۱۴٬۱۸۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۴۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←دو روايت درباره امانتى كه خدا عرضه كرد
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<span id='link342'><span> | <span id='link342'><span> | ||
==دو روايت درباره امانتى كه خدا عرضه كرد == | ==دو روايت درباره امانتى كه خدا عرضه كرد == | ||
و در نهج البلاغه فرموده: | و در نهج البلاغه فرموده: «سپس اداء «امانت» است، كه هر كس اهل امانت نباشد، زيانكار و خائب است. چون مسأله «امانت» آن قدر اهميت دارد كه خدا آن را بر آسمان هاى مبنيّه، و زمين هاى گسترده، و كوه هاى بلند كه ديگر بلندتر و بزرگتر از آن ها نيست، عرضه كرد». | ||
«پس اگر بنا بود به ملاك داشتن طول و عرض و قوت و عزت چيزى از إشفاق امتناع بورزد، كوه ها و آسمان ها و زمين مى ورزيدند، وليكن از عقوبت آن ترسيدند، و به عقل آن ها رسيد، چيزى كه به عقل انسان كه ضعيف تر از آن هاست نرسيد. چون انسان ظلوم و جهول بوده است». | |||
و در كافى، به سند خود، از اسحاق بن عمار، از مردى، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده، كه در ذيل كلام خداى عزوجل: «إنَّا عَرَضنَا الأمَانَة...» فرموده: اين «امانت»، عبارت است از ولايت اميرمؤمنان «عليه السلام». | و در كافى، به سند خود، از اسحاق بن عمار، از مردى، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده، كه در ذيل كلام خداى عزوجل: «إنَّا عَرَضنَا الأمَانَة...» فرموده: اين «امانت»، عبارت است از ولايت اميرمؤمنان «عليه السلام». | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۸: | ||
منظور از «ولايت»، اين است. نه ولايت به معناى محبت و يا امامت، هرچند كه از ظاهر بعضى از روايات بر مى آيد كه به معناى محبت و يا امامت است، ولى آن روايات خواسته اند تطبيق كلى بر مصداق كنند، و بگويند محبت على، و نيز امامت او، هر دو از مصاديق «ولايت» است. | منظور از «ولايت»، اين است. نه ولايت به معناى محبت و يا امامت، هرچند كه از ظاهر بعضى از روايات بر مى آيد كه به معناى محبت و يا امامت است، ولى آن روايات خواسته اند تطبيق كلى بر مصداق كنند، و بگويند محبت على، و نيز امامت او، هر دو از مصاديق «ولايت» است. | ||
<center> «'''سوره | <center> «'''سوره سبأ'''» </center> | ||
