۱۵٬۹۷۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۲۶: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
←رواياتى درباره نماز، صبر و پرهيز از گناهان كوچك و راجع به معناى جمله : ((
| خط ۲۰۹: | خط ۲۰۹: | ||
<span id='link213'><span> | <span id='link213'><span> | ||
==رواياتى درباره نماز، صبر و پرهيز از گناهان كوچك | ==رواياتى درباره نماز، صبر و پرهيز از گناهان كوچك == | ||
و در كافى، به سند خود، از ابى بصير، از امام باقر «عليه السلام» روايت كرده كه گفت شنيدم مى فرمود: بپرهيزيد از گناهان كوچك، كه آن ها هم، بازخواست كننده اى دارد. ممكن است فكر كنيد كه گناه مى كنم و سپس از خدا طلب آمرزش مى كنم، ولى خداى عزوجل مى فرمايد: «سَنَكتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ آثَارَهُم وَ كُلَّ شَئٍ أحصَينَاهُ فِى إمَامٍ مِبِين: به زودى مى نويسيم آنچه به دست خود از پيش فرستاده اند، و آنچه اثر از ايشان به جاى مانده، و ما هر چيزى را در كتابى آشكارا مى نويسيم». و نيز فرموده: «إنَّهَا إن تَكُ مِثقَالَ حَبَّةٍ مِن خَردَلٍ فَتَكُن فِى صَخرَةٍ أو فِى السَّمَاوَاتِ أو فِى الأرضِ يَأتِ بِهَا اللهُ إنَّ اللهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ»، كه ترجمه اش گذشت. | |||
و در | |||
و | و نيز، در همان كتاب، به سند خود، از معاوية بن وهب روايت كرده كه گفت: از امام صادق «عليه السلام» پرسيدم: بهترين چيزى كه با آن بندگان خدا به پروردگار خود تقرب مى جويند، و نزد خدا، محبوب ترين چيز است چيست؟ فرمود: من بعد از معرفت، هيچ چيزى بهتر از اين نماز سراغ ندارم... | ||
و | |||
و در مجمع | و نيز، در همان كتاب، به سند خود، از محمد بن فضيل، از ابى الحسن رضا «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: نماز، مايه تقرب هر پرهيزكار است. | ||
و نيز | |||
و در الدر المنثور است كه | و در مجمع البيان، جملۀ «وَ اصبِر عَلَى مَا أصَابَكَ» را تفسير كرده، به مشقت ها و اذيت هايى كه در اثر امر به معروف و نهى از منكر، به انسان مى رسد. و اين تفسير را به على «عليه السلام» نسبت داده. | ||
و نيز جملۀ «وَ لَا تُصَعِّر خَدَّكَ لِلنَّاس»، را تفسير كرده به اين كه: روى خود را به كلّى از مردم مگردان، و از كسى كه دارد با تو سخن مى گويد، از درِ توهين اعراض مكن. و اين معنا را به ابن عباس، و امام صادق «عليه السلام» نسبت داده است. | |||
و در الدر المنثور است كه طبرانى، و ابن عدى، و ابن مردويه، از ابوايّوب انصارى روايت كرده كه گفت: شخصى از رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم»، از معناى جملۀ «وَ لَا تُصَعِّر خَدَّكَ لِلنَّاس» پرسيد. فرمود: اين كه در استهزاء و توهين به اشخاص، دهن كجى نموده، لوچه آويزان كنى. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۳۳۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۳۳۰ </center> | ||
و در مجمع | و در مجمع البيان، در ذيل جملۀ «إنَّ أنكَرَ الأصوَات لَصَوتُ الحَمِير» گفته كه: از امام صادق «عليه السلام» روايت شده كه فرمود: منظور، عطسه كردن به صداى بلند و زشت است. و همچنين اين كه كسى در سخن گفتن صداى خود را به طور ناخوشايندى بلند كند، مگر اين كه در حال دعا يا قرائت قرآن باشد. | ||
مؤلف: و در همه اين معانى كه گذشت، مخصوصا در مسأله عاق والدين، روايات بسيار زيادى هست كه به منظور اختصار، از نقلش خوددارى كرديم. | |||
<span id='link214'><span> | <span id='link214'><span> | ||
==گفتارى پيرامون داستان لقمان و پاره اى از كلمات حكمت آميز او - در دوفصل == | ==گفتارى پيرامون داستان لقمان و پاره اى از كلمات حكمت آميز او - در دوفصل == | ||
۱ - شخصيت و داستان لقمان و حكمت داده شدنش ، در روايات | ۱ - شخصيت و داستان لقمان و حكمت داده شدنش ، در روايات | ||
