البقرة ٧٧: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۲۷#link333 | آيات ۸۲ ۷۵ بقره]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۲۷#link333 | آيات ۸۲ ۷۵ بقره]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۲۷#link335 | دو عمل جاهلانه يهود كه خداوند از آنها پرده برمى دارد]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۲۷#link335 | دو عمل جاهلانه يهود كه خداوند از آنها پرده برمى دارد]] | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۷: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۲۸#link338 | بحث روايتى (شامل دو روايت درباره جمعى از يهود و مراد از سيئه )]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱_بخش۲۸#link338 | بحث روايتى (شامل دو روايت درباره جمعى از يهود و مراد از سيئه )]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link288 | آيه ۷۵ - ۷۷]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link288 | آيه ۷۵ - ۷۷]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link289 | آيه و ترجمه]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link289 | آيه و ترجمه]] | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۵: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link291 | تفسير:]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link291 | تفسير:]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link292 | انتظار بيجا]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱_بخش۷۳#link292 | انتظار بيجا]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
«77» أَ وَ لا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ | |||
آيا نمى‌دانند كه خداوند آنچه را پنهان و آنچه را آشكار مى‌كنند، مى‌داند. | |||
===پیام ها=== | |||
1- ايمان به حضور و علم خداوند، انسان را از خطاها باز مى‌دارد. «أَ وَ لا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ...» | |||
2- در نزد خداوند، آشكار و نهان يكسان است. «يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ وَ لا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ (77) | |||
شأن نزول: مجاهد نقل نموده: چون حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از جنگ احزاب فارغ، و قصد قلعه بنى قريظة نمود، فرمود: اى على عليه السلام برو به بركت خدا و يقين بدان كه خدا ناصر تو باشد، و زمينها و خانه‌هاى آنان را به من وعده فرموده، و سوگند ياد كنم كه تو را مخذول نگرداند. چون اهل قلعه حضرت على عليه السلام را ديدند، بسيار ترسيدند. | |||
يكى گفت: آمد شما را صاحب محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، ديگرى گفت: رو به شما آورد كشنده عمرو، ديگرى از قلعه آواز داد: قتل علىّ عمروا. قصّم علىّ ظهرا. صار علىّ صقرا. هتك علىّ سترا. ابرم علىّ امرا. | |||
ساعتى مكث، بعد به كنار قلعه آمده زبان به دشنام گشودند. على | |||
تفسير اثنا عشرى، ج1، ص: 181 | |||
عليه السلام فرمايد: خواستم برگردم و نگذارم حضرت بيايد و سخنان ناشايسته را بشنود. در اين حال حضرت وارد و شنيد آنها را، فرمود: يا اخوة القردة و الخنازير انّا انزلنا بساحة قوم فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ. چون اين كلام شنيدند، گفتند از كجا دانست كه بعضى اسلاف ما به ميمون و خوك مسخ شدند. به يكديگر نظر و گفتند آيا حديث كنيد ايشان را به آنچه سرّ و راز شما است تا احتجاج بر شما نمايند؟ آيه شريفه نازل شد «1»: | |||
أَ وَ لا يَعْلَمُونَ: آيا نمى‌دانند يهودان، أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ: به درستى كه خداى تعالى مى‌داند به علم ازلى خود، ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ: آنچه پنهان مى‌دارند از مخفى داشتن كفر و آنچه آشكارا نمايند از اظهار اسلام؛ يا اخفاى عداوت حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و اهل ايمان و اظهار مودّت به آنحضرت و مؤمنان؛ يا اخفاى صفات پيغمبر و جلالت ائمه اطهار عليهم السلام و اظهار خلاف آن؟ نزد اكثر مفسرين معنى آنست كه: | |||
آيا يهودان نمى‌دانند كه حق تعالى پنهان و آشكاراى آنها را مى‌داند؟ پس چگونه يكديگر را در خفيه منع مى‌كنند از گفتن آنچه حق است، و حال آنكه مقرّند به آن! پس ايشان الزمند به ملامت و سرزنش «2». زيرا هر كه واقعا بداند خداى تعالى داناى پنهان و آشكار مى‌باشد، بايد كه خود را به اطاعت اوامر و نواهى الهى آراسته و باطن را از لوث ناپاكى و بى‌باكى پيراسته گرداند. | |||
تنبيه: آيه شريفه، استفهام تقريرى است، (يعنى متكلم، كلام را به صورت استفهام ادا فرمايد، براى آنكه از مخاطب اقرار گرفته و به اقرارش او را ملزم سازد). بنابراين بدين كلام، خداوند به عموم خداپرستان اعلام فرمايد كه آيا نمى‌دانند خداى تعالى عالم است به آنچه پنهان مى‌دارند و آنچه آشكار نمايند؟ و چون موحدين معترف باشند اين مطلب را، لذا لازمه اعتقاد آنان بر آنها وارد آيد. حال كه مى‌دانيد خداى تعالى دانا باشد نهانى | |||
---- | |||
«1» مدرك پيشين، صفحه 219. | |||
«2» نقل از تفسير مجمع البيان، جلد اوّل، صفحه 143. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج1، ص: 182 | |||
و آشكاراى اعمال شما را، پس چگونه خلاف آن از شما ظاهر گردد. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ وَ لا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ (77) | |||
ترجمه | |||
آيا نميدانند كه خدا ميداند آنچه را پنهان ميدارند و آنچه را آشكار مى‌كنند. | |||
تفسير | |||
يعنى آيا نميدانند آنفرقه از يهود كه بر فرقه ديگر در آيه سابق اعتراض نمودند كه خدا ميداند آنچه را پنهان ميدارند از عداوت و كفر باطنى آنها و آنچه را اظهار ميدارند از ايمان باو ظاهرا براى آنكه واقف شوند بر اسرار مسلمانها در نتيجه آميزش با ايشان و بروند اسرار آنها را فاش نمايند نزد ياران خودشان و بعضى گفته اند مراد آنستكه آيا نميدانند خداوند عالم بسر و علن آنها است و كتمان حق در پيشگاه احديت مفيد نيست پس اعتراض بر آنها وارد است نه بر اقرار كنندگان. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِذا لَقُوا الَّذِين‌َ آمَنُوا قالُوا آمَنّا وَ إِذا خَلا بَعضُهُم إِلي بَعض‌ٍ قالُوا أَ تُحَدِّثُونَهُم بِما فَتَح‌َ اللّه‌ُ عَلَيكُم لِيُحَاجُّوكُم بِه‌ِ عِندَ رَبِّكُم أَ فَلا تَعقِلُون‌َ (76) أَ وَ لا يَعلَمُون‌َ أَنَّ اللّه‌َ يَعلَم‌ُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعلِنُون‌َ (77) | |||
(و زماني که با مؤمنان برخورد كنند گويند ايمان آورديم و هر گاه بعضي از آن يهود با بعضي ديگر خلوت كنند گويند آيا حديث ميكنيد و خبر ميدهيد مؤمنين را «مسلمانان را» بآنچه خدا بر شما گشوده و نازل نموده است تا بواسطه آن محاجه كنند و حجت قرار دهند بر شما نزد پروردگارتان، آيا تعقل نميكنيد آيا اينکه قوم نميدانند که خداوند ميداند آنچه را پنهان كنند و آنچه را آشكارا نمايند). | |||
در مجمع البيان از حضرت باقر عليه السّلام روايت نموده که فرمود گروهي از يهود که از معاندين نبودند، مسلمين را که ملاقات مينمودند از آنچه در تورات | |||
جلد 2 - صفحه 65 | |||
از اوصاف پيغمبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم بود بآنها خبر ميدادند و چون با بزرگان خود ملاقات مينمودند آنان را از اينکه عمل نهي نموده ميگفتند آيا مسلمانان را خبر ميدهيد بآنچه در تورات است از صفت محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم تا با شما نزد پروردگارتان محاجّه كنند و زبان آنها بر ما باز باشد. | |||
و بعضي گفتند آيه راجع بيهود بني قريظه و بني النضير است که بعد از آنكه حضرت علي عليه السّلام مأمور جنگ با آنها شد وقتي كنار قلعه آنها رسيد سفاهت نموده و دشنام ميدادند و رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله و سلّم شنيد و فرمود « | |||
يا اخوة القردة و الخنازير انا اذا نزلنا بساحة قوم فساء صباح المنذرين | |||
» ايشان با يكديگر گفتند اينکه حديث را که با محمّد گفته! و بعضي گفتند آيه درباره منافقين از يهود است که بظاهر مسلمان و در باطن يهودي بودند. | |||
و ظاهرا آيه درباره مذمّت يهود است که ملاقات آنان با مسلمانان و اظهار ايمانشان از روي نفاق و كذب بوده است و آنچه بنظر ميرسد «و اللّه أعلم» اينست که اينکه دسته از يهود جاسوس بوده و از طرف ساير يهوديان مأمور بودند که اظهار ايمان نموده و بدينوسيله از مسلمانان كشف خبر كنند و در برخورد با مسلمانان و گفتگوي با آنان دريافتند که مسلمين از اخبار و مطالبي که يهود اطلاع از آنها را مختص بخود ميدانستند آگاهند و اينکه امور موجب الزام آنها و اتمام حجّت مسلمانان بر آنهاست از اينجهت وقتي با يكديگر خلوت مينمودند ميگفتند شما مسلمانان را باين امور که موجب غلبه آنها بر شما و محاجه و مخاصمه آنها عليه شما نزد پروردگارتان ميباشد خبر ميدهيد، آيا اينکه مطلب را تعقل نميكنيد! و كلمه ما موصوله عام و شامل بشارات تورات بر نبوت پيغمبر اسلام و عقوبات وارده بر اسلافشان و غير اينها از اموري که تنها خود يهود ميدانستند ميشود، و اينها غافل از اينكه چه خبر دهند و ندهند، خداوند عالم السر و الخفيات | |||
جلد 2 - صفحه 66 | |||
همه اينها را به پيغمبرش وحي مي‌نمايد و احتياج بكشف مسلمين از يهود نيست و از اينجهت در مقام ردّ بر آنها ميفرمايد: أَ وَ لا يَعلَمُون‌َ أَنَّ اللّه‌َ يَعلَم‌ُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعلِنُون‌َ آيا اينها نميدانند که خداوند ميداند آنچه را اينها پنهان ميدارند از بشارات تورات و غير آنها، از نفاق و دورويي آنها در دعوي و اظهار اسلامشان و آنچه را آشكارا ميدارند و از اينکه آيه استفاده ميشود که يهود بواسطه توغل در ماديت حتي علم خدا را هم محدود ميدانسته و گمان ميكردند اگر چيزي را پنهان دارند و مسلمانان را از آن مطلع نسازند خدا نميداند و حجت او بر آنها تمام نخواهد بود و گرنه كسي که معتقد بخدا باشد و او را عالم السر و الخفيات و علام الغيوب بداند چنين كلامي از او صادر نميشود. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
(آیه 77)- در این آیه با صراحت می‌گوید: «آیا اینها نمی‌دانند که خداوند از اسرار درون و برونشان آگاه است» (أَ وَ لا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ). | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
