۱۴٬۱۵۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
و از آن جایى كه ولايت مختص به ذات بارى تعالى است، همچنان كه خودش فرموده: «فَاللهُ هُوَ الوَلِىُّ»، ولى نبوت چنين نيست. زيرا غير خدا از قبيل ملائكه كرام نيز در آن دخالت داشته، وحى و امثال آن را انجام مى دهند. لذا مى توان گفت منظور از جمله «رَحمَةً مِن | و از آن جایى كه ولايت مختص به ذات بارى تعالى است، همچنان كه خودش فرموده: «فَاللهُ هُوَ الوَلِىُّ»، ولى نبوت چنين نيست. زيرا غير خدا از قبيل ملائكه كرام نيز در آن دخالت داشته، وحى و امثال آن را انجام مى دهند. لذا مى توان گفت منظور از جمله «رَحمَةً مِن عِندِنَا» - كه با نون عظمت (مِن عِندِنَا) آورده شده و نفرموده «مِن عِندِى: از ناحيه من» - همان نبوت است، نه ولايت. و به همين بيان، تفسير آن كسى كه كلمه مذكور را به نبوت معنا كرده، تأييد مى شود. | ||
«'''وَ عَلَّمنَاهُ مِن لَدُنّا عِلماً'''» - اين علم نيز مانند رحمت، علمى است كه غير خدا كسى در آن صنعى و دخالتى ندارد، و چيزى از قبيل حس و فكر در آن واسطه نيست. و خلاصه، از راه اكتساب و استدلال به دست نمى آيد. دليل بر اين معنا، جمله «مِن لَدُنّا» است كه مى رساند منظور از آن علم، علم لدنّى و غير اكتسابى و مختص به اولياء است. و از آخر آيات استفاده مى شود كه مقصود از آن، علم به تأويل حوادث است. | «'''وَ عَلَّمنَاهُ مِن لَدُنّا عِلماً'''» - اين علم نيز مانند رحمت، علمى است كه غير خدا كسى در آن صنعى و دخالتى ندارد، و چيزى از قبيل حس و فكر در آن واسطه نيست. و خلاصه، از راه اكتساب و استدلال به دست نمى آيد. دليل بر اين معنا، جمله «مِن لَدُنّا» است كه مى رساند منظور از آن علم، علم لدنّى و غير اكتسابى و مختص به اولياء است. و از آخر آيات استفاده مى شود كه مقصود از آن، علم به تأويل حوادث است. | ||
