۱۴٬۰۶۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مظاهر تدبير الهى: خلقت، تسويه، تقدير، هدايت و...
| خط ۲۹۶: | خط ۲۹۶: | ||
راغب، در مفردات گفته: كلمۀ «قرائت» به معناى ضميمه كردن حروف براى به وجود آوردن كلمه، و رديف كردن كلمات براى به وجود آوردن جمله است در حال خواندن. پس اين ماده، در هر ضميمه كردنى استعمال نمى شود. مثلا وقتى مى خواهى بفهمانى من مردم محل را گردهم جمع كردم، نمى توانى بگويى: «قرأتُ القوم». و باز به همين دليل به يك حرف كه از دهان در آيد، قرائت گفته نمى شود. | راغب، در مفردات گفته: كلمۀ «قرائت» به معناى ضميمه كردن حروف براى به وجود آوردن كلمه، و رديف كردن كلمات براى به وجود آوردن جمله است در حال خواندن. پس اين ماده، در هر ضميمه كردنى استعمال نمى شود. مثلا وقتى مى خواهى بفهمانى من مردم محل را گردهم جمع كردم، نمى توانى بگويى: «قرأتُ القوم». و باز به همين دليل به يك حرف كه از دهان در آيد، قرائت گفته نمى شود. | ||
== معناى «إقرأ» در «سنقرئك فلا تنسى» و مفاد استثناء «إلّا ما شاء اللّه»== | |||
و در مجمع البيان گفته: كلمۀ «إقرأ» كه فعل «نُقرِئُكَ» مشتق از آن است، به معناى تحويل گرفتن قرائت قارى است، به منظور غلط گيرى و تصحيح قرائت وى، و قارى به معناى خود خواننده است. | و در مجمع البيان گفته: كلمۀ «إقرأ» كه فعل «نُقرِئُكَ» مشتق از آن است، به معناى تحويل گرفتن قرائت قارى است، به منظور غلط گيرى و تصحيح قرائت وى، و قارى به معناى خود خواننده است. | ||
| خط ۳۰۸: | خط ۳۰۸: | ||
پس در اين استثنا، نمى خواهد بعضى از مصاديق نسيان را از عموم «لا تنسى» خارج كند و بفرمايد به زودى علم قرآن را به تو مى دهيم، به طورى كه هيچ چيز از قرآن را فراموش نكنى، مگر آنچه را كه او خواسته است، فراموش كنى. براى اين كه اگر معنا چنين باشد، اختصاص به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» ندارد، همه مردم اين طورند، و از هر چيزى و هر محفوظى، آن مقدارى را فراموش مى كنند، كه خدا خواسته باشد، | پس در اين استثنا، نمى خواهد بعضى از مصاديق نسيان را از عموم «لا تنسى» خارج كند و بفرمايد به زودى علم قرآن را به تو مى دهيم، به طورى كه هيچ چيز از قرآن را فراموش نكنى، مگر آنچه را كه او خواسته است، فراموش كنى. براى اين كه اگر معنا چنين باشد، اختصاص به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» ندارد، همه مردم اين طورند، و از هر چيزى و هر محفوظى، آن مقدارى را فراموش مى كنند، كه خدا خواسته باشد، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۴۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۴۴ </center> | ||
و از اشيا مقدارى را حفظ مى كنند و مقدارى را فراموش مى نمايند. پس | و از اشيا مقدارى را حفظ مى كنند و مقدارى را فراموش مى نمايند. پس اين چه منتى است كه بر شخص رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نهاده؟ با اين كه عطيّه، عطيّه اى است عمومى و مشترك بين آن جناب و عموم مردم. پس وجه درست همان است كه ما بيان كرديم. | ||
