۱۴٬۲۰۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيان استغنا و تعزز خداوند در مقابل استكبار مشركين
| خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
<span id='link217'><span> | <span id='link217'><span> | ||
مفسران، در اين كه آيه مورد بحث در چه مقامى است، گفته اند: آيه شريفه، در اين صدد است كه از راه وحدتى كه در تدبير عجيب آسمان و زمين مشاهده مى شود، بر وحدت مدبّر احتجاج كند و نتيجه بگيرد كه پس بايد عبادت ها، همه متوجه به سوى او شود و از غير او، منصرف گردد. | |||
ليكن اين توجيه با | ليكن اين توجيه با تدبّر در دو آيه مورد بحث و سياقى كه قبل از آن دو بود و به طور كلى با سياق آيات مورد بحث نمى سازد. براى اين كه مضمون آيه قبلى - يعنى استكبار مشركان بر خداى رحمان و سجده نكردن بر او و استهزايشان به رسول او - هيچ ارتباطى با احتجاج بر وحدت ربوبيت ندارد، تا در آيه مورد بحث تعقيب شود. مناسب با بيان آيه قبلى، اين است كه در دنبالش از عزّت و بى نيازى خدا صحبت كند و بفرمايد كه مشركان با اين اعراض و استهزايشان، نه خداى را عاجز مى كنند و نه خود از مُلك و سلطنت او بيرون مى شوند. | ||
دقت در آيه مورد بحث | دقت در آيه مورد بحث هم، همين را مى رساند. چون سياقش، سياق تعزّز و استغناء است، و مى فهماند كه استهزاى مشركان به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله»، خداى را عاجز نمی کند، بلکه خدا ایشان را | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۲۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۲۶ </center> | ||
از نزديكى به درگاه و صعود به اوج جوار خود و درك معارف الهى اش، كه روشنگر راه بندگانش است، محروم نموده. | |||
آرى معارف الهى، هم آدمى را به درگاه خدا نزديك مى كند و هم راه زندگى بندگان را روشن مى سازد. چون آن معارف، به نور هدايت، كه همان نور رسالت است، نورانى شده است. | |||
<span id='link218'><span> | <span id='link218'><span> | ||
==تنظير روشنگرى عالم روحانى و معنوى انسانها با ارسال رسل ، به روشنگرى عالم طبيعت با شمس و قمر == | ==تنظير روشنگرى عالم روحانى و معنوى انسانها با ارسال رسل ، به روشنگرى عالم طبيعت با شمس و قمر == | ||
بنا بر اين ، بايد گفت : آيه شريفه در مقام ثناى خداى تعالى بر خويش است و مى خواهد بزرگى او را به خاطر اينكه برجهايى محفوظ و تيرهايى شهاب درست كرده و آفتاب را روشنگر و ماه را منير ساخته تا عالم محسوس را روشن كنند افاده كند و با اين بيان ، به مساءله رسالت رسولان اشاره مى كند، چون اين مساءله نظير همان روشنگرى آفتاب و ماه نسبت به عالم جسمانى انسانها است ، چيزى كه هست رسولان خدا، عالم روحانى انسانها را روشن مى كنند. | بنا بر اين ، بايد گفت : آيه شريفه در مقام ثناى خداى تعالى بر خويش است و مى خواهد بزرگى او را به خاطر اينكه برجهايى محفوظ و تيرهايى شهاب درست كرده و آفتاب را روشنگر و ماه را منير ساخته تا عالم محسوس را روشن كنند افاده كند و با اين بيان ، به مساءله رسالت رسولان اشاره مى كند، چون اين مساءله نظير همان روشنگرى آفتاب و ماه نسبت به عالم جسمانى انسانها است ، چيزى كه هست رسولان خدا، عالم روحانى انسانها را روشن مى كنند. | ||
