تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها

==موارد اختلاف داستان يونس «ع» نزد اهل كتاب، با ظواهر آيات قرآن كريم ==

موارد اختلافى كه در اين نقل با ظواهر آيات قرآن هست، بر خواننده پوشيده نيست. مثل اين نسبت كه به آن جناب داده كه از انجام رسالت الهى شانه خالى كرده و فرار كرده است. و اين كه از برطرف شدن عذاب از قوم ناراحت شده، با اين كه از ايمان و توبه آنان خبر داشته، و چنين نسبت هايى را نمى توان به انبياء «عليهم السلام» داد.

حال اگر بگويى: نظير اين نسبت ها در قرآن كريم آمده، در آيات همين داستان، در سوره «صافّات»، نسبت «اباق» (فرار)، به آن جناب داده، و نيز او را «مُغَاضِب» و خشمگين خوانده، و در سوره «انبياء»، به وى اين نسبت را داده كه پنداشته خدا بر او دست نمى يابد.

در پاسخ می گوييم: بين اين نسبت ها و نسبتى كه در كتب عهدين به آن جناب داده، فرق است. آرى، كتب مقدسه اهل كتاب، يعنى عهد قديم و جديد، سرشار از نسبت گناه و حتى گناهان كبيره و مهلكه به انبياء «عليهم السلام» است، ديگر جا ندارد يك مفسّر، در اين مقام بر آيد كه نسبت معصيت را طورى توجيه كند كه از معصيت بيرون شود. به خلاف قرآن كريم، كه ساحت انبيا را با صراحت، منزّه از معاصى و حتى گناهان صغيره می داند، و يك مفسّر چاره ندارد جز اين كه اگر به آيه و روايتى برخورد كه بوى چنين نسبتى از آن مى آمد، آن را توجيه كند.  

 

۳ - خداى تعالى، در چند مورد از قرآن كريم، يونس «عليه السلام» را ستايش كرده. و در سوره «انبياء»، آيه (۸۸)، او را از مؤمنان خوانده. و در سوره «القلم»، آيه (۵۰) فرموده: او را «إجتباء» كرده.

و به خاطر داريد كه گفتيم: «إجتباء»، به اين است كه خداوند بنده اى را خالص براى خود كند. و نيز، او را از صالحان خوانده. و در سوره «انعام»، آيه (۸۷)، در زمره انبياء شمرده، و فرموده كه: او را بر عالَميان برترى داده، و او و ساير انبياء را به سوى «صراط مستقيم» هدايت كرده.