۱۳٬۹۱۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مقصود از امر به آسمان ها در آیه: «وَ أوحى فِى كُلّ سَمَاء أمرَهَا»
| خط ۱۹۲: | خط ۱۹۲: | ||
==مقصود از امر به آسمان ها در آیه: «وَ أوحى فِى كُلّ سَمَاء أمرَهَا»== | ==مقصود از امر به آسمان ها در آیه: «وَ أوحى فِى كُلّ سَمَاء أمرَهَا»== | ||
«'''وَ أوحى فِى كُلّ سَمَاء أمرَهَا'''» - بعضى از مفسران گفته اند: منظور از امر آسمان كه مى فرمايد: «خدا به هر آسمانى، امر آن را وحى كرد»، آثارى است كه استعداد داشتن آن را داشته و يا حكمت اقتضاء مى كرده آن آثار را داشته باشد. مثل اين كه فرشتگانى در آن جا باشند، يا ستاره اى در آن خلق شود، و يا امثال اين. و كلمه «وحى»، به معناى خلقت و ايجاد است و جمله مورد بحث، عطف است بر جمله «قَضَاهُنّ»، و مى خواهد اين را هم مقيد به زمان آن كند و بفرمايد: وحى در هر آسمان نيز، در همان دو روز صورت گرفت. و معناى جمله مورد بحث، اين است كه: خداوند در همان دو روز، موجودات در هر آسمانى را، كه يا ملائكه بودند، يا ستاره، و يا غير آن، بيافريد. | «'''وَ أوحى فِى كُلّ سَمَاء أمرَهَا'''» - بعضى از مفسران گفته اند: منظور از امر آسمان كه مى فرمايد: «خدا به هر آسمانى، امر آن را وحى كرد»، آثارى است كه استعداد داشتن آن را داشته و يا حكمت اقتضاء مى كرده آن آثار را داشته باشد. مثل اين كه فرشتگانى در آن جا باشند، يا ستاره اى در آن خلق شود، و يا امثال اين. | ||
و كلمه «وحى»، به معناى خلقت و ايجاد است و جمله مورد بحث، عطف است بر جمله «قَضَاهُنّ»، و مى خواهد اين را هم مقيد به زمان آن كند و بفرمايد: وحى در هر آسمان نيز، در همان دو روز صورت گرفت. و معناى جمله مورد بحث، اين است كه: خداوند در همان دو روز، موجودات در هر آسمانى را، كه يا ملائكه بودند، يا ستاره، و يا غير آن، بيافريد. | |||
ولى خواننده عزيز، خود متوجه است كه معنا كردن «وَحى» به خلقت و معنا كردن «أمر»، به موجودات داخل آسمان ها از قبيل فرشته و يا ستاره، عنايت بسيارى لازم دارد، كه بدون دليل روشن نمى توان از آن كلمات اين معانى را اراده كرد، و همچنين مقيّد كردن جمله عطف شده به دو روز، كه در جمله معطوف عليه مذكور بود، نيز دليل مى خواهد. | ولى خواننده عزيز، خود متوجه است كه معنا كردن «وَحى» به خلقت و معنا كردن «أمر»، به موجودات داخل آسمان ها از قبيل فرشته و يا ستاره، عنايت بسيارى لازم دارد، كه بدون دليل روشن نمى توان از آن كلمات اين معانى را اراده كرد، و همچنين مقيّد كردن جمله عطف شده به دو روز، كه در جمله معطوف عليه مذكور بود، نيز دليل مى خواهد. | ||
