الزمر ٤٦: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۱#link261 | آيات ۳۸ - ۵۲ سوره زمر]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۱#link261 | آيات ۳۸ - ۵۲ سوره زمر]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۲#link262 | احتجاج عليه مشركين بر وحدانيت خداى تعالى در خلقت و ربوبيت]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۲#link262 | احتجاج عليه مشركين بر وحدانيت خداى تعالى در خلقت و ربوبيت]] | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۳#link270 | رواياتى درباره توفى انفس ، خواب و رؤ يا]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۳۳#link270 | رواياتى درباره توفى انفس ، خواب و رؤ يا]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۷۶#link216 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۷۶#link216 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
قُلِ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ فِي ما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ «46» | |||
بگو: «خداوندا! اى آفريدگار آسمان و زمين! و اى داناى غيب و شهود! تويى كه در ميان بندگانت در آن چه همواره اختلاف مى‌كنند، داورى خواهى كرد.» | |||
===پیام ها=== | |||
1- مبلّغان دين و رهبران الهى كه در برابر كفّار سرسخت قرار مى‌گيرند، بايد همواره با ياد خدا از او استمداد بگيرند. «قُلِ اللَّهُمَّ» | |||
2- در برابر افرادى كه به غير خدا دل سپرده‌اند و از بردن نام خدا تنفر دارند، به خدا توجّه كنيم. «قُلِ اللَّهُمَّ» | |||
3- آغاز و پايان هستى از اوست، چرا بعضى به غير او دلشادند؟ «مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ- فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» | |||
4- داورى خداوند در قيامت، بر اساس علم او به آشكار و نهان است. عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ ... تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ | |||
5- آفرينش آسمانها مهم‌تر از آفرينش زمين است. (هميشه نام آسمان قبل از نام زمين برده شده است). «السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» | |||
6- علم خداوند به غيب و شهود يكسان است. «عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ» | |||
7- مردم با همه‌ى اختلافاتى كه دارند بنده‌ى او هستند. «عِبادِكَ فِي ما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ» | |||
8- اختلاف ميان مشركان و موحدان هميشه خواهد بود. «كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ» | |||
تفسير نور(10جلدى)، ج8، ص: 182 | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قُلِ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ فِي ما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (46) | |||
قُلِ اللَّهُمَ: بگو بار خدايا اى معبود به حق، فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ: اى | |||
---- | |||
«1» سفينة البحار، ج 1، ذيل ماده بغض، ص 90. | |||
جلد 11 - صفحه 252 | |||
آفريننده آسمانها و زمينها، عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ: اى داننده آنچه غايب و آنچه مشاهد است، يعنى داناى پنهان و آشكارا، أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ: تو به تنهائى حكم كننده‌اى ميان بندگان خود، فِي ما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ: در آنچه هستند كه در آن اختلاف مى‌كنند از امر دين و دنيا، پس حكم فرما ميان من و ايشان به حق. اين كلام وصف حال مخالفان و اعذار حضرت رسالت و تسليه خاطر مبارك و وعيد معاندان است. | |||
تتمه: ربيع بن خثيم كه از زهّاد زمانه بود، روزى از واقعه حضرت امام حسين عليه السلام خبر داد و لعنت نمود بر قاتلان آن حضرت و گفت: آه قتل من كان صلى اللّه عليه و آله يجلسه فى حجره و يضع فاه على فيه: آه، كشتند آن كسى را كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله او را بر دامن خود مى‌نشاند و دهان خود را به دهان او مى‌گذارد، بعد از آن اين آيه تلاوت نمود: (اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ). «1» | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قُلِ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ فِي ما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (46) وَ لَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذابِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ بَدا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ ما لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ (47) وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (48) فَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنَّا قالَ إِنَّما أُوتِيتُهُ عَلى عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ (49) قَدْ قالَهَا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَما أَغْنى عَنْهُمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ (50) | |||
ترجمه | |||
بگو خداوندا اى پديد آورنده آسمانها و زمين اى داناى پنهان و آشكار تو حكم ميكنى ميان بندگانت در آنچه بودند كه در آن اختلاف ميكردند | |||
و اگر آنكه بود براى آنها كه ستم كردند آنچه در زمين است تمامى و مانندش با آن هر آينه فديه دهند بآن براى آزادى خودشان از بدى عذاب روز قيامت و آشكار شود براى آنها از خدا آنچه نبودند كه گمان ببرند | |||
و آشكار شود براى آنها | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 502 | |||
بديهاى آنچه كسب كردند و احاطه نمايد بآنها آنچه بودند بآن استهزاء مينمودند | |||
پس چون برسد بانسان بدى و ضررى ميخواند ما را پس چون داديم باو نعمتى از خودمان گويد جز اين نيست كه داده شدم آنرا براى دانش خودم بلكه آن آزمايشى است ولى بيشترشان نميدانند | |||
بتحقيق گفتند آن كلام را كسانيكه بودند پيش از آنها پس بى‌نياز نكرد آنها را آنچه بودند كسب ميكردند. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال بعد از ذكر ادلّه و افيه و مواعظ شافيه و عدم تأثير آن در قلوب قاسيه كفار پيغمبر خود را مأمور بدعا و توسل بدرگاه خدا براى فصل خصومت بين او و اعداء فرمود با اشاره بآنكه خداوند قادر است حكم فرمايد ميان اهل حق و باطل بغلبه و دولت و بين ظالم و مظلوم بكشيدن انتقام در دنيا و آخرت و البته خواهد كشيد و اهل حق را مثاب و اهل باطل را معاقب خواهد فرمود و اگر تمام دنيا و ما فيها و بعلاوه مانند آن براى كفار باشد در روز قيامت حاضرند بدهند و از سختى عذاب جهنم خود را آزاد نمايند چون فديه مالى است كه شخص ميدهد و جان خود را بآن ميخرد ولى آن روز از آنها فديه قبول نميشود علاوه بر آنكه چيزى ندارند كه بدهند و مى‌بينند از انواع عذاب الهى و اقسام آن آنچه را كه در خاطرشان خطور نكرده بود تا در دنيا بودند و پديدار ميشود براى آنها بديهاى اعمال بدشان كه تا در دنيا بودند متوجه بآن نبودند كه چقدر بد بوده و چه مجازاتى داشته و احاطه ميكند بآنها عذاب آنچه را بآن استهزاء مينمودند از شخص پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و احكام خداوند و وعده و وعيد او و چون بهمه چيز بوده عذابش هم از همه طرف است و يكى از اخلاق بد مردمان نادان كه انسان مجبول بر آن است خود پسندى است كه بايد شخص برياضت و تعقّل و تفكر آن را از خود دور نمايد لذا وقتى بانسان سختى و مرض و بلائى برسد متوجه بدرگاه الهى ميشود و رفع آنرا از او ميخواهد چون بالفطره ميداند كه زمام امور بدست يك خداوند قادر خبير بصير است ولى بعد از تفضل الهى بر او بنعمت صحت و سلامت و رفاهيت ميگويد من بعلم و دانش خودم باين مقام رسيدم كه دفع ضرر و كسب منفعت نمودم يا خدا مرا مستحق تفضّل و انعام دانست كه باين نعمت و اصل و آن محنت را از من زائل نمود ولى اين اشتباه و خلاف ادب است در پيشگاه احديّت | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 503 | |||
از بنده ناچيزيكه از خود هيچ ندارد و اگر علم و دانش كمى هم در او وجود داشته باشد از خداوند باو انعام شده وظيفه بنده آنستكه هر محنتى از او زائل و بهر نعمتى و اصل ميشود بگويد خدا اين بلا را از من رفع نمود و اين نعمت را بمن عطا فرمود پس آن نعمت براى چنين بنده بى‌ادبى امتحان و يا بلا است كه بايد بوبال آن مبتلا گردد ولى بيشتر مردم متوجه باين نكات اخلاقى و آثار سوء بداخلاقى در اين موارد نيستند و نميدانند وظيفه خود را در مرتبه عبوديّت و مقام الوهيّت چنانچه در احوال قارون كه از بنى اسرائيل و امم ماضيه نسبت باين امّت بود گذشت كه چنين اظهارى نمود و مورد غضب الهى شد و كسان ديگرى هم بودند كه بمال و منال دنيوى مغرور و از ياد خدا غافل شدند و از اين قبيل اظهارات نمودند و آنمال جز و بال براى آنها ثمرى نداشت و بى‌نياز نكرد آنانرا از توجه بخدا و توسل بذيل عنايت اولياء او. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قُلِ اللّهُم‌َّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الأَرض‌ِ عالِمَ الغَيب‌ِ وَ الشَّهادَةِ أَنت‌َ تَحكُم‌ُ بَين‌َ عِبادِكَ فِي ما كانُوا فِيهِ يَختَلِفُون‌َ (46) | |||
بگو اي پروردگار من موجد آسمانها و زمين هستي عالم بغيب و شهودي تو حكم مي‌فرمايي بين بندگانت در آنچه بودند در او اختلاف كردند قُلِ اللّهُم‌َّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الأَرض‌ِ فاطر ايجاد بعد العدم است نيست را هست كردن بدون سابقه و نقشه و اسباب و وسائل بمجرد اراده و مشيت موجود ميشود إِنَّما أَمرُه‌ُ إِذا أَرادَ شَيئاً أَن يَقُول‌َ لَه‌ُ كُن فَيَكُون‌ُ يس آيه 82 بمجرد اراده موجود ميشود قبل از آنكه بفرمايد كن اراده ايجاد و گفتيم که اراده از صفات ذات و از شؤون علم همين که عالم بصلاح باشد مثل حكمت که علم بمصلحت است و ايجاد از صفات فعل است فعل بمعني مصدري که تعبير بمشيت ميشود که نفس ايجاد است. | |||
عالِمَ الغَيب‌ِ آنچه بر اهل عالم مخفي و مستور است. | |||
وَ الشَّهادَةِ آنچه مشهود آنها است. | |||
أَنت‌َ تَحكُم‌ُ بَين‌َ عِبادِكَ که حاكم روز قيامت او است و بس. | |||
فِي ما كانُوا فِيهِ يَختَلِفُون‌َ چه اختلاف در دين باشد و چه اختلاف در حقوق و مظالم و احكام باشد. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 46)- هنگامی که سخن به اینجا می‌رسد که این گروه لجوج و این جاهلان مغرور حتی از شنیدن نام خداوند یگانه متنفر و بیزارند به پیامبرش دستور می‌دهد که از آنها روی بگرداند، و رو به سوی درگاه خدا آورد، با لحنی که حاکی از ایمان عمیق و سرشار از عشق اوست با او سخن گوید، و شکایت این گروه را به درگاه او برد، تا هم قلب خود را که آکنده از اندوه است آرامش بخشد، و هم از این راه تکانی به آن ارواح خفته غافل دهد. | |||
می‌فرماید: «بگو: خداوندا! ای آفریننده آسمانها و زمین، و آگاه از اسرار نهان و آشکار، تو در میان بندگانت در آنچه اختلاف داشتند داوری خواهی کرد» (قُلِ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ عالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبادِکَ فِی ما کانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ). | |||
آری! روز قیامت این گمراهان لجوج به اشتباه خود پی می‌برند و آنجاست که به فکر جبران می‌افتند، اما چه سود؟! | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
