تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۸۵: | خط ۱۸۵: | ||
<span id='link112'><span> | <span id='link112'><span> | ||
==بيزارى جستن كافر | ==بيزارى جستن كافر كوردل، از قرين شيطانى خود، در قيامت == | ||
و معنايش اين است كه : اينان همچنان بر جلوگيرى از راه خدا ادامه مى دهند و آنان هم كه از ذكر ما كور صفتى مى | و معنايش اين است كه: اينان همچنان بر جلوگيرى از راه خدا ادامه مى دهند و آنان هم كه از ذكر ما كور صفتى مى كنند، همچنان بر پندار غلطشان - كه گمان مى كنند راه يافتگان اند، ادامه مى دهند تا آن كه مرگ يكى از ايشان برسد و نزد ما آيد، در حالى كه قرينش هم با او باشد. آن وقت برايش كشف مى شود كه عمرى گمراه بوده، و اينك عواقب و آثار گمراهى، يعنى عذاب قيامت فرا مى رسد. آن وقت قرين خود را مخاطب قرار داده، با لحنى كه مى رساند از او متأذّى و بيزار است، مى گويد: | ||
اى كاش! بين من و تو، به مقدار فاصلۀ بين مغرب و مشرق دورى مى بود و من همنشين تو نمى شدم، كه چه بد همنشينى هستى. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۵۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۵۳ </center> | ||
از سياق آيه استفاده مى شود كه اين گونه | از سياق آيه استفاده مى شود كه: اين گونه افراد، غير از عذابى كه در آتش از آتش دارند، عذابى هم از همنشينى با قرين ها مى چشند. و بدين جهت، آرزو مى كنند كه از آنان دور مى بودند، و از بين همه عذاب ها، تنها دورى از اين عذاب را ياد مى كنند، و ساير عذاب ها را از ياد مى برند. | ||
«'''وَ لَن | «'''وَ لَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فى الْعَذَابِ مُشترِكُونَ'''»: | ||
از ظاهر كلام | از ظاهر كلام بر مى آيد كه اين جمله عطف باشد بر ماقبل، كه حال گمراهان را بيان مى كرد. و مراد از كلمه «اليوم»، روز قيامت است. و جمله «أنّكُم فِى العَذَابِ مَشتَرِكُون»، فاعل فعل «لَن يَنفَعَكُم» است. و مراد از ضمير «كُم» كه جمع مخاطب است، همان افرادى است كه از ذكر خدا كورصفتى مى كنند، و همچنين قرين هاى آنان. و جمله «إذ ظَلَمتُم» به منزله تعليل است. | ||
و مراد از آيه - و خدا داناتر است - اين است كه : شما تا در دنيا | و مراد از آيه - و خدا داناتر است - اين است كه: شما تا در دنيا بوديد، وقتى يكى از خود شما به شما صدمه اى مى زد و شما را گرفتار مصيبتى مى كرد، و به دنبالش خودش هم گرفتار مصيبتى مى شد، خوشحال مى شديد و تسلى مى يافتيد كه او هم گرفتار شده، و گرفتارى او همين مقدار فايده براى شما داشت، ليكن امروز اين طور نيست كه اگر قرينان شما هم مانند شما معذّب شوند، سودى به حال شما داشته باشد. چون اشتراك آنان با شما در عذاب و بودنشان در آتش با شما، خود عذاب ديگرى است براى شما. | ||
