تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
<span id='link264'><span> | <span id='link264'><span> | ||
==نهى از دوستى با | ==نهى از دوستى با كفار، به معناى نهى از عدالت و خوشرفتارى با كفار غيرحربى نيست == | ||
لا | «'''لا يَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَتِلُوكُمْ فى الدِّينِ وَ لَمْ يخْرِجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيهِمْ ...'''»: | ||
در اين آيه شريفه و آيه بعدش نهى وارد در اول سوره را توضيح مى دهد. و مراد از آن كفارى كه با مؤ منين بر سر دين قتال نكردند و مؤ منين را از ديارشان بيرون نساختند، كفار نقاط ديگر و غير مكّه است ، مشركينى است كه با مسلمانان معاهده داشتند. و كلمه «'''بر'''» كه مصدر فعل «'''تبروهم '''» است ، به معناى احسان است . و كلمه «'''اقساط'''» كه مصدر فعل «'''تقسطوا'''» است ، به معناى معامله به عدل است . و جمله «'''ان تبروهم '''» بدل است از كلمه «'''الذين ...'''». و جمله «'''ان اللّه يحب المقسطين '''» تعليل است براى جمله «'''لا ينهيكم ...'''». | در اين آيه شريفه و آيه بعدش نهى وارد در اول سوره را توضيح مى دهد. و مراد از آن كفارى كه با مؤ منين بر سر دين قتال نكردند و مؤ منين را از ديارشان بيرون نساختند، كفار نقاط ديگر و غير مكّه است ، مشركينى است كه با مسلمانان معاهده داشتند. و كلمه «'''بر'''» كه مصدر فعل «'''تبروهم '''» است ، به معناى احسان است . و كلمه «'''اقساط'''» كه مصدر فعل «'''تقسطوا'''» است ، به معناى معامله به عدل است . و جمله «'''ان تبروهم '''» بدل است از كلمه «'''الذين ...'''». و جمله «'''ان اللّه يحب المقسطين '''» تعليل است براى جمله «'''لا ينهيكم ...'''». | ||
و معناى آيه اين است كه : خدا با اين فرمانش كه فرمود: «'''دشمن مرا و دشمن خود را دوست نگيريد'''» نخواسته است شما را از احسان و معامله به عدل با آنهايى كه با شما در دين قتال نكردند، و از ديارتان اخراج نكردند، نهى كرده باشد، براى اينكه احسان به چنين كفارى خود عدالتى است از شما، و خداوند عدالت كاران را دوست مى دارد. | و معناى آيه اين است كه : خدا با اين فرمانش كه فرمود: «'''دشمن مرا و دشمن خود را دوست نگيريد'''» نخواسته است شما را از احسان و معامله به عدل با آنهايى كه با شما در دين قتال نكردند، و از ديارتان اخراج نكردند، نهى كرده باشد، براى اينكه احسان به چنين كفارى خود عدالتى است از شما، و خداوند عدالت كاران را دوست مى دارد. | ||
