تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
<span id='link84'><span> | <span id='link84'><span> | ||
==عذاب | ==عذاب استيصال، شامل مؤمنان نمى شود == | ||
جهت دوم | جهت دوم اين كه: انذار اول، انذار به عذاب قطعى است كه هيچ قدرتى، آن را از ستمكاران و حتى از يك فرد ستمكار بر نمى گرداند. به خلاف انذار دومى، كه هرچند از امت ستمكار بر نمى گردد، ولى از يك فرد قابل برگشت است. و لذا مى بينيم كه خداى تعالى در انذار اولى، تعبير به «و أنذر النّاس» كرده، و در دومى فرموده: «فيقول الذين ظلموا»، و نفرموده: «فيقولون». و اين، خود شاهد بر اين است كه افرادى از عذاب دومى - كه همان عذاب استيصال است - استثناء مى شوند. آرى، مؤمنان هيچ وقت به چنين عذابى - كه به كلى منقرضشان كند - مبتلا نمى گردند و اين عذاب، مخصوص امت ها است كه به خاطر ظلمشان، بدان دچار مى گردند، نه تمام افراد امت. و لذا مى بينيم خداى تعالى مى فرمايد: «ثُمّ نُنَجّى رُسُلَنَا وَ الّذِينَ آمَنُوا كَذَلكَ حَقّاً عَلَينَا نُنجِ المُؤمِنينَ». | ||
و كوتاه سخن | |||
و كوتاه سخن: جملۀ: «و أنذر النّاس يوم يأتيهم العذاب»، انذار مردم به عذاب استيصال است، كه نسل ستمكاران را قطع مى كند. و در تفسير سوره يونس و غير آن، اين معنا گذشت كه خداى تعالى، در امت هاى گذشته و حتى در امّت محمدى، اين قضاء را رانده كه در صورت ارتكاب كفر و ستم، دچار انقراضشان مى كند، و اين مطلب را بارها در كلام مجيدش تكرار نموده است. | |||
<span id='link85'><span> | <span id='link85'><span> | ||
==با عذاب انقراض شرك ريشه كن مى شود == | ==با عذاب انقراض شرك ريشه كن مى شود == | ||
و روزى كه چنين عذابهايى بيايد روزيست كه زمين را از آلودگى و پليدى شرك و ظلم پاك مى كند، و ديگر به غير از خدا كسى در روى زمين عبادت نمى شود، زيرا دعوت ، دعوت عمومى است ، و مقصود از امت هم تمامى ساكنين عالمند.و وقتى به وسيله عذاب انقراض ، شرك ريشه كن شود ديگر جز مومنين كسى باقى نمى ماند، آنوقت است كه دين هر چه باشد خالص براى خدا مى شود، | و روزى كه چنين عذابهايى بيايد روزيست كه زمين را از آلودگى و پليدى شرك و ظلم پاك مى كند، و ديگر به غير از خدا كسى در روى زمين عبادت نمى شود، زيرا دعوت ، دعوت عمومى است ، و مقصود از امت هم تمامى ساكنين عالمند.و وقتى به وسيله عذاب انقراض ، شرك ريشه كن شود ديگر جز مومنين كسى باقى نمى ماند، آنوقت است كه دين هر چه باشد خالص براى خدا مى شود، | ||
