الأنعام ١٥٩: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۳#link274 | آيات ۱۶۰ - ۱۵۸، سوره انعام]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۳#link274 | آيات ۱۶۰ - ۱۵۸، سوره انعام]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۳#link275 | مراد از آمدن خدا و آمدن بعض آيات خدا در آيه شريفه : (( هل ينظرون ... )) .]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۳#link275 | مراد از آمدن خدا و آمدن بعض آيات خدا در آيه شريفه : (( هل ينظرون ... )) .]] | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۹: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۳#link279 | (درباره آيات الهى قبل از قيامت ، تفرقه در دين و پاداش مضاعف حسنات .]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۳#link279 | (درباره آيات الهى قبل از قيامت ، تفرقه در دين و پاداش مضاعف حسنات .]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۶_بخش۴۵#link9 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۶_بخش۴۵#link9 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‌ءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ «159» | |||
(اى پيامبر!) تو را با كسانى كه دين خود را پراكنده ساخته و گروه گروه شدند، هيچ گونه ارتباطى نيست. (تو مسئول آنان نيستى و) سرنوشت كارشان تنها با خداست، آنگاه او آنان را به عملكردشان آگاه خواهد كرد. | |||
===نکته ها=== | |||
تفرقه‌افكنى در دين، يعنى بدعت‌گذارى و تفسير دين به رأى خود كه در قرآن و حديث، شديدترين تعبيرات، درباره اين گونه كسان آمده است. به برخى از اين نمونه‌ها توجّه كنيد: | |||
* قرآن مى‌گويد: واى بر آنان كه با دست خود مطلبى مى‌نويسند، سپس مى‌گويند: اين از طرف خداوند است. «1» | |||
* على عليه السلام مى‌فرمايد: هرگاه بدعتى آيد، سنّتى مى‌رود. «2» و يكى از وظايف انبيا و علما، بدعت‌زدايى و جلوگيرى از تحريف‌هاست. «3» | |||
* در روايات آمده است: توبه‌ى صاحب بدعت، پذيرفته نمى‌شود. «4» | |||
* كسى‌كه به بدعتگذار احترام گذارد يا لبخندى بزند، در فروپاشى دين گام برداشته است. | |||
* رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هرگاه در ميان امّتم اختلاف شد، هر كس طبق سنّت و گفته من عمل كند و سراغ راه و روش ديگران نرود، پاداش صد شهيد خواهد داشت. «5» | |||
* در قرآن، بارها از يهود، به خاطر تحريف‌هايى كه علمايشان در دين پديد آوردند انتقاد شده است. درباره حضرت موسى عليه السلام هم مى‌خوانيم: وقتى از كوه طور برگشت و انحراف و گوساله‌پرستى قوم خود را ديد، از فرط ناراحتى الواح تورات را بر زمين افكند و ريش برادرش را كه جانشين او بود گرفت و گفت: چرا امّتم منحرف شدند؟ هارون در پاسخ گفت: ترسيدم | |||
---- | |||
«1». بقره، 79. | |||
«2». بحار، ج 2، ص 264. | |||
«3». الحياة، ج 2، ص 344. | |||
«4». بحار، ج 72، ص 216. | |||
«5». بحار، ج 2، ص 262. | |||
جلد 2 - صفحه 592 | |||
اگر براى جلوگيرى از انحرافشان شدّت عمل به خرج دهم، مردم متفرّق شوند و تو بگويى چرا مردم فرقه فرقه شدند (تفرقه‌اى كه با بازگشت تو هم قابل اصلاح نباشد). | |||
اين آيات و روايات، مسئوليّت سنگين دين شناسان را در حفظ اصالت مكتب و مقابله با انحرافات فكرى، در عين حفظ وحدت اجتماعى امّت، بيان مى‌كند. | |||
===پیام ها=== | |||
1- ميان معارف دينى تفاوتى نيست، بايد به همه ايمان داشت و عمل كرد، نه فقط بعضى. «إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ» | |||
2- از عوامل تفرقه و جدايى، تغيير و تحريف در مكتب است. «إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً» | |||
3- با آنان كه مجموعه‌ى مكتب اسلام را قبول ندارند، نبايد همكارى كرد آنان از امّت محمّد محسوب نخواهند شد. «لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‌ءٍ» آنان مورد تهديد خداوند هستند. «إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‌ءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ (159) | |||
و نيز در تهديد و وعيد مى‌فرمايد: | |||
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ: بدرستى كه آن كسانى كه تفريق نمودند دين خود را كه به بعضى انبيا كافر شدند. عياشى «1» از حضرت صادق عليه السّلام روايت كند كه امير المؤمنين «فارقوا» قرائت مى‌فرمود قال فارق و اللّه القوم اى باينوا، يعنى جدائى انداختند وَ كانُوا شِيَعاً: و گشتند فرقه فرقه، هر فرقه پيروى امامى كردند. | |||
قال رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله «2»: افترقت اليهود على احدى و سبعين فرقة كلّها فى الهاوية الّا واحدة و افترقت النّصارى على اثنين و سبعين فرقة كلّها فى الهاوية الّا واحدة و يتفرّق امّتى على ثلث و سبعين فرقة كلّها في الهاوية الّا واحدة. فرمود رسول محترم: متفرق شدند يهود بر هفتاد و يك فرقه. تمام در هاويه‌اند الّا يك فرقه. و تفرقه شدند نصارى بر هفتاد و دو فرقه، تمام در هاويه باشند الّا يك فرقه. و متفرق شوند امت من بر هفتاد و سه فرقه، تمام در هاويه‌اند الا يك فرقه. | |||
در مجمع- حضرت باقر عليه السّلام فرمود: گروه متفرقه ايشانند اهل | |||
---- | |||
«1» تفسير عياشى، جلد اوّل، صفحه 385، حديث 131. | |||
«2» خصال صدوق، صفحه 584، حديث 10 و 11 (با مضمون مشابه) | |||
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 417 | |||
ضلالت، و اصحاب شبهات و بدعتها از اين امت. «1» و على بن ابراهيم- فرمايد: مفارقت نمودند امير المؤمنين عليه السّلام را و گرديدند احزاب. و حضرت صادق در اين آيه فرمايد: مفارقت كردند قوم، و اللّه دينشان را. «2» و در حديث نبوى است زود است تفرقه شوند امت بر هفتاد و سه فرقه تمام در آتشند الا يك فرقه و آنها كسانيند كه متابعت كنند وصىّ من على عليه السّلام را. | |||
لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‌ءٍ: نيستى تو از ايشان در چيزى يعنى تو از ايشان نيستى و آنها امت تو نيستند. و مباعدت تامه است بين تو و مذاهب فاسده ايشان، يا نيستى از عقاب آنها در چيزى، و گويند اين نهى است از تعرض به قتال، يعنى تو را وقت محاربه با آنها نيست. بنابر اين حكم به آية السيف منسوخ است. در مجمع- مفسران را چند قول است: 1- مراد كفار و مشركين «لست من قتالهم فى شى‌ء» كه منسوخ باشد 2- يهود و نصارى كه تكفير يكديگرند «لست من مخالطتهم فى شى‌ء» 3- مراد اهل بدعت و ضلالت و شبهات اين امتند چنانچه به حديث مرفوع از حضرت باقر عليه السّلام مروى است. «3» و به هر تقدير فرمايد: إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ: اينست و جز اين نيست كار ايشان با خدا و او است متولى مر جزا و سزاى ايشان از ثواب و عقاب، يا توفيق و خذلان يا انتظار استيصال آنها ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ: پس اعلام فرمايد ايشان را روز قيامت به آنچه هستند كه بجا مى‌آورند از ضلال و اغواء و تفرق دين. | |||
زاذان روايت كرده كه: روزى نزد امير المؤمنين عليه السّلام نشسته بودم. | |||
ناگاه رأس الجالوت و جاثليق را به عنف و استخفاف مى‌آوردند. حضرت فرمود: | |||
مدارا كنيد. پس حضور حضرت ايستادند. حضرت به رأس الجالوت نظر، و فرمود: مى‌دانى امت موسى بعد از او چند فرقه شدند؟ گفت ندانم، نظر در كتاب كنم و گويم، فرمود اگر كتاب سوخته يا دزديده شود در كجا نگرى؟ پس | |||
---- | |||
«1» مجمع البيان، ج 2 ص 389. | |||
«2» تفسير قمىّ، جلد اوّل، صفحه 222. | |||
«3» مجمع البيان، ج 2 ص 389. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 418 | |||
رو به جانب جاثليق و فرمود: مى‌دانى نصارى بعد از عيسى عليه السّلام چند فرقه شدند؟ گفت: چهل و چهار فرقه. فرمود: دروغ مى‌گوئى، قسم به خدا من داناترم به تورات از او و به انجيل از تو. امت موسى هفتاد و يك فرقه شدند، يك ناجى ما بقى هالكند. و در حق ناجين فرمود «وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ» «1» و امت عيسى هفتاد و سه فرقه، يكى ناجى و باقى هالك. و در باره ايشان فرمود «وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ»- الخ «2» و امت حضرت مصطفى صلى اللّه عليه و آله هفتاد و سه فرقه، يكى ناجى باقى هالك و در حق ناجين فرمود «وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ» «3» پس فرمود اى زادان، دانى در حق من چند فرقه شوند؟ گفتم يا امير المؤمنين عليه السّلام در حق تو اختلاف كنند؟!! فرمود بلى به دوازده فرقه شوند، يكى ناجى و باقى هالك، و تو از ناجيان باشى يا ابا عمرو، و حضرت رسالت صلى اللّه عليه و آله بدين اشاره فرمود كه: الحقّ مع علىّ و علىّ مع الحقّ يدور معه حيث دار. «4» | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‌ءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ (159) | |||
ترجمه | |||
بدرستيكه آنانكه متفرق ساختند دينشان را و بودند گروه گروه نيستى تو از ايشان در چيزى جز اين نيست كه حكمشان با خدا است پس آگاه كند آنها را بآنچه بودند كه بجا مى‌آوردند. | |||
تفسير | |||
دين حق در دنيا يكى است كه اصول آن توحيد و عدل و نبوت و امامت و | |||
---- | |||
جلد 2 صفحه 403 | |||
معاد است و كسانيكه تفرقه انداختند بين اين اصول يعنى معترف شدند ببعضى و منكر شدند بعضى را و فرقه فرقه شدند و هر فرقه متابعت نمودند از امامى نبايد پيغمبر (ص) در هيچ يك از عقائد باطله آنها با آنها موافقت و مرافقت نمايد بلكه بايد خود را از آنها در هيچ موقع و مقامى نداند و از افكار و عقائد و اعمال آنها سؤال ننمايد و بكلّى از آنها اعراض فرمايد و اختيارشان را بخدا واگذار كند چون حكم آنها با خدا است كه معلوم فرمايد بر آنها در دنيا و آخرت مفاسد و آثار عقائد و اعمال آنها را و بعضى فارقوا قرائت نموده‌اند يعنى مفارقت نمودند از دينشان و در مجمع اين قرائت را بامير المؤمنين (ع) نسبت داده است و عياشى ره اين نسبت را از امام صادق (ع) روايت نموده است و در مجمع از حضرت باقر (ع) نقل نموده كه آنها اهل ضلال و اصحاب شبهات و بدع از اين امتند و قمى ره فرموده است كه مفارقت نمودند از امير المؤمنين (ع) و گشتند احزاب مختلفه و از پيغمبر (ص) روايت شده است كه بعد از اين امّت من هفتاد و سه فرقه ميشوند كه تمام آنها در آتشند مگر يك فرقه كه متابعت نمودند وصىّ من على (ع) را خداوند توفيق متابعت بما عنايت فرمايد .. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُم وَ كانُوا شِيَعاً لَست‌َ مِنهُم فِي شَي‌ءٍ إِنَّما أَمرُهُم إِلَي اللّه‌ِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِما كانُوا يَفعَلُون‌َ (159) | |||
محققا كساني که متفرق شدند در دين و دسته‌هاي مختلف بودند شما که شخص پيغمبر هستي نيستي از آنها در هر قسمتي امر آنها منحصرا با خدا است پس از اينکه آگاه ميكند آنها را بآنچه که بودند عمل ميكردند. | |||
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُم اشاره به اينكه در يك دين مشترك هستند اما در خصوصيات دين متفرق شدند مثل قوم موسي که هفتاد فرقه شدند و قوم عيسي که | |||
---- | |||
«1» و اما اخبار وارده در تفسير آيات ربّك بظهور حضرت بقية اللّه (عج) يا بظهور آثار قيامت يا برفع حجت قبل از قيامت بچهل روز يا بظهور ائمه عليهم السّلام و امثال اينها و همچنين تفسير آمنت من قبل بزمان ميثاق و اقرار بتوحيد و انبياء و ائمه بر فرض صحت سند از باب تأويل است که لا يعلمها الّا اللّه و الراسخون في العلم مربوط بتفسير نيست باطن قرآن است، منه غفر له. | |||
جلد 7 - صفحه 256 | |||
هفتاد و يك فرقه و قوم محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم که هفتاد دو فرقه فرق اسلاميه چه فرق اهل تسنن که چه اندازه مختلف هستند و چه فرق شيعه چهار امامي حنفي، زيديه واقفيه، اسماعيليه و غيرها و چه شيعه اثني عشريه صوفيه، شيخيه، مفوضه، غلات و غير اينها که فقط ميان اينها يك فرقه ناجيه و بقيه هالكه. | |||
وَ كانُوا شِيَعاً شيعه از مشايعت است يعني متابعت هر دسته يك رئيس دارند که تابع او هستند لَست‌َ مِنهُم فِي شَي‌ءٍ تو نبايد متابعت آنها كني آنها بايد بكلمه واحده تابع تو باشند و بدستور تو رفتار كنند و مخالفت نكنند إِنَّما أَمرُهُم إِلَي اللّه‌ِ که فرداي قيامت حق را از باطل جدا ميكند وَ امتازُوا اليَوم‌َ أَيُّهَا المُجرِمُون‌َ يس آيه 59 فَرِيق‌ٌ فِي الجَنَّةِ وَ فَرِيق‌ٌ فِي السَّعِيرِ شوري آيه 5. | |||
ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِما كانُوا يَفعَلُون‌َ هر كسي را جزاء ميدهد | |||
(ان خيرا فخير و ان شرّا فشرّ) | |||
حديث نبوي صلّي اللّه عليه و آله و سلّم فَمَن يَعمَل مِثقال‌َ ذَرَّةٍ خَيراً يَرَه‌ُ وَ مَن يَعمَل مِثقال‌َ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَه‌ُ زلزال آيه 7 و 8. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
