زُخْرُفَهَا: تفاوت میان نسخه‌ها

زينت [يونس:24]. راغب آن را زينت روكش گفته كه نقش و نگار است و نيز آن را كمال حسن گفته‏اند (مجمع (اقرب) يعنى چون زمين زيبائى خود را گرفت و آراسته شد. [اسراء:93]. يعنى براى تو اطاقى باشد از طلا. ظاهراً مراد آن است كه زينت آن از طلا باشد. طلا را به جهت كمال حسن زخرف گفته‏اند زخرف القول سخنى است باطل كه ظاهر آن صدق و راست باطل كه ظاهر آن صدق و راست مى‏نمايد [انعام:112]. بعضى قول باطل و ظاهر الصدق را براى فريب القامى كند. آن به معنى مفعول (مزخرف) است. زخرف نام سوره چهل و سوم از قرآن است گوئى به مناسبت آيه 35 همان سوره، زخرف خوانده شده است «وَلِبُيُوتِهِمْ اَبْواباً وَ سُرُراً عَلَيْها يَتَّكِوُونَ وَ زُخْرُفاً» در مجمع گويد: زخرف كمال حسن شيى‏ء است و لذا به طلا و به نقوش و تصاوير زخرف گفته‏اند در حديث است كه «اِنَّهُ لَمْ يَدْخُلِ الْكَعْبَةَ حَتَّى اَمَرَ بِالزُّخْرُفِ فَنَحَّى» آن حضرت وارد كعبه نشد تا فرمود كه تصاوير و نقوش را از آن كنار كردند. در مجمع گويد: «زُخْرُفاً» در آيه منصوب است با فعل مضمر يعنى «وَ جَعَلْنا لَهُمْ زُخْرُفاً» ولى شايد عطف باشد به «سُرُراً».

[[رده:كلمات قرآن]]