۸٬۹۳۳
ویرایش
(Edited by QRobot) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/عَتَوْا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/عَتَوْا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«عَتَوا» از مادّه «عُتوّ» (بر وزن غلوّ) به معناى خوددارى از اطاعت فرمان است و این که بعضى از مفسران آن را به معناى خوددارى تفسیر کرده اند بر خلاف چیزى است که ارباب لغت گفته اند. | |||
ظاهر این است که این جمله، در سوره «ذاریات» اشاره به تمام سرپیچى هایى است که آنها در طول دعوت صالح(علیه السلام) داشتند، مانند بت پرستى و ظلم و ستم و از پاى درآوردن ناقه اى که معجزه «صالح»(علیه السلام) بود، نه فقط سرپیچى هایى که در طول این سه روز انجام دادند و به جاى توبه و انابه به درگاه خدا، در غفلت و غرور فرو رفتند. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
ویرایش