تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها

==پيامبر (ص ) از حضرت فاطمه (س ) بوى بهشت استشمام مى كند ==

ونيز در همان كتابست كه طبرانى از عايشه روايت كرده كه گفت : رسول خدا فرمود: وقتى مرا به آسمان بردند داخل بهشت شدم وبه درختى از درختان بهشت رسيدم كه زيباتر وسفيد برگ تر وخوش ميوه تر از آن نديده بودم يك دانه از ميوه هاى آن را چيده وخوردم وهمين ميوه نطفه اى شد در صلب من ، وقتى به زمين آمدم وبا خديجه همبستر شدم به فاطمه حامله شد واينك هر وقت مشتاق بوى بهشت مى شوم فاطمه را مى بويم .

ودر تفسير قمى از پدرش از ابن محبوب از ابن رئاب از ابى عبيده از امام صادق (عليه السلام ) روايت آورده كه فرمود: رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) بسيار فاطمه را مى بوسيد، اين كار براى عايشه خوشايند نبود، رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) فرمود: اى عايشه ! وقتى مرا به آسمان بردند داخل بهشت شدم جبرئيل مرا به نزديك درخت طوبى برد واز ميوه هايش به من داد ومن خوردم ، خداوند همان ميوه را به صورت نطفه اى در پشتم درآورد - وقتى به زمين هبوط نمودم با خديجه همبستر شدم به فاطمه حامله شد، واينك هيچ وقت اورا نمى بوسم مگر آنكه بوى درخت طوبى را از اواستشمام مى كنم .

ودر الدر المنثور است كه طبرانى در كتاب اوسط از ابن عمر روايت كرده كه وقتى رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) را به معراج بردند خداوند به اووحى كرد كه بايد اذان بگويد چون نازل شد (به جبرئيل رسيد) جبرئيل اذان را به اوياد داد.

ونيز در همان كتاب آمده است كه ابن مردويه از على (عليه السلام ) روايت كرده كه اذان را در شب معراج تعليم رسول خدا كردند، وواجب شد كه نماز را بعد از آن بخوانند.