تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۰: تفاوت میان نسخه‌ها

قَدْ كانَت لَكُمْ أُسوَةٌ حَسنَةٌ فى إِبْرَهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ ...أَنت الْعَزِيزُ الحَْكِيمُ

در اين جمله خطاب را متوجه مؤ منين كرده . و جمله «'''اسوه حسنه فى ابراهيم '''» معنايش اتباع و اقتداء نيكو به ابراهيم است . و جمله «'''و الذين معه '''» به ظاهرش دلالت دارد بر اينكه غير از لوط و همسر ابراهيم كسانى ديگر نيز به وى ايمان آورده بودند.

«'''اذ قالوا لقومهم انا برءوا منكم و مما تعبدون من دون اللّه '''» - يعنى ما از شما و از بت هاى شما بيزاريم ، و اين بيان همان چيزى كه بايد در آن اسوه و اقتداء داشته باشند.

«'''كفرنا بكم و بدا بيننا و بينكم العداوه و البغضاء ابدا حتى تومنوا باللّه وحده '''» - اين قسمت از آيه برائت را به آثارش معنا مى كند، و آثار برائت همين است كه به عقيده آنان كفر بورزند، و مادام كه مشركند با آنان دشمنى كنند تا روزى كه خداى واحد سبحان را بپرستند.

و مراد از كفر ورزيدن به آنان ، كفر ورزيدن به شرك آنان است ، به دليل فرموده : «'''حتى تومنوا باللّه وحده '''» - تا زمانى كه به خداى واحد ايمان بياوريد و معناى كفر به شرك آنان اين است كه با شرك آنان عملا مخالفت شود، همچنان كه عداوت مخالفت و ناسازگارى قلبى است .

خود آنان برائتشان از مشركين را به سه امر تفسير كرده اند: اول مخالفت عملى با شرك آنان ، دوم عداوت قلبى باايشان ، و سوم استمرار اين وضع مادام كه بر شرك خود باقى اند. مگر اينكه دست از شرك برداشته ، به خداى واحد ايمان آورند.