تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۸: تفاوت میان نسخه‌ها

__TOC__

==آيات ۱ - ۱۵، سوره مراسلات ==

سوره مرسلات مكى است و پنجاه آيه دارد

وَ الْمُرْسلَتِ عُرْفاً(۱)

فَالْعَصِفَتِ عَصفاً(۲)

فَالْفَرِقَتِ فَرْقاً(۴)

فَالْمُلْقِيَتِ ذِكْراً(۵)

عُذْراً أَوْ نُذْراً(۶)

وَ إِذَا السمَاءُ فُرِجَت (۹)

لِيَوْمِ الْفَصلِ(۱۳)

وَ مَا أَدْرَاك مَا يَوْمُ الْفَصلِ(۱۴)

ترجمه آيات  

به نام خداى رحمان و رحيم .

فَالْعَصِفَتِ عَصفاً

اين جمله عطف است به جمله قبلى ، و مراد از «'''عصف '''» سرعت سير است ، باد تند را عاصف مى گويند، و سرعت سير ملائكه در رساندن وحى را به عنوان استعاره عصف خوانده ، و معنايش اين است كه سوگند مى خورم به ملائكه اى كه پشت سر هم روانه مى شوند، و ايشان با سرعت سيرى كه دارند، مانند بادهاى تند ماموريت خود را انجام مى دهند.

اين جمله سوگندى ديگر است ، و نشر صحيفه و كتاب و جامه و امثال آن ، به معناى گشودن آن است ، و مراد از «'''نشر'''» گشودن صحف وحى است ، همچنان كه آيه «'''كلا انها تذكره فمن شاء ذكره فى صحف مكرمه مرفوعه مطهره بايدى سفره كرام برره '''» به اين معنا اشاره مى كند.

و معناى آيه اين است كه : سوگند مى خورم به ملائكه اى كه صحيفه هاى آسمانى را باز مى كنند، صحيفه هايى كه وحى الهى بر آن نوشته شده ، تا پيغمبر آن را تلقى كند.

بعضى ديگر گفته اند: معنايش اين است كه : فرشتگان ذكر را تلاوت مى كنند تا خداى تعالى عذرش در برابر بندگان و عقاب ايشان تمام باشد، و معلوم شود كه عقاب بندگان جز به وجه حكمت نبوده . برگشت اين معنا هم به همان اتمام حجت است ، پس بنابر اين ، حاصل معناى آيه اين است كه فرشتگان ذكر را القاء مى كنند تا حجت بر تكذيب گران تمام شود، و تهديدى براى غير ايشان باشد، و اين معنا معناى خوبى است .

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۳۷ </center>

اين جمله جواب از آن چند سوگند است ، و كلمه «'''ما'''» موصوله و خطاب در «'''توعدون '''» به عموم بشر است ، و مراد از «'''ما توعدون '''» وعده هاى قيامت و ثواب و عقاب است ، و اگر فرمود: «'''لواقع '''» و نفرمود: «'''لكائن '''» براى اين بود كه كلمه «'''واقع '''» رساتر است ، چون در آن شائبه اى از استقرار نيز هست . و معناى آيه اين است كه : آن چيزى كه خدا شما را به آن وعده داده ، يعنى مساءله بعث و عقاب و ثواب خواه ناخواه واقع خواهد شد.

سخنى درباره سوگندهاى خداى تعالى در قرآن

كه جانى طاهر و به عصمت خدايى مصون از هر نقص است ، و معلوم است كه مخالف چنين پيامبرى معصوم ، در مستى و سرگردانى بسر مى برد، و سوگندى كه در رستگارى نفوس الهى و خسران نفوس آلوده ياد كرده ، مى فرمايد: «'''و الشمس و ضحيها... و نفس و ما سويها فالهمها فجورها و تقويها قد افلح من زكيها و قد خاب من دسيها'''» كه در عين اينكه سوگند ياد كرده دليلش را هم آورده ، مى فرمايد: نظامى كه در خورشيد و ماه و شب و روز جريان دارد، و منتهى شده به پيدايش ‍ نفسى كه فجور و تقوايش به او الهام شده ، خود دليل است بر رستگارى كسى كه نفس را تزكيه كند و خسران كسى كه آن را آلوده سازد.

اين چند آيه را به عنوان نمونه آورديم ، ساير سوگندها هم كه در كلام خداى تعالى آمده همين حال را دارد، هر چند كه همه آنها به روشنى اين چند سوگند نيست ، و نيازمند دقت نظر بيشترى است نظير اين سوگند كه مى فرمايد: «'''و التين و الزيتون و طور سينين '''»، كه خواننده بايد در آن تدبر كند.

اين آيات بيانگر روز موعودى است كه از وقوع آن خبر داده و فرموده بود: «'''انما توعدون لواقع '''»، و جواب كلمه «'''اذا'''» حذف شده ، چون جملات «'''لاى يوم اجلت ... للمكذبين '''» بر آن دلالت مى كرد.

<span id='link159'><span>

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۴۰ </center>

«'''و اذا الرسل اقتت '''» - يعنى و روزى كه زمان حضور انبيا براى شهادت عليه امت ها معين مى شود، و يا آن زمانى كه منتظر رسيدنش ‍ هستيم تا رسولان عليه امت ها شهادت دهند فرا مى رسد. و كلمه «'''اقتت '''» فعل ماضى مجهول از باب تفعيل از مصدر تاقيت است ، كه به معناى توقيت و تعيين وقت است ، و در باره شهادت انبيا در جاى ديگر فرموده : «'''فلنسئلن الذين ارسل اليهم و لنسئلن المرسلين '''»، و نيز فرموده : «'''يوم يجمع اللّه الرسل فيقول ما ذا اجبتم '''».

كلمه «'''اجل '''» به معناى مدتى است كه براى چيزى معين شده باشد و «'''تاجيل '''» به معناى اجل قرار دادن براى چيزى است ، كه البته در لازمه آن كه همان تاءخير باشد نيز استعمال مى شود، مثلا وقتى مى گويند: «'''قرض موجل '''» معنايش قرض مدت دار است ، به خلاف «'''قرض حال '''» كه به معناى قرض فورى است ، و اين معنا با آيه مناسب تر است تا معناى لغوى كلمه . و ضمير در «'''اجلت '''» به امور مذكور يعنى طمس نجوم ، شكافتن آسمان ، ريشه كن شدن كوهها، و تعيين وقت شهادت رسولان بر مى گردد. و معناى آيه اين است كه : اين امور براى چه روزى تاءخير داده شده ، و خلاصه چه روزى صورت مى گيرد.

اين احتمال هم داده شده كه : كلمه «'''اجلت '''» به معناى مدت قرار دادن براى چيزى باشد، و ضمير مقدر در آن به رسل و يا به آنچه كه كلام بدان اشعار دارد، و مربوط به اخبارى است كه رسولان از احوال آخرت داده اند برگردد، و معنا چنين باشد: چند سال و يا چند قرن به رسولان مهلت داده اند تا بعد از آن مهلت براى شهادت حاضر شوند، و يا چند قرن معين كرده اند تا بعد از آن آنچه انبيا خبر داده اند واقع شود، و صحنه هول انگيز قيامت و تعذيب كفار و تنعيم مؤ منين محقق گردد. و ليكن اين احتمال خالى از خفا و ابهام نيست .

<span id='link161'><span>

==آيات ۱۶ - ۵۰، سوره مرسلات ==

كَذَلِك نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ(۱۸)

فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَدِرُونَ(۲۳)

أَ لَمْ نجْعَلِ الاَرْض كِفَاتاً(۲۵)

أَحْيَاءً وَ أَمْوَتاً(۲۶)

إِنهَا تَرْمِى بِشرَرٍ كالْقَصرِ(۳۲)

هَذَا يَوْمُ لا يَنطِقُونَ(۳۵)

وَ لا يُؤْذَنُ لهَُمْ فَيَعْتَذِرُونَ(۳۶)

فَإِن كانَ لَكمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ(۳۹)

كلُوا وَ اشرَبُوا هَنِيئَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(۴۳)

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لا يَرْكَعُونَ(۴۸)

فَبِأَى حَدِيثِ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ(۵۰)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۴۴ </center>

شما پس از آيات خدا (كه آن را تكذيب كرديد) باز به كدامين حديث ايمان مى آوريد؟! (۵۰).

[[رده:تفسیر المیزان]]