۱۴٬۱۱۵
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۸۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۸۲ </center> | ||
<span id='link331'><span> | <span id='link331'><span> | ||
==آيات ۱ - | ==آيات ۱ - ۲۰ سوره بلد == | ||
سوره | سوره «بلد»، مكّى است و بيست آيه دارد. | ||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | ||
لا أُقْسِمُ بهَذَا الْبَلَدِ(۱) | لا أُقْسِمُ بهَذَا الْبَلَدِ(۱) | ||
خط ۱۳۱: | خط ۱۳۲: | ||
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِئَايَتِنَا هُمْ أَصحَب الْمَشئَمَةِ(۱۹) | وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِئَايَتِنَا هُمْ أَصحَب الْمَشئَمَةِ(۱۹) | ||
عَلَيهِمْ نَارٌ مُّؤْصدَةُ(۲۰) | عَلَيهِمْ نَارٌ مُّؤْصدَةُ(۲۰) | ||
ترجمه | |||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | |||
به نام خداى رحمان و رحيم | به نام خداى رحمان و رحيم | ||
گو اينكه حاجت به سوگند نيست ولى به اين شهر (مكه ) سوگند مى خورم (۱). | گو اينكه حاجت به سوگند نيست ولى به اين شهر (مكه ) سوگند مى خورم (۱). | ||
خط ۱۵۴: | خط ۱۵۷: | ||
و كسانى كه آيه هاى ما را منكر شده اند اهل شئامت و نحوستند (۱۹). | و كسانى كه آيه هاى ما را منكر شده اند اهل شئامت و نحوستند (۱۹). | ||
كه آتشى سرپوشيده بر آنان احاطه دارد (۲۰). | كه آتشى سرپوشيده بر آنان احاطه دارد (۲۰). | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | |||
<span id='link332'><span> | <span id='link332'><span> | ||
==حقيقتى درباره خلقت انسان كه سوره مباركه بلد بيان مى كند صفحه == | ==حقيقتى درباره خلقت انسان كه سوره مباركه بلد بيان مى كند صفحه == | ||
اين سوره بيانگر اين حقيقت است كه خلقت انسان بر اساس رنج و مشقت است ، هيچ شانى از شوون حيات را نخواهى ديد كه توام با تلخى ها و رنج ها و خستگى ها نباشد، از آن روزى كه در شكم مادر روح به كالبدش دميده شد، تا روزى كه از اين دنيا رخت بر مى بندد هيچ راحتى و آسايشى كه خالى از تعب و مشقت باشد نمى بيند، و هيچ سعادتى را خالص از شقاوت نمى يابد، تنها خانه آخرت است كه راحتى اش آميخته با تعب نيست . | اين سوره بيانگر اين حقيقت است كه خلقت انسان بر اساس رنج و مشقت است ، هيچ شانى از شوون حيات را نخواهى ديد كه توام با تلخى ها و رنج ها و خستگى ها نباشد، از آن روزى كه در شكم مادر روح به كالبدش دميده شد، تا روزى كه از اين دنيا رخت بر مى بندد هيچ راحتى و آسايشى كه خالى از تعب و مشقت باشد نمى بيند، و هيچ سعادتى را خالص از شقاوت نمى يابد، تنها خانه آخرت است كه راحتى اش آميخته با تعب نيست . |
ویرایش