تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۲۳: تفاوت میان نسخه‌ها

و در همان كتاب است كه عبد بن حميد و ابن ابى حاتم و ابوالشيخ، از على روايت كرده اند كه فرموده: جبرئيل وقتى نازل شد و موسى را به آسمان برد، در ميان همه مردم، سامرى او را ديد و از جاى پاى اسبش، قبضه اى برداشت. جبرئيل، موسى را پشت خود سوار كرده تا به درب آسمان نزديك شدند. خودش بالا رفت و خدا الواح را مى نوشت. جبرئيل آن قدر نزديك شده بود كه صداى صفير قلم خدا را مى شنيد. وقتى خداوند به موسى خبرداد كه قومش بعد از آمدن او گمراه شدند، موسى نازل شد و عجل را گرفته و سوزانيد.

اولا: اين اخبار، مخالف با كتاب خدا است. چون كتاب خدا تصريح دارد بر اين كه گوساله، جسدى بدون روح بوده و حال آن كه اين اخبار، جسدى داراى روح را اثبات مى كنند، و خبر، هر قدر هم که

صحيح باشد، با مخالفت با كتاب خدا حجيت ندارد. و اگر حجت باشد، بايد كتاب خدا از حجيت ساقط شود، و آن وقت حجيت كتاب بايد موقوف باشد بر موافقتش با خبر، و يا حداقل با عدم مخالفت با خبر و حال آن كه حجيت خبر، بلكه حجيت كلام رسول «صلى اللّه عليه و آله و سلم» كه خبر آن را حكايت مى كند، و بلكه اصل نبوت خاتم انبياء «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، موقوف بر حجيت ظاهر كتاب است نه به عكس. و اگر توقف از دو طرف باشد، دور است و بطلان دور واضح است. و اگر بخواهى تفصيل اين بحث را ببينى، بايد به كتب اصول مراجعه نمايى.