۱۴٬۱۲۷
ویرایش
خط ۳۱۰: | خط ۳۱۰: | ||
<span id='link293'><span> | <span id='link293'><span> | ||
== | ==صالح «ع»، قوم ثمود را از اطاعت امر مسرفان بر حذر می دارد == | ||
«'''وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسرِفِينَ الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فى الاَرْضِ وَ لا يُصلِحُونَ'''»: | «'''وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسرِفِينَ * الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فى الاَرْضِ وَ لا يُصلِحُونَ'''»: | ||
ظاهرا مراد از | ظاهرا مراد از «امر مسرفان»، امر در مقابل نهى است. به قرينه اين كه از اطاعت آن نهى فرموده، هرچند بعضى از مفسران احتمال داده اند كه به معناى «شأن» باشد. بنابراين، مراد از اطاعت امر آنان، تقليد عاميانه و پيروى كوركورانه ايشان، در اعمال و روش زندگى است، آن روشى كه آنان سلوكش را دوست مى دارند. | ||
و مراد از | و مراد از «مسرفين»، چه اين كه كلمه آمر به آن معنا باشد و چه به اين معنا، اشراف و بزرگانى هستند كه ديگران، از آنان پيروى مى كنند. خطابى هم كه در آيه است (اطاعت مكنيد)، به عموم تابعان ايشان است، كه آن ها هستند كه صالح «عليه السّلام» اميد داشت از پيروى بزرگان دست بردارند. و لذا خطاب را متوجه ايشان كرد، نه اشراف. چون از ايمان آوردن اشراف مأيوس بود. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۳۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۳۰ </center> | ||
ممكن هم هست خطاب را متوجه هر دو دسته | ممكن هم هست خطاب را متوجه هر دو دسته بدانيم، و بگوييم اشراف هم، به نوبه خود، مقلد پدران گذشته خود بودند و امر آنان را اطاعت مى كردند. همچنان كه به صالح گفتند: «أتَنهَانَا أن نَعبُدَ مَا يَعبُدُ آبَاؤُنَا». پس به اين اعتبار، همه آنان از اشراف و عوامشان، امر مسرفين را اطاعت مى كردند و آيه شريفه، همه را از آن نهى مى كند. | ||
و اما | و اما «مسرفان» چه كسانى بوده اند؟ آيه بعدى، ايشان را عبارت دانسته از كسانى كه از مرز حق تجاوز نموده، از حد اعتدال بيرون شده اند و توصيفشان فرموده به: «الَّذِينَ يُفسِدُونَ فِى الأرضِ وَ لَا يُصلِحُون»، و اين، خود اشاره به علت حقيقى حكم است. و معنايش اين است كه: از خدا بپرهيزيد و امر مسرفان را اطاعت مكنيد. براى اين كه ايشان مفسد در زمين اند و اصلاحگر نيستند. و معلوم است كه با افساد، هيچ ايمنى از عذاب الهى نيست و از سوى ديگر، او، عزيز و انتقام گيرنده است. | ||
<span id='link294'><span> | <span id='link294'><span> | ||
==توضيح اينكه نتيجه انحراف انسان از فطرت ، فساد و افساد در زمين بالمآل عذاب و هلاك است == | ==توضيح اينكه نتيجه انحراف انسان از فطرت ، فساد و افساد در زمين بالمآل عذاب و هلاك است == | ||
توضيح اينكه عالم هستى در عين تضاد و تزاحمى كه بين اجزايش هست به نحو خاصى به هم مرتبط و پيوسته است و آن رشته ارتباط خاص ، اجزاى عالم را هم آغوش و هماهنگ يكديگر كرده و در اثر اين هم آغوشى و هماهنگى هر موجودى را به نتيجه و اثر رسانده است ، عينا مانند دو كفه ترازو، كه در عين ناسازگارى با هم و اختلاف شديدى كه با هم دارند، به طورى كه هر يك به هر قدر به طرفى متمايل شود آن ديگرى به همان قدر به طرف مخالف آن متمايل مى شود، در عين حال هر دو در تعيين وزن كالا متوافقند و منظور از ترازو هم همين است ، | توضيح اينكه عالم هستى در عين تضاد و تزاحمى كه بين اجزايش هست به نحو خاصى به هم مرتبط و پيوسته است و آن رشته ارتباط خاص ، اجزاى عالم را هم آغوش و هماهنگ يكديگر كرده و در اثر اين هم آغوشى و هماهنگى هر موجودى را به نتيجه و اثر رسانده است ، عينا مانند دو كفه ترازو، كه در عين ناسازگارى با هم و اختلاف شديدى كه با هم دارند، به طورى كه هر يك به هر قدر به طرفى متمايل شود آن ديگرى به همان قدر به طرف مخالف آن متمايل مى شود، در عين حال هر دو در تعيين وزن كالا متوافقند و منظور از ترازو هم همين است ، |
ویرایش