۱۴٬۱۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نقل و ردّ رواياتى كه درباره شاءن نزول آيه : لخلق السموات و الارض اكبر من خلق الناس نقل شده
| خط ۱۴۶: | خط ۱۴۶: | ||
<span id='link338'><span> | <span id='link338'><span> | ||
== | ==بحث روایتی == | ||
در الدر المنثور است كه : عبد بن حميد و ابن ابى | در الدر المنثور است كه: عبد بن حميد و ابن ابى حاتم، به سند صحيح، از ابى العاليه روايت كرده اند كه گفت: يهوديان نزد رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» آمده، عرضه داشتند: دجّال كه در آخرالزمان ظهور مى كند، از ماست و از خصائصش اين و اين است. و خيلى درباره او غلو كردند و امر او را بزرگ جلوه دادند و گفتند كه چنين و چنان مى كند. | ||
خداى تعالى، در پاسخ آنان اين آيه را فرستاد: «إنّ الّذِينَ يُجَادِلُونَ فِى آيَاتِ اللّهِ بِغَيرِ سُلطَانٍ أتَاهُم إن فِى صُدُورِهِم إلّا كِبرٌ مَا هُم بِبَالِغِيه». آنگاه در معنايش گفت: اين ها به آنچه مى گويند، نمى رسند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۷ </center> | ||
«فَاستَعِذ بِاللّه»، رسول گرامى خود را دستور مى دهد از فتنۀ دجال، به خدا پناه ببرد. «لَخَلقُ السّمَاوَاتِ وَ الأرض أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس»، يعنى از خلقت دجّال. | |||
و نيز، در همان كتاب آمده كه: ابن ابى حاتم، از كعب الاحبار روايت كرده، كه در ذيل آيه «أنّ الّذِينَ يُجَادِلُونَ فِى آيَاتِ اللّهِ بِغَيرِ سُلطَان» گفت: اين آيه، درباره يهوديان نازل شد، البته دربارۀ اين عقيده آن ها، كه منتظر امر دجّال هستند. | |||
و باز، در همان كتاب است كه ابن منذر، از ابن جريح نقل كرده كه در تفسير آيه «لَخَلقُ السّمَاوَاتّ وَ الأرضِ أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس» گفته است: مى گويند يهوديان معتقد بودند كه در آخرالزمان، پادشاهى خواهند داشت كه دريا تا زانويش، و ابرها تا فرق سرش مى رسند. آن قدر بلند بالا است كه مرغان را از بين آسمان و زمين با دست مى گيرد، و با او، كوهى از نان و نهرى از آب است. در پاسخ ايشان، اين آيه نازل شد: «لَخَلقُ السّمَاواتِ وَ الأرضِ أكبَرُ مِن خَلقِ النّاس». | |||
مؤلف: در سابق توجه فرموديد كه گفتيم: غرض سوره - به طورى كه از سياق آياتش استفاده مى شود - گفتگو در پيرامون استكبار و مجادلۀ كفار در آيات خدا است، آن هم مجادلۀ به غير حق. پس در اين سوره، گفتار از اين جا آغاز شد، و در چند نوبت، باز به همين نكته عود كرد. | |||
مثل اين كه يك جا فرمود: «مَا يُجَادِلُ فِى آيَاتِ اللّهِ إلّا الّذِينَ كَفَرُوا». | |||
جاى ديگر فرمود: «وَ جَادَلُوا بِالبَاطِلِ لِيُدحِضُوا بِهِ الحَقّ». | |||
بار سوم فرمود: «الّذِينَ يُجَادِلُونَ فِى آيَاتِ اللّهِ بِغَيرِ سُلطَانٍ أتَاهُم كَبُرَ مَقتاً». | |||
بار چهارم فرمود: «إنّ الّذِينَ يُجَادِلُونَ فِى آيَاتِ اللّهِ بِغَيرِ سُلطَانٍ أتَاهُم إن فِى صُدُورِهِم إلّا كِبرٌ». | |||
بار پنجم فرمود: «ألَم تَرَ إلَى الّذِينَ يُجَادِلُونَ فِى آيَاتِ اللّهِ أنّى يُصرَفُون». | |||
پس بنابراين، سياق آيات اين سوره، اين معنا را نمى پذيرد كه بعضى از آن ها درباره حادثه اى نازل شده باشد كه ساير آيات آن، ربطى به آن حادثه نداشته باشد، در حالى كه چند روايت بالا مى خواهد اين را بگويد. | |||
علاوه بر اين، مضمون اين روايات، يعنى قصۀ خبر دادن يهود از دجال، با دو آيه مزبور هيچ تطبيق نمى كند. و خوانندۀ عزيز، اگر در مضمون اين دو آيه، يعنى آيه «إنّ الّذِينَ يُجَادِلُونَ» - تا جمله - «وَلَكِنّ أكثَرَ النّاسِ لَا يَعلَمُون» دقت بفرمايد، خواهد ديد كه از مضمون روايت اجنبى است. | |||
از اين جا روشن مى شود اين قول، كه اين دو آيه، به دليل اين روايات در مدينه نازل شده، صحيح نيست. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۲۸ </center> | ||
<span id='link339'><span> | <span id='link339'><span> | ||
