النساء ٣٢: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
[[آل عمران ١٩٥ | فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ...]] (۲) | [[آل عمران ١٩٥ | فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ...]] (۲) | ||
</div> | </div> | ||
== نزول == | |||
'''محل نزول:''' | |||
این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۳.</ref> | |||
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص ۱۹۳.</ref> | |||
«شیخ طوسى» گوید: مجاهد گويد: سبب نزول اين آيه چنين بوده است كه ام‌سلمة گفت: يا رسول الله ما هم‌دوش با مردان به جنگ نمى رويم و نصف ميراث حق ما است. اى كاش مرد مي‌بوديم و با مردان به قتال و كارزار در جنگ مى پرداختيم.<ref> حاكم از عامه نيز آن را از ام‌سلمة نقل و روايت نموده است.</ref> | |||
زجاج گويد: مردان مى گفتند: اى كاش در آخرت نيز بر زنان برترى مي‌داشتيم، همچنانى كه در دنيا داريم و نيز زنان مى گفتند: اى كاش وزر و وبال ما در آخرت نصف مردان مي‌گرديد، همچنانى كه در دنيا نصف آنان ارث مى بريم. چنانكه قتادة و سدى روايت و نقل كرده اند.<ref> در تفسير ابن ابى‌حاتم از ابن عباس روايت شده كه زنى نزد رسول خدا آمد و گفت: يا رسول الله مطابق آيه «لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ» مرد دو برابر زن ارث مى برد و شهادت دو زن هم برابر شهادت يك مرد است. آيا اگر زن عمل خير و كار نيكى انجام بدهد، ثواب آن نيز نصف مرد است؟ سپس اين آيه نازل گرديد.</ref><ref> در تفسير برهان به نقل از ابن شهر آشوب و او از امامين امام باقر|باقر و امام صادق|صادق عليهماالسلام چنين روايت كرده كه اين آيه و آيه «ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ» درباره امام على مرتضى عليه‌السلام نازل شده است.</ref> | |||
== تفسیر == | == تفسیر == | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۴_بخش۲۲#link1 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۴_بخش۲۲#link1 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۳_بخش۶۹#link279 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۳_بخش۶۹#link279 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلى بَعْضٍ لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيماً «32» | |||
و آنچه را كه خداوند سبب برترى بعضى از شما بر بعضى ديگر قرار داده آرزو نكنيد. براى مردان از آنچه بدست آورده‌اند بهره‌اى است و براى زنان نيز از آنچه كسب كرده‌اند بهره‌اى مى‌باشد و (به جاى آرزو و حسادت) از فضل خداوند بخواهيد، كه خداوند به هر چيزى داناست. | |||
===نکته ها=== | |||
آيات قبل، از حرام خوارى نهى فرمود، اين آيه به ريشه‌ى حرام‌خوارى اشاره مى‌كند كه طمع، آرزو و رقابت است. | |||
عدالت، غير از تساوى است. عدالت همه جا ارزش است، ولى تساوى گاهى ارزش وگاهى ظلم است. مثلًا اگر پزشك به همه مريض‌ها يك نوع دارو بدهد، يا معلّم به همه شاگردان يك نوع نمره بدهد، تساوى هست، امّا عدالت نيست. عدالت، آن است كه به هركس بر اساس استحقاقش بدهيم، گرچه تفاوت باشد، زيرا تفاوت گذاشتن بر اساس لياقت‌ها و كمالات حقّ است، امّا تبعيض باطل است. تبعيض آن است كه بدون دليل و براساس هواى نفس يكى را بر ديگرى ترجيح دهيم، ولى تفاوت آن است كه بر اساس معيارها يكى را بر | |||
جلد 2 - صفحه 57 | |||
ديگرى ترجيح دهيم. بنابراين بايد آرزوى عدالت داشت، ولى تمنّاى يكسان بودن همه چيز و همه كس نابجاست. اعضاى يك بدن و اجزاى يك ماشين از نظر جنس و شكل و كارايى متفاوتند، امّا تفاوت آنها حكيمانه است. اگر خداوند، همه را يكسان نيافريده، طبق حكمت اوست. بنابراين در امورى كه به دست ما نيست، مثل جنسيّت، زيبايى، استعداد، بيان، هوش، عمر و ... بايد به تقسيم و تقدير الهى راضى بود. ما كه خدا را عادل و حكيم مى‌دانيم، اگر در جايى هم دليل و حكمت چيزى را نفهميديم نبايد قضاوت عجولانه و جاهلانه همراه با سوءظن يا توقّع نابجا به خداوند حكيم داشته باشيم و يا بر دارندگان اين نعمت‌ها حسد ورزيم، چرا كه با فزونى هر نعمتى، مسئوليّت بيشتر مى‌شود و آمدن هر نعمتى، با غم از دست دادنش همراه است. اين حقيقت را در نهج‌البلاغه مى‌خوانيم. | |||
در موارد اختيارى، بايد با كوشش و تلاش و پرهيز از كسالت و تنبلى، در رقابتى سالم به قوّت و كثرت و استقلال رسيد و اجازه‌ى استثمار و استعمار به ديگران نداد و در مواردى كه بدست ما نيست، بايد تفاوت‌ها را دليل رشد و آزمايش و تحرك و تعاون و پيوستگى جامعه دانست، زيرا كه اگر همه مردم داراى امكانات يكسان باشند، صفات انسانى از قبيل: | |||
سخاوت، شجاعت و ايثار در انسان رشد نمى‌كند. انسان در لابلاى فراز و نشيب‌ها خود را نشان مى‌دهد، حركت مى‌كند و با ديگران به خاطر نيازش پيوند مى‌خورد. | |||
امام صادق عليه السلام در پاسخ از آيه فرمودند: كسى به همسر و فرزند ديگران چشم داشت نداشته باشد، ولى همانند آن را از خداوند بخواهد. «1» | |||
زمانى كه اين آيه نازل شد، اصحاب پيامبراكرم گفتند: مقصود از فضل در «وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ» چيست؟ قرار شد تا على عليه السلام اين موضوع را از پيامبر سؤال كند. پيامبر صلى الله عليه و آله در پاسخ فرمودند: خداوند ارزاق را در ميان مردم از طريق حلال تقسيم كرده وحرام را نيز عرضه كرده است. كسى كه حرام را تحصيل كند، به همان اندازه از رزق حلال خود كاسته است و بر حرام مورد محاسبه قرار مى‌گيرد. «2» | |||
---- | |||
«1». وسائل، ج 12، ص 241. | |||
«2». تفسير عيّاشى، ج 1، ص 215. | |||
جلد 2 - صفحه 58 | |||
===پیام ها=== | |||
1- به داده‌هاى الهى راضى باشيم و حسودانه، آرزوى برتريهاى ديگران را نداشته باشيم. «وَ لا تَتَمَنَّوْا» | |||
2- در اسلام مسائل اقتصادى واخلاقى بهم آميخته است. لا تَأْكُلُوا ... بِالْباطِلِ ... وَ لا تَتَمَنَّوْا | |||
3- تبعيض‌ها وبرترى‌هاى استثمارگرانه و ظالمانه، از حساب برترى‌هاى خداداد، جداست. «فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلى بَعْضٍ» | |||
4- تفاوت‌هاى زن و مرد از نظر خلقت و طبيعت، از نمونه‌هاى برترى دادن خداوند در آفرينش است. فَضَّلَ اللَّهُ ... لِلرِّجالِ ... لِلنِّساءِ | |||
5- هر يك از زن و مرد، نسبت به دستاوردهاى خود به طور مساوى مالكند. | |||
«لِلرِّجالِ نَصِيبٌ، لِلنِّساءِ نَصِيبٌ» | |||
6- به جاى تمنّاى آنچه ديگران دارند، در پى كسب وتلاش باشيم. نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا ... | |||
7- انسان، تنها مالك بخشى از دست رنج خود است. «مِمَّا اكْتَسَبُوا» بخش ديگر سهم‌فقرا و حكومت اسلامى است. | |||
8- هم كار، هم دعا. اكْتَسَبُوا ... وَ سْئَلُوا اللَّهَ | |||
9- به جاى چشمداشت به داشته‌هاى ديگران به فضل و لطف خدا چشم داشته باشيد. وَ لا تَتَمَنَّوْا ... وَ سْئَلُوا اللَّهَ | |||
10- به خصلت‌ها جهت صحيح بدهيم. آرزو در انسان هست، امّا جهت اين آرزو را درخواست نعمت از خدا قرار دهيم، نه سلب نعمت از ديگران. لا تَتَمَنَّوْا ... وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ | |||
11- اگر خداوند، چيزى به كسى داد يا از او گرفت، حكيمانه و آگاهانه است. | |||
«بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيماً» (ايمان به علم خداوند سبب بازداشتن انسان از طمع و چشم داشت است.) | |||
تفسير نور(10جلدى)، ج2، ص: 59 | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلى بَعْضٍ لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيماً (32) | |||
---- | |||
«1» سوره آل عمران آيه 77: يمين غموس به معنى سوگند دروغ و نارواست. | |||
«2» سوره آل عمران آيه 161. | |||
«3» سوره توبه آيه 35. | |||
«4» سوره بقره آيه 282. | |||
«5» سوره توبه آيه 26. | |||
«6» اصول كافى جلد 2 كتاب الايمان و الكفر باب الكبائر صفحه 285 حديث 24. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 415 | |||
شأن نزول: در اسباب نزول و غيره مذكور است كه «ام سلمه» خدمت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم عرضه داشت كه: مردان، شرف جهاد دارند و زنان از اين ثواب محرومند، و رجال با وجود اجر از غنائم و قوت تحصيل مكاسب، ميراث را دو برابر نساء مى‌برند و زنان با ضعف حال و كثرت احتياج، نصف مى‌برند و متحسرند كه ما را در دائره رجوليت، دخلى بودى تا از ثواب و نصيب آن بهره‌مند مى‌شديم؛ آيه شريفه نازل شد: | |||
وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلى بَعْضٍ: تمنا و آرزو مكنيد آن چيزى را كه خداى تعالى زيادتى و فضيلت داده به آن چيز از امور مالى و جاهى، برخى از شما را كه مردانند بر بعض ديگر كه زنانند، چه شايد خير شما در عدم آن باشد. و مقتضى منع آنكه: تمنا، مذكور ذريه است به تحاسد، و مشعر بر عدم رضا به قسمت حق تعالى، و معارض حكمت و مصلحت او سبحانه. پس ذكور و اناث را تسليه دهد به بيان ثواب هر يك كه: لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا: از براى مردان است بهره مقرر از ثواب آنچه كسب كرده‌اند، مانند جهاد و ساير اعمال خير. يا از ربح معاملات دنيويه و مكاسب آن، و يا از نصيب ميراث. وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ: و از براى زنان است نصيبى مقدّر از ثواب آنچه ذكر كرده‌اند، مثل عفت و طاعت ازواج. يا از ربح دنيويه يا از بهره ارث، و چون هر يك سهمى مفروض و معلوم داريد، از روى قسمت ديگرى مبريد. در بعض روايات آمده كه چون آيه لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ* نازل شد، زنان گفتند: مى‌ترسيم چنانچه نصيب ما در دنيا نصف است، ثواب ما هم در آخرت نصف باشد. حق تعالى فرمود: لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ. وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ: و سؤال و طلب نمائيد از | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 416 | |||
كرم و بخشش خداى تعالى تا مقاصد و مطالب شما حاصل آيد. | |||
1- المجمع عن الصادق عليه السّلام: اى لا يقل احدكم ليت ما اعطى فلان من المال و النّعمة و المرئة الحسناء كان لى فانّ ذلك يكون حسدا، و لكن يجوز ان يقول: اللّهمّ اعطنى مثله. «1» حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: نبايد بگويد احدى از شما: كاش آنچه عطا شده فلان را از مال و نعمت و زن جميله، براى من بود زيرا اين تمنا، حسد مى‌باشد، و لكن جايز است بگويد: خدايا مثل آن را به من مرحمت فرما. | |||
2- در كتاب من لا يحضره الفقيه، صدوق رحمه الله از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت كند: انّ اللّه تعالى احبّ شيئا لنفسه و ابغضه لخلقه ابغض عزّ و جلّ لخلقه المسئلة و احبّ لنفسه ان يسئل، و ليس شى‌ء احبّ اليه من ان يسئل، فلا يستحيى احدكم ان يسئل اللّه عزّ و جلّ من فضله و لو شسع نعل. «2» يعنى: بدرستى كه خداى تعالى دوست دارد شيئى، براى ذات اقدس خود و دشمن دارد براى خلق خود. دشمن دارد حضرت عزّ و جلّ، براى خلق خود سؤال از غير را، و دوست دارد اينكه سؤال كرده شود. و نيست شيئى محبوب‌تر از اينكه طلب كنند و سؤال كنند او را؛ پس حيا نكند احدى از شما كه سؤال نمايد خداى عز و جل را از فضل او، اگر چه ميخ نعل باشد. | |||
3- عياشى از حضرت باقر عليه السّلام روايت نموده: نيست نفسى مگر آنكه بتحقيق فرض فرموده خداى تعالى براى او روزى حلال، بيايد آن روزى براى او در عافيت؛ و عرضه كند بر آن نفس، حرامى را از وجه ديگر. پس اگر او تناول كند شيئى از حرام را، خداى تعالى مقاصّه فرمايد به سبب آن از حلالى كه فرض فرموده، و نزد خدا غير اين دو (حلال و حرام) فضل كثير باشد، و اين است قول عز و جل: وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ. «3» | |||
---- | |||
«1» به نقل از نور الثقلين، جلد 1، صفحه 474، حديث 211. | |||
«2» به نقل از نور الثقلين، جلد 1، صفحه 475، حديث 218. | |||
«3» فروع كافى، جلد 5، كتاب المعيشه، باب الاجمال فى الطلب، صفحه 80، حديث 2. | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 417 | |||
4- حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: روزيها مضمون و مقسوم، هستند و براى خداى تعالى فضلى است از طلوع صبح تا طلوع آفتاب، و اين است قوله تعالى: وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ: بعد فرمود عليه السّلام: ذكر الهى بعد از طلوع فجر، رساتر باشد در طلب روزى از رفتن در زمين براى طلب آن. «1» إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيماً: بدرستى كه خداى تعالى به هر چيزى داناست، پس مى‌داند مستحق فضل سبحانى كيست. و چون معلوم شد كه ذات احديت به تمام اشياء عالم است، پس هر چه دهد و هر كه را دهد، چنان بايد و جز آن نشايد. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلى بَعْضٍ لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيماً (32) | |||
ترجمه | |||
و آرزو نكنيد آنچه را فضيلت داد خدا بآن بعضى از شما را بر بعضى از براى مردان است بهره از آنچه كسب كردند و از براى زنان است بهره از آنچه | |||
---- | |||
جلد 2 صفحه 50 | |||
كسب نمودند و درخواست كنيد خدا را از فضلش همانا خدا باشد بهمه چيزى دانا. | |||
تفسير | |||
يكى از صفات مذمومه جانگداز حسد است كه شخص آرزو كند فضيلتى از كسى زائل شود و باو برسد كه لازمه آن اعتقاد بحصر نعم الهى است در صورتى كه اگر شخص لايق باشد خداوند آن فضيلت بلكه زائد بر آنرا باو مرحمت ميكند و لازم نيست از ديگرى بگيرد چون خزانه الهى بى‌پايان است يا آنكه آرزو كند آنفضيلت از صاحبش زائل شود اگر چه باو نرسد تا هر دو يكسان باشند و از براى غير بر او مزيّتى نباشد كه لازمه آن اعتقاد بخل است در مبدء فيّاض يا انتظار خلاف عدل و حكمت از عادل حكيم على الاطلاق. توانگرى كه بگل نكهت و بگل جانداد. بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آنداد. هر چه هست از قامت ناساز بى‌اندام ما است. ورنه تشريف تو بر بالاى كس كوتاه نيست. بنابر اين حسد جز خود خورى و جانگدازى نتيجه ديگرى براى حاسد ندارد بلى سزاوار است از خداوند مسئلت نمايد كه آن فضيلت يا زياده از آنرا باو كرامت فرمايد و اگر باجابت نرسيد طلب نكند مخصوصا در امور دنيوى مانند مال و جاه كه شايد خيرا و در فقد آن باشد و بايد راضى باشد برضاى خداوند آنچه براى او خواسته و لايق دانسته از فقر و غنى و عزت و ذلت و مرض و صحت چنانچه در مجمع از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه نبايد احدى آرزو كند كه كاش آنچه خداوند بفلانى عطا فرموده از مال و نعمت و زن خوب از آن من بود بلى جائز است بگويد خدايا مانند آنرا بمن عطا فرما و در خصال از آنحضرت نقل نموده كه كسيكه آرزوى چيزى را داشته باشد ولى راضى برضاى خدا باشد از دنيا بيرون نرود تا خداوند آنرا باو عطا فرمايد بلى سزاوار است كه بسعى و كوشش تحصيل قابليت نمايد تا فيض از مبدء فيّاض باو برسد خواه مرد باشد خواه زن خلاصه آنكه نصيب را بايد بعمل تحصيل نمود و فضل را بقابليت دريافت كرد نه بآرزوى خام و حسادت بد فرجام و سؤال بايد از فضل خداوند و خزانه غيب او باشد نه از بنده فقير عاجز چنانچه در فقيه از پيغمبر (ص) نقل نموده كه خداوند سؤال بنده را از خود دوست ميدارد و از خلق خوش ندارد بلكه چيزى نزد خداوند محبوب‌تر از سؤال بنده نيست پس حيا نكنيد و مسئلت نمائيد از فضل خداوند هر چه را طالب باشيد اگر چه بند نعل باشد و در كافى از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه كسيكه سؤال ننمايد از فضل خداوند فقير ميشود و عياشى از حضرت باقر (ع) | |||
---- | |||
جلد 2 صفحه 51 | |||
روايت نموده كه هر كس رزق مقسوم حلالى در نزد خداوند دارد كه بعافيت نصيب او ميشود و عارض ميشود حرمت بر آن از راه ديگرى اگر شخص روزى خود را از راه حرام طلب نمايد خداوند تقاص ميفرمايد روزى حلال او را كه باو ميرسد و نزد خداوند فضل بسيار است كه در اين آيه ذكر فرموده است و نيز از پيغمبر (ص) قريب باين مضمون را نقل نموده است و از حضرت صادق (ع) نقل فرموده كه ارزاق مقدّر و مقسوم است و مر خدا را است فضلى كه قسمت ميفرمايد آنرا از طلوع فجر تا طلوع آفتاب و اين است معناى و اسئلوا اللّه من فضله و بعد از آن فرموده كه ذكر خداوند بعد از طلوع فجر ابلغ است در طلب رزق از سير در زمين و خداوند بهر چيز و قابليت و استحقاق آن عالم است و بهر كس بحسب لياقت و استعداد او انعام ميفرمايد. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ لا تَتَمَنَّوا ما فَضَّلَ اللّه‌ُ بِهِ بَعضَكُم عَلي بَعض‌ٍ لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكتَسَبن‌َ وَ سئَلُوا اللّه‌َ مِن فَضلِه‌ِ إِنَّ اللّه‌َ كانَ بِكُلِّ شَي‌ءٍ عَلِيماً (32) | |||
و آرزو نكنيد آنچه را که خداوند فضيلت داده بعض شما را بر بعض ديگر از براي مردان است نصيب از آنچه كسب نمودند و از براي زنان است نصيب از آنچه كسب كردند و از خدا سؤال كنيد که زائد بر مقدار قابليت و استعداد شما بشما تفضل فرمايد محققا خدا بهر چيز عالم است. | |||
اينکه آيه شريفه عام است و لو در مورد ميراث يا در موضوع جهاد يا موارد ديگري نازل شده باشد زيرا مورد مخصص نيست، و توضيح كلام در اينکه آيه موقوف بر تقديم يك مقدمه است و آن اينست که خداوند حكيم که عالم بجميع حكم و مصالح است و عادل است تمام كارها و افعال آن مطابق با مصالح است و ابدا كار قبيح و ذي مفسده از او صادر نخواهد شد و محال است صادر شود، البته نسبت بهر يك از بندگانش آنچه صلاح شخصي يا نوعي او است بآن عنايت ميفرمايد از غنا و فقر و عزت و ذلت و مرض و صحت و حيات و موت و نعمت و بلا و جمال و حسن صورت و قبح آن و رجوليت و انوثيت و بياض وجه و سواد آن و غير اينها حتي فهم و بله و عقل و جنون و بصر و عمي و سمع و صم و نطق و بكم و هر چه از جانب او باشد در دنيا و همچنين مثوبات در آخرت نبايد در كارهاي او اعتراض نمود که چرا بفلان غنا و عزت و صحت و نعمت و زيبايي و عقل و فهم و غير اينها از نعم مرحمت فرمودي و بفلان ندادي ان من عبادي من لا يصلحه الا الغناء فلو افقرته لافسده ذلک و ان من عبادي من لا يصلحه الا الفقر فلو اغنيته لافسده ذلک فمن لم يرض بقضايي و لم يصبر علي بلائي فليطلب ربا سواي و ليخرج من ارضي و سمائي بلي مانعي ندارد که از خداوند طلب نمائيد که بشما هم تفضل فرمايد. | |||
جلد 5 - صفحه 68 | |||
بعد از اينکه مقدمه مي‌گوييم قوله تعالي وَ لا تَتَمَنَّوا ما فَضَّلَ اللّه‌ُ بِهِ بَعضَكُم عَلي بَعض‌ٍ تمني بمعني آرزو است و اينکه غير از رجاء است که بمعني اميدواري است و اينکه تمني از اخلاق رذيله است و تعبير بآمال ميكنند و غير از غبطه است که تعبير بحسرت ميكنند و غير از حسد است که تمني زوال نعمت از غير باشد که يك نوع تمني است، لذا مي‌گوييم خداوند هر چه بهر که داده چه از نعم دنيوي و چه از نعم اخروي و مثوبات تفضلاتي است که تماما بجا و بموقع است نبايد حسد برد و تمناي زوال نعمت از او كرد که دارد در اخبار | |||
الحسد يأكل الايمان کما تأكل النار الحطب | |||
و معلوم است شخص حسود اعتراض بخدا دارد و عدل الهي را منكر است و موجب زوال ايمان است لذا ميفرمايد لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكتَسَبُوا چه از منافع دنيوي بتجارت و كسب و زراعت و غير اينها و چه از منافع اخروي از مثوبات بواسطه ايمان و تقوي. | |||
وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكتَسَبن‌َ و هر که بخواهد بمقامي رسد بايد زحمت كشد و از خدا بطلب که او را مدد كند و اعانت كند که مسئلت از او يكي از عبادات بزرگ است و آيات و اخبار و ادعيه بر اهميت آن و فضيلت آن بسيار داريم که در مجلد اول در ذيل وَ يُقِيمُون‌َ الصَّلاةَ بيان كرده‌ايم. | |||
إِنَّ اللّه‌َ كانَ بِكُلِّ شَي‌ءٍ عَلِيماً از نيات و قلوب هر كسي با خبر است. | |||
و ممكن است گفته شود که اينکه آيه شريفه در مقام ترغيب و تشويق در عبادت و بندگي است که هر كس بمقدار معرفت و اطاعت و تقواي از محرمات اجر و نصيبي دارد، مرد باشد يا زن، سياه يا سفيد، پير يا برنا هر چه بيشتر و بالاتر رود اجرش زيادتر ميشود إِنَّ أَكرَمَكُم عِندَ اللّه‌ِ أَتقاكُم حجرات آيه | |||
خلقت الجنة لمن اطاع اللّه و لو کان غلاما حبشيا و خلقت النار لمن عصي اللّه و لو کان سيدا قرشيا | |||
13منتسب بزين العابدين عليه السّلام، عبث تمناي بهشت و درجات عاليه و مقامات ساميه اهل معرفت | |||
جلد 5 - صفحه 69 | |||
و اطاعت و تقواي آنها را بدون عمل نداشته باشيد چه رجل باشد چه امرأة. | |||
و مراد از وَ سئَلُوا اللّه‌َ مِن فَضلِه‌ِ نه مجرد دعاء باشد بلكه تحصيل قابليت تفضل است بتكميل ايمان و اطاعت و اخلاق حميده هر كس باشد. | |||
بلبل بباغ و جغد بويرانه تافته || هر كس بقدر همت خود خانه ساخته | |||
آن پير سال خورده چه خوش گفت با پسر || كي نور چشم من بجز از كشته ندروي | |||
و همين است آنچه علماء اخلاق گفتند و از لسان اخبار هم استفاده ميشود که فرق است بين رجاء و تمني شخص راجي عمل ميكند و رجاء ثواب دارد، و متمني بدون عمل توقع دارد چنانچه شخص خائف از آنچه ميترسد ترك ميكند بخلاف مغرور که با ارتكاب معاصي مغرور است که بهشت برود، و دعاء هم يكي از عبادات است و اللّه العالم. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
