۱۴٬۱۲۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۱۵: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
←آيات ۹ - ۴۸ سوره طه
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==آيات ۹ - ۴۸ سوره طه == | ==آيات ۹ - ۴۸ سوره طه == | ||
وَ هَلْ أَتَاك | وَ هَلْ أَتَاك حَدِيثُ مُوسى (۹) | ||
إِذْ رَءَا نَاراً فَقَالَ لاَهْلِهِ امْكُثُوا | |||
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِى | إِذْ رَءَا نَاراً فَقَالَ لاَهْلِهِ امْكُثُوا إِنّى آنَستُ نَاراً لَّعَلى آتِيكم مِّنهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلى النَّارِ هُدًى (۱۰) | ||
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِى يَا مُوسى (۱۱) | |||
إِنّى أَنَا رَبُّك فَاخْلَعْ نَعْلَيْك إِنَّك بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طوًى (۱۲) | |||
وَ أَنَا اخْترْتُك فَاستَمِعْ لِمَا يُوحَى (۱۳) | وَ أَنَا اخْترْتُك فَاستَمِعْ لِمَا يُوحَى (۱۳) | ||
إِنَّنى أَنَا اللَّهُ لا إِلَهَ | |||
إِنَّ الساعَةَ | إِنَّنى أَنَا اللَّهُ لا إِلَهَ إِلّا أَنَا فَاعْبُدْنى وَ أَقِمِ الصلَوةَ لِذِكرِى (۱۴) | ||
فَلا | |||
وَ مَا تِلْك بِيَمِينِك | إِنَّ الساعَةَ آتِيَةٌ أَكادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسِ بِمَا تَسعَى (۱۵) | ||
قَالَ هِىَ عَصاى أَتَوَكؤُا عَلَيهَا وَ | |||
قَالَ أَلْقِهَا | فَلا يَصُدَّنَّك عَنهَا مَن لا يُؤْمِنُ بهَا وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ فَترْدَى (۱۶) | ||
وَ مَا تِلْك بِيَمِينِك يَا مُوسى (۱۷) | |||
قَالَ هِىَ عَصاى أَتَوَكؤُا عَلَيهَا وَ أَهُشُّ بهَا عَلى غَنَمِى وَ لىَ فِيهَا مَئَارِب أُخْرَى (۱۸) | |||
قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسى (۱۹) | |||
فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِىَ حَيَّةٌ تَسعَى (۲۰) | فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِىَ حَيَّةٌ تَسعَى (۲۰) | ||
قَالَ خُذْهَا وَ لا تخَف | |||
وَ اضمُمْ يَدَك إِلى جَنَاحِك تخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيرِ | قَالَ خُذْهَا وَ لا تخَف سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الاُولى (۲۱) | ||
وَ اضمُمْ يَدَك إِلى جَنَاحِك تخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَى (۲۲) | |||
لِنُرِيَك مِنْ آيَاتِنَا الْكُبرَى (۲۳) | |||
اذْهَب إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طغَى (۲۴) | اذْهَب إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طغَى (۲۴) | ||
قَالَ | |||
وَ | قَالَ رَبّ اشرَحْ لى صدْرِى (۲۵) | ||
وَ يَسِّرْ لى أَمْرِى (۲۶) | |||
وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسانى (۲۷) | وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسانى (۲۷) | ||
يَفْقَهُوا قَوْلى (۲۸) | يَفْقَهُوا قَوْلى (۲۸) | ||
وَ اجْعَل لى وَزِيراً مِّنْ أَهْلى (۲۹) | وَ اجْعَل لى وَزِيراً مِّنْ أَهْلى (۲۹) | ||
هَارُونَ أَخِى (۳۰) | |||
اشدُدْ بِهِ أَزْرِى (۳۱) | اشدُدْ بِهِ أَزْرِى (۳۱) | ||
وَ أَشرِكْهُ فى أَمْرِى (۳۲) | وَ أَشرِكْهُ فى أَمْرِى (۳۲) | ||
كىْ نُسبِّحَك كَثِيراً(۳۳) | كىْ نُسبِّحَك كَثِيراً(۳۳) | ||
وَ نَذْكُرَك كَثِيراً(۳۴) | وَ نَذْكُرَك كَثِيراً(۳۴) | ||
إِنَّك كُنت بِنَا بَصِيراً(۳۵) | إِنَّك كُنت بِنَا بَصِيراً(۳۵) | ||
قَالَ قَدْ أُوتِيت سؤْلَك | |||
قَالَ قَدْ أُوتِيت سؤْلَك يَا مُوسى (۳۶) | |||
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْك مَرَّةً أُخْرَى (۳۷) | وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْك مَرَّةً أُخْرَى (۳۷) | ||
إِذْ أَوْحَيْنَا إِلى أُمِّك مَا يُوحَى (۳۸) | إِذْ أَوْحَيْنَا إِلى أُمِّك مَا يُوحَى (۳۸) | ||
أَنِ اقْذِفِيهِ فى التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فى الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ | |||
إِذْ تَمْشى أُخْتُك فَتَقُولُ هَلْ | أَنِ اقْذِفِيهِ فى التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فى الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوُّ لى وَ عَدُوُّ لَّهُ وَ أَلْقَيْت عَلَيْك محَبَّةً مِّنى وَ لِتُصنَعَ عَلى عَيْنى (۳۹) | ||
إِذْ تَمْشى أُخْتُك فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى مَن يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاك إِلى أُمِّك كىْ تَقَرَّ عَيْنهَا وَ لا تحْزَنَ وَ قَتَلْت نَفْساً فَنَجَّيْنَك مِنَ الْغَمِّ وَ فَتَنَّك فُتُوناً فَلَبِثْت سِنِينَ فى أَهْلِ مَدْيَنَ ثمَّ جِئْت عَلى قَدَرٍ يَا مُوسى (۴۰) | |||
وَ اصطنَعْتُك لِنَفْسى (۴۱) | وَ اصطنَعْتُك لِنَفْسى (۴۱) | ||
اذْهَب أَنت وَ أَخُوك | |||
اذْهَب أَنت وَ أَخُوك بِآيَاتى وَ لا تَنِيَا فى ذِكْرِى (۴۲) | |||
اذْهَبَا إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طغَى (۴۳) | اذْهَبَا إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طغَى (۴۳) | ||
فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَّيِّناً لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يخْشى (۴۴) | فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَّيِّناً لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يخْشى (۴۴) | ||
قَالا رَبَّنَا إِنَّنَا نخَاف أَن يَفْرُط عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطغَى (۴۵) | قَالا رَبَّنَا إِنَّنَا نخَاف أَن يَفْرُط عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطغَى (۴۵) | ||
قَالَ لا تخَافَا إِنَّنى مَعَكمَا أَسمَعُ وَ أَرَى (۴۶) | قَالَ لا تخَافَا إِنَّنى مَعَكمَا أَسمَعُ وَ أَرَى (۴۶) | ||
فَأْتِيَاهُ فَقُولا إِنَّا رَسولا رَبِّك فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنى | |||
فَأْتِيَاهُ فَقُولا إِنَّا رَسولا رَبِّك فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنى إِسرائيلَ وَ لا تُعَذِّبهُمْ قَدْ جِئْنَاك بِآيَةٍ مِّن رَّبِّك وَ السّلَامُ عَلى مَنِ اتَّبَعَ الهُْدَى (۴۷) | |||
إِنَّا قَدْ أُوحِىَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَاب عَلى مَن كَذَّب وَ تَوَلى (۴۸) | إِنَّا قَدْ أُوحِىَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَاب عَلى مَن كَذَّب وَ تَوَلى (۴۸) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۸۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۸۷ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
آيا خبر موسى به تو رسيده | آيا خبر موسى به تو رسيده است؟ (۹) | ||
آن دم كه آتشى ديد، و به اهل خود گفت : بمانيد كه من آتش مى | آن دم كه آتشى ديد، و به اهل خود گفت: بمانيد كه من آتش مى بينم، شايد شعله اى از آن برايتان بياورم، يا به وسيله آتش، راه را پيدا كنم - پيرامون آن كسى را ببينم، كه راه را وارد است -(۱۰) | ||
و چون به آتش | و چون به آتش رسيد، ندا داده شد كه: اى موسى! (۱۱) | ||
من خود پروردگار | من خود پروردگار توام، كفش هاى خود را بيرون آر، كه تو در سرزمين مقدس طوى هستى. (۱۲) | ||
من تو را برگزيده | من تو را برگزيده ام، به آنچه بر تو وحى مى شود، گوش فرا دار. (۱۳) | ||
من خداى | من خداى يكتايم، معبودى جز من نيست، عبادت من كن و براى ياد كردن من، نماز به پا كن. (۱۴) | ||
قيامت آمدنى | قيامت آمدنى است، مى خواهم آن را پنهان كنم، تا هر كس در مقابل كوششى كه مى كند، سزا ببيند. (۱۵) | ||
آن كه رستاخيز را باور ندارد و پيروى هوس خود كند، تو را از باور كردن آن باز ندارد كه هلاك مى شوى (۱۶) | آن كه رستاخيز را باور ندارد و پيروى هوس خود كند، تو را از باور كردن آن باز ندارد كه هلاك مى شوى. (۱۶) | ||
اى موسى ! اين چيست كه به دست راست تو | اى موسى! اين چيست كه به دست راست تو است؟ (۱۷) | ||
گفت : اين عصاى من است كه بر آن تكيه مى كنم و با آن براى گوسفندان خويش برگ مى تكانم و مرا در آن حاجت هايى ديگر است (۱۸) | گفت: اين عصاى من است كه بر آن تكيه مى كنم و با آن براى گوسفندان خويش برگ مى تكانم و مرا در آن حاجت هايى ديگر است. (۱۸) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۸۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۸۸ </center> | ||
گفت : اى موسى ! آن را بيفكن (۱۹) | گفت: اى موسى! آن را بيفكن. (۱۹) | ||
پس آن را افكند كه ناگهان مارى شد كه سريع راه مى رفت (۲۰) | پس آن را افكند كه ناگهان مارى شد كه سريع راه مى رفت. (۲۰) | ||
فرمود آن را بگير و | فرمود: آن را بگير و نترس، كه آن را به حالت اولش باز مى گردانيم. (۲۱) | ||
و دستت را به گريبان خود ببر تا نورانى بدون عيب بيرون آيد، و اين | و دستت را به گريبان خود ببر تا نورانى بدون عيب بيرون آيد، و اين معجزه ديگرى است. (۲۲) | ||
تا آيه هاى بزرگ خويش را به تو بنمايانيم (۲۳) | تا آيه هاى بزرگ خويش را به تو بنمايانيم. (۲۳) | ||
به سوى فرعون | به سوى فرعون برو، كه او طغيان كرده است. (۲۴) | ||
گفت : پروردگارا سينه مرا بگشاى (۲۵) | گفت: پروردگارا! سينه مرا بگشاى. (۲۵) | ||
و كارم را به من آسان كن (۲۶) | و كارم را به من آسان كن. (۲۶) | ||
و گره از زبان من باز كن (۲۷) | و گره از زبان من باز كن. (۲۷) | ||
تا گفتارم را بفهمند (۲۸) | تا گفتارم را بفهمند. (۲۸) | ||
و براى من وزيرى از كسانم مقرر فرما (۲۹) | و براى من وزيرى از كسانم مقرر فرما. (۲۹) | ||
هارون برادرم را (۳۰) | هارون برادرم را. (۳۰) | ||
و پشت من بدو محكم كن (۳۱) | و پشت من بدو محكم كن. (۳۱) | ||
و او را شريك كارم گردان (۳۲) | و او را شريك كارم گردان. (۳۲) | ||
تا تو را تسبيح بسيار | تا تو را تسبيح بسيار گویيم. (۳۳) | ||
و بسيار يادت كنيم (۳۴) | و بسيار يادت كنيم. (۳۴) | ||
كه تو بيناى به حال ما بوده اى (۳۵) | كه تو بيناى به حال ما بوده اى. (۳۵) | ||
فرمود اى موسى مطلوب خويش را يافتى (۳۶) | فرمود: اى موسى! مطلوب خويش را يافتى. (۳۶) | ||
و بار ديگر به تو نيز منت نهاديم (۳۷) | و بار ديگر به تو نيز منت نهاديم. (۳۷) | ||
آندم كه به | آندم كه به مادرت، آنچه بايد وحى كرديم. (۳۸) | ||
كه او را در صندوق بگذار و صندوق را به دريا | كه او را در صندوق بگذار و صندوق را به دريا بيفكن، تا دريا به ساحلش اندازد، و دشمن من و دشمن او بگيرد او را و از جانب خويش محبوبيتى بر تو افكندم، تا زير نظر من تربيت شوى. (۳۹) | ||
و چون خواهرت رفت و گفت آيا شما را به كسى دلالت كنم كه تكفل او كند؟ و به مادرت بازت آورديم كه ديده اش روشن شود و غم نخورد و يكى را كشتى و از گرفتارى نجاتت داديم و امتحانت | و چون خواهرت رفت و گفت: آيا شما را به كسى دلالت كنم كه تكفل او كند؟ و به مادرت بازت آورديم كه ديده اش روشن شود و غم نخورد و يكى را كشتى و از گرفتارى نجاتت داديم و امتحانت كرديم، امتحانى دقيق و سالى چند در ميان اهل مدين ماندى، آنگاه اى موسى! به موقع بيامدى. (۴۰) | ||
و تو را خاص خويش كردم (۴۱) | و تو را خاص خويش كردم. (۴۱) | ||
تو و برادرت | تو و برادرت معجزه هاى مرا ببريد و در كار ياد كردن من سستى مكنيد. (۴۲) | ||
به سوى فرعون رويد كه طغيان كرده است (۴۳) | به سوى فرعون رويد كه طغيان كرده است. (۴۳) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۸۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۸۹ </center> | ||
و با او به نرمى سخن بگوييد، شايد اندرز | و با او به نرمى سخن بگوييد، شايد اندرز گيرد، يا بترسد. (۴۴) | ||
گفتند پروردگارا ما بيم داريم در آزارمان شتاب | گفتند: پروردگارا! ما بيم داريم در آزارمان شتاب كند، يا طغيانش بيشتر شود. (۴۵) | ||
فرمود: | فرمود: مترسيد، كه من با شما هستم، مى شنوم و مى بينم. (۴۶) | ||
پيش وى رفتند و گفتند ما دو پيغمبر پروردگار | پيش وى رفتند و گفتند: ما دو پيغمبر پروردگار توايم، پسران اسرائيل را با ما بفرست وعذابشان مكن، از پروردگارت معجزه اى سوى تو آورده ام، درود بر آن كس كه هدايت را پيروى كندو (۴۷) | ||
به ما وحى شده كه عذاب بر آن كس باد كه (آيات الهى را) تكذيب كند و روى بگرداند (۴۸) | به ما وحى شده كه عذاب بر آن كس باد كه (آيات الهى را) تكذيب كند و روى بگرداند. (۴۸) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
