تفسیر:المیزان جلد۷ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
«هدايت» به معنايى كه از آن مى فهميم، در هر حال از عناوينى است كه افعال به آن متصف مى شود. مثلا وقتى گفته مى شود: «من فلانى را به فلان كار هدايت كردم»، مقصود بيان چگونگى رسيدن فلان شخص به فلان مقصود است. حال چه اين كه فلان راه رسيدن به مقصود را به او نشان داده باشى، و چه اين كه دست او را گرفته و تا مقصد همراهی اش كرده باشى، كه در صورت اول، هدايت به معناى «ارائه و نشان دادن طريق» است، و در صورت دوم، به معناى «ايصال به مطلوب». | «هدايت» به معنايى كه از آن مى فهميم، در هر حال از عناوينى است كه افعال به آن متصف مى شود. مثلا وقتى گفته مى شود: «من فلانى را به فلان كار هدايت كردم»، مقصود بيان چگونگى رسيدن فلان شخص به فلان مقصود است. حال چه اين كه فلان راه رسيدن به مقصود را به او نشان داده باشى، و چه اين كه دست او را گرفته و تا مقصد همراهی اش كرده باشى، كه در صورت اول، هدايت به معناى «ارائه و نشان دادن طريق» است، و در صورت دوم، به معناى «ايصال به مطلوب». | ||
خلاصه: آنچه كه در خارج از شخص هدايت كننده مشاهده مى شود، افعالى از قبيل بيان آدرس و يا نشان دادن به اشاره و يا برخاستن و طرف را به راه رساندن است. اما خود هدايت، عنوان و صفت فعل، و دائر مدار قصد است. | خلاصه: آنچه كه در خارج از شخص هدايت كننده مشاهده مى شود، افعالى از قبيل بيان آدرس و يا نشان دادن به اشاره و يا برخاستن و طرف را به راه رساندن است. اما خود هدايت، عنوان و صفت فعل، و دائر مدار قصد است. همچنان كه اعمالى كه از طرف مقابل سر می زند، معنون به عنوان اهتدا و هدايت يافتن است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۷۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۴۷۷ </center> | ||
اين معنا را براى اين خاطرنشان ساختيم، كه وقتى مى گويیم: «هدايت، كه يكى از اسماى حُسنى است و به خدا نسبت داده مى شود، و به آن نظر، خداى تعالى «هادى» ناميده مى شود، صفتى است از صفات فعل خدا، مانند: «رحمت» و «رزق» و امثال آن، نه از صفات ذات او». خواننده محترم به سهولت آن را درك نمايد. | اين معنا را براى اين خاطرنشان ساختيم، كه وقتى مى گويیم: «هدايت، كه يكى از اسماى حُسنى است و به خدا نسبت داده مى شود، و به آن نظر، خداى تعالى «هادى» ناميده مى شود، صفتى است از صفات فعل خدا، مانند: «رحمت» و «رزق» و امثال آن، نه از صفات ذات او». خواننده محترم به سهولت آن را درك نمايد. | ||
