تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۵۵: | خط ۱۵۵: | ||
<span id='link370'><span> | <span id='link370'><span> | ||
==وجه اينكه از هود و صالح عليه السلام با | ==وجه اينكه از هود و صالح عليه السلام با صيغه جمل الرسل ياد كرد == | ||
و اگر آمدن را به ((رسل (( نسبت داده كه صيغه جمع است ، با اينكه رسول عاد و رسول ثمود دو تن بودند، يكى هود و يكى هم صالح ((عليهما السلام ((، به اين اعتبار است كه رسولان خدا همه به يك دين دعوت مى كنند، در نتيجه هر كدام را كه در نظر بگيريم ، هر چند در يك قوم خاصى مبعوث شده ، ولى در حقيقت در همه بشر مبعوث شده است . | |||
((رسل (( نسبت داده كه صيغه جمع است ، با اينكه رسول عاد و رسول ثمود دو تن بودند، يكى هود و يكى هم صالح ((عليهما السلام ((، به اين اعتبار است كه رسولان خدا همه به يك دين دعوت مى كنند، در نتيجه هر كدام را كه در نظر بگيريم ، هر چند در يك قوم خاصى مبعوث شده ، ولى در حقيقت در همه بشر مبعوث شده است . | |||
و بر همين حساب كسى كه يك پيغمبر را تكذيب كند، در حقيقت همه را تكذيب كرده ، و لذا مى بينيم خداى عزّوجلّ در آيه ((كذبت عاد المرسلين (( و آيه ((كذبت ثمود المرسلين (( و آيه ((كذبت قوم لوط المرسلين (( و نيز آياتى ديگر تكذيب يك پيغمبر را تكذيب همه انبيا دانسته است . | و بر همين حساب كسى كه يك پيغمبر را تكذيب كند، در حقيقت همه را تكذيب كرده ، و لذا مى بينيم خداى عزّوجلّ در آيه ((كذبت عاد المرسلين (( و آيه ((كذبت ثمود المرسلين (( و آيه ((كذبت قوم لوط المرسلين (( و نيز آياتى ديگر تكذيب يك پيغمبر را تكذيب همه انبيا دانسته است . | ||
و اينكه بعضى از مفسرين گفته اند: ((اطلاق كلمه ((رسل (( كه جمع است بر هود و صالح (عليهماالسلام ) از باب اطلاق صيغه جمع بر كمتر از سه نفر است ، و اين رقم اطلاق شايع است ، و از همين باب است كه در جمله ((اذ جاءتهم (( ضمير جمع را به دو قوم برگردانده (( حرف درستى نيست ، براى اينكه اطلاق كلمه جمع بر دو نفر صحيح نيست ، و برگرداندن ضمير جمع در جمله ((اذ جاءتهم (( به دو قوم عاد و ثمود، هم از اين باب نيست ، بلكه از اين جهت است كه دو قوم عاد و ثمود هر چند دو قوم بودند، ولى جمعيتى را تشكيل مى دادند، و به اين جهت بايد ضمير جمع به آنها برگردد. | و اينكه بعضى از مفسرين گفته اند: ((اطلاق كلمه ((رسل (( كه جمع است بر هود و صالح (عليهماالسلام ) از باب اطلاق صيغه جمع بر كمتر از سه نفر است ، و اين رقم اطلاق شايع است ، و از همين باب است كه در جمله ((اذ جاءتهم (( ضمير جمع را به دو قوم برگردانده (( حرف درستى نيست ، براى اينكه اطلاق كلمه جمع بر دو نفر صحيح نيست ، و برگرداندن ضمير جمع در جمله ((اذ جاءتهم (( به دو قوم عاد و ثمود، هم از اين باب نيست ، بلكه از اين جهت است كه دو قوم عاد و ثمود هر چند دو قوم بودند، ولى جمعيتى را تشكيل مى دادند، و به اين جهت بايد ضمير جمع به آنها برگردد. | ||
«'''من بين أيديهم و من خلفهم'''» - منظور از آمدن پيامبران از پيش رو، و از پشت سر اين است كه : پيامبران از هر سو به سوى ايشان آمدند. و استعمال اين دو جهت در همه جهات شايع است . | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۷۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۷۱ </center> | ||
و بعضى جايز دانسته اند كه مراد از ((بين ايديهم (( آينده و مراد از ((و من خلفهم (( گذشته باشد و جمله ((جاءتهم الرسل من بين ايديهم و من خلفهم ((، كنايه باشد از اينكه انبيا اين دو قوم را از هر راهى كه ممكن بود دعوت كردند، گاهى در خلوت و گاهى در جلوت ، گاهى تك تك و گاهى در مجلس عمومى ، گاهى به دادن بشارت و گاهى به دادن اندرز و هشدار اما همه آنان به يك چيز دعوت مى كردند و به همين جهت آمدن اينطورى آنان در جمله بعد تفسير شده به ((الا تعبدوا الا اللّه (( يعنى به دين توحيد. | و بعضى جايز دانسته اند كه مراد از ((بين ايديهم (( آينده و مراد از ((و من خلفهم (( گذشته باشد و جمله ((جاءتهم الرسل من بين ايديهم و من خلفهم ((، كنايه باشد از اينكه انبيا اين دو قوم را از هر راهى كه ممكن بود دعوت كردند، گاهى در خلوت و گاهى در جلوت ، گاهى تك تك و گاهى در مجلس عمومى ، گاهى به دادن بشارت و گاهى به دادن اندرز و هشدار اما همه آنان به يك چيز دعوت مى كردند و به همين جهت آمدن اينطورى آنان در جمله بعد تفسير شده به ((الا تعبدوا الا اللّه (( يعنى به دين توحيد. | ||
«'''قالوا لو شاء ربنا لانزل ملائكة'''» - اين جمله پاسخى است كه مردم به رسالت انبيا داده اند كه اگر خدا مى خواست رسولى نزد ما بفرستد، فرشته اى را مى فرستاد. در سابق هم نظير اين پاسخ از كفار به انبياء (عليهم السلام ) مكرر گذشت و اين پاسخ اساسى به جز انكار پيامبر شدن بشر ندارد. | |||
«'''فانا بما ارسلتم به كافرون'''» - اين جمله به خاطر حرف ((فا(( كه بر سر آن آمده ، فرع و نتيجه نفيى است كه از جمله قبلى استفاده مى شد و معنايش اين است كه : حال كه خدا نخواست و فرشته اى به عنوان رسول براى ما نفرستاد، ناگزير ما به آنچه شما بدان ارسال شده ايد، يعنى به دين توحيد، كافريم . | |||
