تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۲۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۷۴: | خط ۱۷۴: | ||
اشاره «ذَلِكَ»، به تسويل شيطان و املاء او است ،كه آيه قبل آن را بيان مى داشت. و خلاصه اشاره به تسلط شيطان بر مرتدين است. و مراد از «الّذِينَ كَرِهُوا»، همان كفارند كه در جمله «وَ الّذِينَ كَفَرُوا فَتَعساً لَهُم وَ أضَلّ أعمَالَهُم» در اوائل سوره نامشان برده شد و در آن جا هم مى فرمود: «ذَلِكَ بِأنّهُم كَرِهُوا مَا أنزَلَ اللّهُ». | اشاره «ذَلِكَ»، به تسويل شيطان و املاء او است ،كه آيه قبل آن را بيان مى داشت. و خلاصه اشاره به تسلط شيطان بر مرتدين است. و مراد از «الّذِينَ كَرِهُوا»، همان كفارند كه در جمله «وَ الّذِينَ كَفَرُوا فَتَعساً لَهُم وَ أضَلّ أعمَالَهُم» در اوائل سوره نامشان برده شد و در آن جا هم مى فرمود: «ذَلِكَ بِأنّهُم كَرِهُوا مَا أنزَلَ اللّهُ». | ||
جمله | جمله «سَنُطِيعُكُم فِى بَعضِ الأمر»، حكايت گفتارى است كه مرتدين با كفار دارند و به ايشان وعده اطاعت مى دهند. و از اين كه اطاعت خود را مقيد مى كنند به بعضى از امور، پيداست كه مردمى بوده اند كه نمى توانسته اند صريح حرف بزنند. چون خود را در تظاهر به اطاعت مطلق از كفار در خطر مى ديدند، لذا به طور سرّى به كفار قول مى دهند كه در پاره اى از امور، يعنى تا آن حدّى كه خطر نداشته باشد، از آن ها اطاعت مى كنند، آنگاه اين سرّ خود را مكتوم داشته، در انتظار فرصت بيشترى مى نشينند. | ||
<span id='link245'><span> | <span id='link245'><span> | ||
