تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
<span id='link23'><span> | <span id='link23'><span> | ||
==رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته == | ==بحث روای: (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته) == | ||
در الدر المنثور است كه عبد بن حميد، از | در الدر المنثور است كه عبد بن حميد، از عبادة بن انس روايت كرده كه گفت: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» داخل مسجد شد و فرمود: چرا مى بينم حلقه حلقه جمع شده ايد، مانند حلقه هايى كه در جاهليت تشكيل مى داديد، كه مردى پشت سرِ برادر خود نشسته است. | ||
اين روايت را از ابن | اين روايت را از ابن مردويه، ازابو هريره نيز نقل كرده، ولى عبارت روايت دوم چنين است: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» خارج شد، در حالى كه اصحابش حلقه حلقه نشسته بودند. فرمود: چرا شما را «عِزين» - حلقه حلقه - مى بينم. و نيز اين معنا را از جابر بن سمره نقل كرده. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۶ </center> | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در ذيل آيه: «كَلّا إنّا خَلَقنَاهُم مِمّا يَعلَمُون'''»، از معصوم نقل كرده كه فرمود: يعنى از نطفه و سپس علقه. و در معناى جملۀ «فَلا أُقسِمُ» فرمود: يعنى «أُقسِمُ». و در معناى جملۀ «بِرَبّ المَشَارِق وَ المَغَارِب» فرمود: يعنى مشرق هاى زمستانى و مشرق هاى تابستانى، مغرب هاى زمستانى و مغرب هاى تابستانى. | ||
و در كتاب | و در كتاب معانى، به سند خود، از عبداللّه بن ابى حماد، و او بدون ذكر سندى كه تا اميرالمؤمنين برسد، از آن جناب روايت كرده كه فرمود: خورشيد سيصد و شصت مشرق و سيصد و شصت مغرب دارد. از آن نقطه اى كه امروز طلوع كرده، ديگر طلوع نمى كند تا سال بعد در همان روز. | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در ذيل جملۀ «يَومَ يَخرُجُونَ مِنَ الأجدَاثِ سِراعاً» فرمود: يعنى از قبر. و در معناى جملۀ «كَأنّهُم إلى نُصُبٍ يَوفِضُون» فرمود: يعنى به طرف دعوت كنندگان مى روند و صدا مى زنند. و در معناى «تَرهَقُهُم ذِلّة» فرمود: يعنى دچار ذلت مى شوند. | ||
<center> ''' * * * ''' </center> | <center> ''' * * * ''' </center> | ||
