تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
<span id='link33'><span> | <span id='link33'><span> | ||
==وجه اين كه ماه را | ==وجه اين كه ماه را «نور»، و خورشيد را «چراغ» ناميد == | ||
«'''وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشمْس سِرَاجاً'''»: | «'''وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشمْس سِرَاجاً'''»: | ||
اين آيات - | اين آيات - همان طور كه سياق هم شهادت مى دهد - در مقام اثبات ربوبيت خداى تعالى از اين راه است كه خدا امور انسان را تدبير مى كند. چون مى بيند كه چه نعمت هايى بر او افاضه مى نمايد. پس واجب است كه تنها او را بپرستد. | ||
بنابراين، معناى «سراج بودن خورشيد» اين است كه عالَم ما را روشن مى كند، و اگر اين چراغ خداى تعالى نبود، ظلمت عالَم ما را فرا مى گرفت. و معناى «نور بودن ماه» اين است كه ماه به وسيله نورى كه از خورشيد مى گيرد، زمين ما را روشن مى كند. پس ماه، خودش روشنگر نيست، تا سراج ناميده شود. | |||
و اما اين كه فرمود: | و اما اين كه فرمود: «قمر را در آسمان ها نور قرار داد» و آسمان ها را ظرف قمر خواند - به طورى كه گفته اند - منظور اين است كه بفرمايد: قمر در ناحيه آسمان ها قرار دارد. نه اين كه همه آسمان ها را نور مى دهد، مثل اين كه خود ما مى گوييم: در اين خانه ها، يك چاه آب هست، با اين كه چاه آب در يكى از آن ها است، و بدين جهت مى گوييم «در اين خانه ها»، كه وقتى در يكى از آن ها باشد، مثل اين است كه در همه باشد، و باز نظير اين كه مى گوييم: من به ميان مردم بنى تميم رفتم، با اين كه به خانه بعضى از آنان رفته ام. | ||
<span id='link34'><span> | <span id='link34'><span> | ||
