تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۹: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۱۳: | خط ۲۱۳: | ||
==معناى اين كه فرمود: «آسمان شکافته و زمين كشيده مى شود» == | ==معناى اين كه فرمود: «آسمان شکافته و زمين كشيده مى شود» == | ||
إِذَا السمَاءُ انشقَّت | «'''إِذَا السمَاءُ انشقَّت'''»: | ||
جمله اى است شرطيه كه جزايش حذف | |||
و | جمله اى است شرطيه كه جزايش حذف شده، كه با بودن جملۀ «يا أيُّهَا الإنسان إنّك كادحٌ إلى رَبّكَ كَدحاً فَمُلاقيه» احتياجى به ذكر آن نبود. و تقدير آن: «إذَا السّماءُ انشَقَّت لاقى الإنسانُ رَبَّهُ فَيُحاسبهُ وَ يُجازِيه عَلى مَا عَمل = وقتى آسمان شكافته شد، انسان پروردگارش را ملاقات مى كند و پروردگارش، طبق اعمالى كه كرده، به حساب و جزاى او مى پردازد» مى باشد. | ||
وَ أَذِنَت | |||
ممكن است بپرسى | و «انشقاق آسمان»، به معناى از هم گسيختن و متلاشى شدن آن است و اىن، خود يكى از مقدمات قيامت است. و همچنين «مدّ ارض» كه در آيه سوم آمده و همچنين ساير علامت هايى كه ذكر شده، چه در اين سوره و چه در ساير كلمات قرآن، از قبيل تكوير شمس، اجتماع شمس و قمر، فرو ريختن كواكب، و امثال آن. | ||
و معناى آيه اين است كه آسمان مطيع و منقاد پروردگارش | |||
وَ إِذَا | «'''وَ أَذِنَت لِرَبّهَا وَ حُقَّت'''»: | ||
ظاهرا منظور از كشيده شدن | |||
وَ أَلْقَت مَا فِيهَا وَ تخَلَّت | ممكن است بپرسى «اذن دادن آسمان به خدا» چه معنا دارد؟ در پاسخ مى گوييم: كلمۀ «اذن» در اصل لغت به معناى اجازه دادن نيست، بلكه به معناى گوش دادن است، و گوش دادن را هم كه «اذن» ناميده اند، تعبيرى است مجازى از انقياد و اطاعت. و كلمۀ «حُقّت»، به معناى آن است كه آسمان در شنيدن و اطاعت فرمان هاى خدا، حقيق و سزاوار مى شود. | ||
يعنى زمين آنچه از | |||
و معناى آيه اين است كه: آسمان مطيع و منقاد پروردگارش گشته، حقيق و سزاوار شنيدن و اطاعت فرامين پروردگارش مى گردد. | |||
«'''وَ إِذَا الاَرْضُ مُدَّت'''»: | |||
ظاهرا منظور از كشيده شدن زمين، گشاد شدن آن است. همچنان كه در جاى ديگر فرمود: «يَومَ تُبَدّلُ الأرض غَيرَ الأرض». | |||
«'''وَ أَلْقَت مَا فِيهَا وَ تخَلَّت'''»: | |||
يعنى زمين آنچه از مُردگان در جوف دارد، بيرون مى اندازد، و خود را از آنچه دارد، تهى مى سازد. بعضى گفته اند: مراد بيرون انداختن مُرده ها و گنج هاست، كما اين كه خداوند فرموده: «وَ أخرجت الأرضُ أثقالَها». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۰۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۰۱ </center> | ||
ولى بعضى گفته اند: معنايش اين است كه : آنچه در بطن خود | ولى بعضى گفته اند: معنايش اين است كه: آنچه در بطن خود دارد، بيرون مى اندازد و خود را تهى مى كند، از آنچه از كوه ها و درياها كه در پشت خود دارد. و شايد وجه اول به ذهن نزديك تر باشد. | ||
«'''وَ أَذِنَت لِرَبّهَا وَ حُقَّت'''»: | |||
ضميرهاى مؤنث، همه به كلمۀ «ارض» بر مى گردد، همچنان كه ضميرهاى مشابهى كه در آيه قبلى بود، به كلمۀ «سماء» بر مى گشت، و معناى آيه گذشت. | |||
<span id='link270'><span> | <span id='link270'><span> | ||