فَاکِهُون: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
«فاکه» از مادّه «فُکاهَة» است. «ابن منظور» در «لسان العرب» مى گوید: «فاکه» به انسان خوش مشرب و مزّاح گفته مى شود. | «فاکه» از مادّه «فُکاهَة» است. «ابن منظور» در «لسان العرب» مى گوید: «فاکه» به انسان خوش مشرب و مزّاح گفته مى شود. | ||
«فاکِهُونَ» از مادّه «فُکاهَة» جمع «فاکه» به معناى مسرور و خوشحال و خندان است و مى تواند اشاره به امورى باشد که از فرط شادى، انسان را چنان به خود مشغول مى دارد که از امور نگرانى زا، به کلى غافل مى سازد; به طورى غرق در سرور و نشاط خواهد شد، که غم و اندوهى بر او چیره نخواهد گشت، و حتى هول و وحشتى را که به هنگام قیام قیامت و حضور در دادگاه عدل الهى، به او دست داده، به فراموشى مى سپارد، که اگر به راستى فراموش نشود، همواره سایه نگرانى و غم بر دل او سنگینى خواهد کرد. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
نسخهٔ ۱۱ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۹:۴۶
«فاکه» از مادّه «فُکاهَة» است. «ابن منظور» در «لسان العرب» مى گوید: «فاکه» به انسان خوش مشرب و مزّاح گفته مى شود.
«فاکِهُونَ» از مادّه «فُکاهَة» جمع «فاکه» به معناى مسرور و خوشحال و خندان است و مى تواند اشاره به امورى باشد که از فرط شادى، انسان را چنان به خود مشغول مى دارد که از امور نگرانى زا، به کلى غافل مى سازد; به طورى غرق در سرور و نشاط خواهد شد، که غم و اندوهى بر او چیره نخواهد گشت، و حتى هول و وحشتى را که به هنگام قیام قیامت و حضور در دادگاه عدل الهى، به او دست داده، به فراموشى مى سپارد، که اگر به راستى فراموش نشود، همواره سایه نگرانى و غم بر دل او سنگینى خواهد کرد.
ریشه کلمه
- فکه (۱۹ بار)
