۱۳٬۹۱۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۶۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۶۵ </center> | ||
تا به وسيلۀ يكى از اين دو، به گروه صالحان از مؤمنان ملحق شود. و در جاى ديگر، در حق اين طايفه فرموده: «وَ آخَرُونَ اعتَرَفُوا بِذُنُوبِهِم خَلَطُوا عَمَلاً صَالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللّهُ أن يَتُوبَ عَلَيهِم». و نيز فرموده: «وَ آخَرُونَ مُرجَونَ لأمرِ اللّهِ إمَّا يُعَذِّبَهُم وَ إمَّا يَتُوبَ عَلَيهِم». | |||
آرى، اين طايفه با طايفه اى كه هم ايمان دارند و هم عمل صالح، در اين جهت شركت دارند كه خدا به پاداش اين كه ايمان آوردند، ايشان را بر حق پايدار مى نمايد، همچنان كه فرمود: «وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أنَّ لَهُم قَدَمَ صِدقٍ عِندَ رَبِّهِم». و نيز فرمود: «يُثَبِّتُ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالقَولِ الثَّابِتِ فِى الحَيَوةِ الدُّنيَا وَ فِى الآخِرَةِ». | |||
«'''وَ أَنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لهَُمْ عَذَاباً أَلِيماً'''»: | |||
حال چرا از اوصاف اين | «إعتا»، به معناى «إعداد و تهيه كردن» است، كه از «عَتَاد» (به فتح عين) گرفته شده است، و به طورى كه راغب مى گويد، به معناى «ذخيره كردن چيزى است» قبل از رسيدن وقت حاجت و نياز به آن. | ||
از سياق آيه چنين بر مى آيد كه: جملۀ مورد بحث، عطف باشد به جملۀ «أنَّ لَهُم...»، كه در آيه قبل بود و تقديرش چنين است: «قرآن بشارت مى دهد كسانى را كه عمل صالح كردند، به اين كه همانا براى آنان است اجرى بزرگ، و براى كسانى كه ايمان به آخرت نياورند، عذابى دردناك ذخيره كرده ايم». | |||
اگر عذاب كفار را براى مؤمنان بشارت داده، از اين جهت است كه عذاب ايشان، انتقامى است كه خدا از دشمنان دين مى گيرد و باعث روشنى ديدگان مؤمنان مى شود. | |||
حال چرا از اوصاف اين طايفه، تنها «ايمان نياوردن به آخرت» را ذكر كرده، با اين كه كفر، با انكار غير آخرت - مثل انكار توحيد يا نبوت - نيز تحقق مى يابد؟ | |||
جوابش اين است كه: چون سياق كلام، در بيان اثرى است كه دين قيّم به دنبال دارد و با انكار معاد، ديگر خاصيت و اثرى براى دين قيّم باقى نمى ماند، هرچند منكر معاد، قائل به وحدانيت خداوند و ساير معارف حق باشد. و به همين جهت است كه مى بينيم خداى تعالى، فراموش كردن قيامت را، ريشه تمامى گمراهی ها ناميده و فرمود: «إنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ لَهُم عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَومَ الحِسَاب». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۶۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۶۶ </center> | ||
«'''وَ يَدْعُ | «'''وَ يَدْعُ الإنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالخَْيرِ وَ كانَ الإنسَانُ عَجُولاً'''»: | ||
مراد از | مراد از «دعا»، به طورى كه از سياق آيه استفاده مى شود، مطلق طلب است، چه به لفظ دعا باشد، مثل «خدايا! مال و اولاد بر من روزى كن و...». و چه بدون لفظ صورت گيرد و به صورت سعى و عمل بوده باشد. همۀ اين ها، دعا و درخواست از خداست. حتى اگر اين درخواست از كسى صادر شود كه به خدا معتقد نبوده و توجهى به درخواست از خدا ندارد. چون در حقيقت، غير از خدا، معطى و مانعى وجود ندارد، همچنان كه فرمود: «يَسئَلُهُ مَن فِى السَّمَاواتِ وَ الأرضِ». و نيز فرموده: «وَ آتيكُم مِن كُلِّ مَا سَألتُمُوهُ». | ||
پس به شهادت اين | پس به شهادت اين دو آيه، «دعا» به معناى مطلق طلب است، و حرف «باء» در دو كلمه: «بِالشِّر» و «بِالخَيرِ»، براى چسباندن فعل به مفعول آن است و مقصود اين است كه انسان به همان نحو شر را مى خواند و آن را درخواست مى كند كه خير را مى طلبد. | ||
<span id='link46'><span> | <span id='link46'><span> | ||
==بيان اين كه انسان عجول بوده وآنسان كه در طلب خيرات است در پى شر نيز مى باشد(و يدع الانسان بالشر دعائه بالخير) == | ==بيان اين كه انسان عجول بوده وآنسان كه در طلب خيرات است در پى شر نيز مى باشد(و يدع الانسان بالشر دعائه بالخير) == | ||
