تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۸: تفاوت میان نسخه‌ها

وَ إِذَا كالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يخْسِرُونَ(۳)

أَ لا يَظنُّ أُولَئك أَنهُم مَّبْعُوثُونَ(۴)

يَوْمَ يَقُومُ النَّاس لِرَب الْعَالَمِينَ(۶)

َكلا إِنَّ كِتَب الفُجَّارِ لَفِى سِجِّينٍ(۷)

إِذَا تُتْلى عَلَيْهِ ءَايَتُنَا قَالَ أَساطِيرُ الاَوَّلِينَ(۱۳)

َكلا بَلْ رَانَ عَلى قُلُوبهِم مَّا كانُوا يَكْسِبُونَ(۱۴)

َكلا إِنهُمْ عَن رَّبهِمْ يَوْمَئذٍ لمََّحْجُوبُونَ(۱۵)

ثمَّ إِنهُمْ لَصالُوا الجَْحِيمِ(۱۶)

َكلا إِنَّ كِتَاب الاَبْرَارِ لَفِى عِلِّيِّينَ(۱۸)

'''چند وجه درباره اين كه در توصيف «مطفّفین»، خريدن به وزن گفته نشده'''

مصدر «اكتيال» - كه فعل «اكتَالُوا» از آن مشتق است - وقتى با حرف «مِن» متعدّى مى شود، به معناى كيل گرفتن از مردم (و يا به عبارتى، خريدن كالا با كيل تمام است). و اگر با حرف «عَلى» متعدّى شود، به معناى ضرر (و يا دادن جنس به مردم به كيل ناقص) است. و امّا كلمۀ «كيل» - كه مصدر فعل «كَالُوا» است، به معناى كيل دادن به مردم است، (كه خود من ترازو دارم). وقتى گفته مى شود: «كَالَهُ الطعَام و وَزَنهُ»، معنايش اين است كه: كالاى مردم را «وزن» و «كيل» كرد. چيزى كه هست از ميان همه طوایف عرب، اهل حجاز براى رساندن اين معنا مى گويند: «كَالَهُ الطَعَام و وزنه»؛ و ساير طوایف عرب مى گويند: «كَالَ لَهُ الطَعَامَ و وَزَنَ لَهُ = طعام و كالا را براى او كيل وزن كرد». و قرآن كريم، به طورى كه مجمع البيان گفته، به لغت اهل حجاز نازل شده.