۱۴٬۱۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←گفتارى پيرامون هويت انسان از نظر قرآن كريم
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
و در معناى اين آيه شريفه است آيه زير كه مى فرمايد: «هَل أتَى عَلَى الإنسَانِ حِينٌ مِنَ الدّهرِ لَم يَكُن شَيئاً مَذكُوراً» كه شئ نبودن انسان را مقيّد مى كند به قيد مذكور، و مى فهماند انسان چيز بوده، ليكن چيز مذكور نبوده. و همينطور هم هست، چون انسان زمين بوده، نطفه بوده، ليكن در آن مراحل قبلى انسان به شمار نمى رفته، و نمى گفتند فلان مواد عينا فلان شخص است. | و در معناى اين آيه شريفه است آيه زير كه مى فرمايد: «هَل أتَى عَلَى الإنسَانِ حِينٌ مِنَ الدّهرِ لَم يَكُن شَيئاً مَذكُوراً» كه شئ نبودن انسان را مقيّد مى كند به قيد مذكور، و مى فهماند انسان چيز بوده، ليكن چيز مذكور نبوده. و همينطور هم هست، چون انسان زمين بوده، نطفه بوده، ليكن در آن مراحل قبلى انسان به شمار نمى رفته، و نمى گفتند فلان مواد عينا فلان شخص است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۲۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۲۳ </center> | ||
پس مفاد كلام خداى تعالى اين است | پس مفاد كلام خداى تعالى اين است كه: انسان يك واحد حقيقى است، كه همان واحد حقيقى يگانه مبدأ است براى تمامى آثار بدنى طبيعى، و آثار روحى، همچنان كه همين واحد حقيقى فى نفسه مجرد از ماده است. به شهادت اين كه به حكم آيه: «قُل يَتَوَفّيكُم مَلَكُ المَوت»، و آيه: «اللّهُ يَتَوَفّى الأنفُسَ حِينَ مَوتِهَا»، و آيه: «ثُمَّ أنشَأنَاهُ خَلقاً آخَر» كه گذشت. در دمِ مرگ انسان مجرّد از بدن مادى رها مى شود و خدا انسان را مى گيرد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۲۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۲۴ </center> | ||
<span id='link150'><span> | <span id='link150'><span> | ||
