تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها

==(رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته راجع به نماز، حقسائل و محروم و...) ==

در تفسير قمى در ذيل آيه «'''اذا مسه الشر جزوعا'''»، فرموده : شر عبارت است از فقر و فاقه ، و خير در جمله «'''و اذا مسه الخير منوعا'''» عبارت است از غنا و وسعت .

و در روايت ابى الجارود از ابو جعفر (عليه السلام ) آمده كه فرمود: سپس ‍ با جمله «'''الا المصلين '''» نمازگزاران را استثنا كرد و آنان را به بهترين اعمالشان كه همان مداومت در نماز است ستود و فرمود: «'''الذين هم على صلاتهم دائمون '''»، مى فرمايد: وقتى نمازى مستحبى را بر خود واجب مى كنند، بر آن مداومتدارند.

مؤ لف : امام (عليه السلام ) مساءله نذر و واجب كردن نماز مستحبى بر خود را از اضافه «'''صلاه '''» بر «'''هم '''» - نمازشان - استفاده كرده كه در سابق هم به اين نكته اشاره كرديم .

و در كافى به سند خود از فضيل بن يسار روايت آورده كه گفت : از امام ابو جعفر (عليه السلام ) از كلام خداى عزوجل پرسيدم كه مى فرمايد: «'''والذين هم على صلاتهم يحافظون '''»، فرمود: منظور نمازهاى واجب است . عرضه داشتم : در آيه «'''الذين هم على صلاتهم دائمون '''» چطور؟ فرمود: نماز نافله است .

مؤ لف : اين معنا را صاحب كافى هم از امام ابو جعفر و ابو عبد اللّه (عليه السلام ) به چند طريق نقل كرده ، صاحب محاسن هم آن را از امام ابو جعفر (عليه السلام ) روايت كرده است .

مؤ لف : شايد اساس اين كلام رواياتى باشد كه از حضرات رسيده كه فرموده اند: تشريع نافله هاى يوميه به منظور تكميل نمازهاى واجب بوده است .