۱۴٬۰۶۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←دلبستگی فطری آدمى به چيزى كه آن را ماندگار بداند
| خط ۱۳۸: | خط ۱۳۸: | ||
<span id='link290'><span> | <span id='link290'><span> | ||
==دلبستگی فطری آدمى به چيزى كه آن را ماندگار | ==دلبستگی فطری آدمى به چيزى كه آن را ماندگار می پندارد== | ||
و اين كه از بقاى باغ خود و فناناپذيرى آن، اين طور تعبير كرده (كه گمان نمى كنم اين باغ از بين برود)، از باب كنايه است، و خواسته است بگويد: فرض نابودى آن، فرضى غير قابل اعتناء است، كه حتى گمان آن هم نمى رود. پس معناى جمله مزبور اين مى شود كه: بقاى اين باغ و دوام آن، از چيزهايى است كه نفس بدان اطمينان دارد، و در آن هيچ ترديدى نمى كند تا به فكر نابودى آن بيفتد و احتمالش را بدهد. | و اين كه از بقاى باغ خود و فناناپذيرى آن، اين طور تعبير كرده (كه گمان نمى كنم اين باغ از بين برود)، از باب كنايه است، و خواسته است بگويد: فرض نابودى آن، فرضى غير قابل اعتناء است، كه حتى گمان آن هم نمى رود. پس معناى جمله مزبور اين مى شود كه: بقاى اين باغ و دوام آن، از چيزهايى است كه نفس بدان اطمينان دارد، و در آن هيچ ترديدى نمى كند تا به فكر نابودى آن بيفتد و احتمالش را بدهد. | ||
