۱۴٬۱۹۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۲۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←موارد استعمال كلمۀ «روح»، در آيات قرآن مجيد
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
==موارد استعمال كلمۀ «روح»، در آيات قرآن مجيد== | ==موارد استعمال كلمۀ «روح»، در آيات قرآن مجيد== | ||
پس از آنچه گذشت، اين معنا روشن گرديد كه «امر خدا»، عبارت از كلمه ايجاد او است و كلمه ايجاد او، همان فعل مخصوص به اوست، بدون اين كه اسباب وجودى و مادى در آن دخالت داشته و با تأثيرات تدريجى خود در آن اثر بگذارند. اين همان وجود مافوق نشئه مادى و ظرف زمان است و «روح»، به حسب وجودش از همين باب است. يعنى از سنخ «امر» و «ملكوت» است. | پس از آنچه گذشت، اين معنا روشن گرديد كه: | ||
«امر خدا»، عبارت از كلمه ايجاد او است و كلمه ايجاد او، همان فعل مخصوص به اوست، بدون اين كه اسباب وجودى و مادى در آن دخالت داشته و با تأثيرات تدريجى خود در آن اثر بگذارند. اين همان وجود مافوق نشئه مادى و ظرف زمان است و «روح»، به حسب وجودش از همين باب است. يعنى از سنخ «امر» و «ملكوت» است. | |||
و خداى سبحان، امر روح را به اوصاف مختلفى توصيف فرموده. يكى اين كه آن را به تنهایى ذكر كرده، مانند آيه: «يَومَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ المَلَائِكَةُ صَفّاً»، و نيز مانند: «تَعرُجُ المَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ إلَيه...». | و خداى سبحان، امر روح را به اوصاف مختلفى توصيف فرموده. يكى اين كه آن را به تنهایى ذكر كرده، مانند آيه: «يَومَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ المَلَائِكَةُ صَفّاً»، و نيز مانند: «تَعرُجُ المَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ إلَيه...». | ||
