۱۳٬۸۷۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى درباره اجتناب از افراط وتفريط در انفاق درذيل آيه : ((
| خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
<span id='link91'><span> | <span id='link91'><span> | ||
==رواياتى درباره اجتناب از افراط | ==رواياتى درباره اجتناب از افراط و تفريط در انفاق، در ذيل آيه شریفه== | ||
و در تفسير قمى مى گويد: امام صادق «عليه السلام» فرمود: «مَحسُوراً»، به معناى برهنه و عريان است. | |||
و در كافى، به سند خود، از عجلان روايت مى كند كه گفت: وقتى در حضور حضرت صادق «عليه السلام» بودم، سائلى آمد، حضرت برخاست و از ظرفى كه خرما داخل آن بود، دو مشتش را پُر كرد و به سائل داد. چيزى نگذشت كه سائل ديگرى آمد، دو مشتى هم به او داد. آنگاه سومى آمد، به او ندا داد و فرمود: «اللّهُ رَازِقَنُا وَ إيّاكُم: خدا روزى ده ما و شما است». | |||
آنگاه فرمود: رسول خدا چنين بود كه احدى از | |||
آنگاه فرمود: رسول خدا چنين بود كه احدى از او چيزى از مال دنيا نمى خواست مگر آن كه به او مى داد. زنى، فرزند خود را نزد آن جناب فرستاد و به او سپرد اگر رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» گفت چيزى ندارم، بگو پيراهنت را بده، كه ما در خانه چيزى نداريم. حضرت پيراهنش را درآورد و به سويش انداخت. و در نسخه ديگرى آمده: به او داد، و خدا، آن حضرت را اين چنين تأديب كرد كه: «لَا تَجعَل يَدَكَ مَغلُولَةً إلَى عُنُقِكَ وَ لَا تَبسُطهَا كُلَّ البَسطِ فَتَقعُدَ مَلُوماً مَحسُوراً». آنگاه حضرت فرمود: «إحسار»، به معناى فقر و ندارى است. | |||
مؤلف: اين روايت را عياشى هم، در تفسير خود، از عجلان، از آن جناب نقل كرده و داستان رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را، قمى هم، در تفسير خود، و همچنين دُرّالمنثور، از ابن ابى حاتم، از منهال بن عمرو، و از ابن جرير طبرى، از ابن مسعود آورده اند. | |||
و در كافى، به سند خود، از مسعدة بن صدقه، از ابى عبداللّه «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: خداوند در اين آيه، رسول خدا را تعليم مى دهد كه چطور بايد انفاق كند، و داستانش اين است كه چند وقيه پول طلا نزدش مانده بود، دلش نمى خواست شب آن ها را نزد خود نگه دارد، لذا همه را صدقه داد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۱۳۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۱۳۷ </center> | ||
و چون صبح شد، چيزى در دست نداشت، و اتفاقا سائلى مراجعه نموده و چيزى خواست، و وقتى فهميد چيزى ندارد، آن جناب را ملامت كرده و حضرت غمناك شد. زيرا از يك سو، چيزى در دست نداشت و از سوى ديگر، چون دلسوز و رقيق القلب بود، از وضع مرد متأثر شد. | |||
لذا خداى تعالى، وى را به وسيله اين آيه مؤدب نمود كه: «لَا تَجعَل يَدَكَ مَغلُولَة...» خاطرنشانش كرد كه چه بسا مردم از تو درخواستى كنند كه اگر عذر بياورى، عذرت را نپذيرند. پس هيچ وقت نبايد همه آنچه را كه در دست دارى، به يك نفر بدهى و دست خالى بمانى. | |||
و در تفسير عياشى، از ابن سنان، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه در تفسير: «وَ لَا تَجعَل يَدَكَ مَغلُولَةً إلَى عُنُقِكَ»، دست ها را در هم قفل كرد و فرمود: يعنى اين طور (و دست خود به گردن حلقه كرد). و در ذيل جملۀ «وَ لَا تَبسُطهَا كُلَّ البَسط»، كف دست خود را باز نموده و فرمود: يعنى اين چنين. | |||
و در تفسير عياشى، از ابن سنان، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه در ضمن حديثى مى گويد: خدمت آن حضرت عرض كردم: «املاق» چيست؟ فرمود: املاق، به معناى افلاس است. | |||
<span id='link92'><span> | <span id='link92'><span> | ||
==اعمالى كه با ايمان به خدا سازگارى ندارد == | ==اعمالى كه با ايمان به خدا سازگارى ندارد == | ||
ودر الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم از قتاده واواز حسن روايت كرده كه در ذيل آيه ((ولاتقربوا الزّنى انّه كان فاحشة (( گفته است : رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) بارها مى فرمود: ((بنده خدا در حينى كه زنا مى كند ايمان به خدا ندارد، ودر حينى كه بهتان مى زند ايمان به خدا ندارد، ودر حينى كه دزدى مى كند ايمان به خدا ندارد، و در حينى كه شراب مى خورد ايمان به خدا ندارد، ودر حينى كه خيانت مى كند ايمان به خدا ندارد(( پرسيدند: يا رسول اللّه به خدا سوگند ما خيال مى كرديم اين كارها با ايمان سازگار هست ، رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) فرمود اگر يكى از اين كارها از آدمى سر بزند ايمان از قلبش بيرون مى رود، واگر توبه كند توبه اش قبول مى شود. | ودر الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم از قتاده واواز حسن روايت كرده كه در ذيل آيه ((ولاتقربوا الزّنى انّه كان فاحشة (( گفته است : رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) بارها مى فرمود: ((بنده خدا در حينى كه زنا مى كند ايمان به خدا ندارد، ودر حينى كه بهتان مى زند ايمان به خدا ندارد، ودر حينى كه دزدى مى كند ايمان به خدا ندارد، و در حينى كه شراب مى خورد ايمان به خدا ندارد، ودر حينى كه خيانت مى كند ايمان به خدا ندارد(( پرسيدند: يا رسول اللّه به خدا سوگند ما خيال مى كرديم اين كارها با ايمان سازگار هست ، رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) فرمود اگر يكى از اين كارها از آدمى سر بزند ايمان از قلبش بيرون مى رود، واگر توبه كند توبه اش قبول مى شود. | ||
