۱۴٬۲۵۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اهل دنيا و اهل آخرت، هر دو، از عطاى خداوند بهره می برند
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در اين آيه شريفه، دلالتى است بر اين حقيقت كه بخشش هاى الهى مطلق و غيرمحدود است. چون «عطاء» و همچنين «نبودن منع» را مطلق آورد. پس هر جا كه محدوديت و يا تقدير و يا منعى (به اختلاف موارد) وجود داشته باشد، همه از ناحيه شخصى است كه به او بخشش مى شود و بستگى به داشتن يا نداشتن استعداد او دارد و آن محدوديت از ناحيه خود خداوند كه مفيض است، ناشى نمى شود. | در اين آيه شريفه، دلالتى است بر اين حقيقت كه بخشش هاى الهى مطلق و غيرمحدود است. چون «عطاء» و همچنين «نبودن منع» را مطلق آورد. پس هر جا كه محدوديت و يا تقدير و يا منعى (به اختلاف موارد) وجود داشته باشد، همه از ناحيه شخصى است كه به او بخشش مى شود و بستگى به داشتن يا نداشتن استعداد او دارد و آن محدوديت از ناحيه خود خداوند كه مفيض است، ناشى نمى شود. | ||
اين بود آن مطالبى كه از آيه شريفه به نظر ما رسيد. | |||
<span id='link61'><span> | <span id='link61'><span> | ||
