نتایج جستجو

خویشاوندى با انبیا ۱۳; دعاى انبیا ۱۶; شؤون انبیا ۱۶; شرایط روابط انبیا ۱۲; واعظ انبیا ۱۸ ایمان: آثار ایمان ۱۲ تذکر: تذکر به انبیا ۱۴ جهل: سرزنش جهل ۱۹; موارد

تفسير عياشى، ج 2، ص 328، روايت 34. جلد 8 - صفحه 69 له واعظ و زاجر لم يكن من غيرها زاجر و لا واعظ «1». اى بندگان خدا، بسنجيد نفسهاى خود را از جهت طاعت و

نمائيد كه در چه درجه است و ايشان را به چه وسيله‌ها متذكر فرمايد، و مور ضعيف را واعظ سليمان با آن عظمت شأن قرار مى‌دهد تا عجب و كبر و خودبينى و نخوت، رخنه در

مجادله حسنه، و خود هم بايد صفت صبر و تحمل و تقوى و احسان را پيشه سازد تا واعظ غير متعظ نباشد؛ و لذا بزرگان فرموده‌اند: (كمال الطّريق صدق مع الحقّ و خلق

سلف اجر نخواستند چون تبليغ احكام تذكر و موعظه است براى اهل عالم و مذكّر و واعظ بايد قصدش تقرب بخدا باشد تا كلامش مؤثر شود و در اين جمله دلالت است بر عموم

موعظه نيكو، و مخالفان را با جدال نيكوتر ارشاد كنيم. موعظه نيكو آن است كه واعظ به آنچه مى‌گويد عمل كند و جدال نيكو آن است كه در آن توهين و تحريك غلط احساسات

كُلُّ وَاعِظٍ قِبْلَةٌ يَعْنِي إِذَا خَطَبَ اَلْإِمَامُ اَلنَّاسَ‏ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ يَنْبَغِي لِلنَّاسِ أَنْ يَسْتَقْبِلُوهُ

مرتكب آن شوم، بلكه از هرچه شما را نهى كنم خود نيز از آن باز مى‌ايستم، چه حق واعظ و ناصح آنست كه اول خود اقدام نمايد به آنچه مردمان را امر يا نهى‌ «1» تفسير

باشد. و آن‏چه پيش گذشته، از براى فكر و انديشه بس است، و كافى است كه مرگ، واعظ و پنددهنده باشد».

أَ مَا يَتَّعِظُ آخِرُهُمْ بِأَوَّلِهِمْ لَقَدْ جَهِلُوا وَ نَسُوا كُلَّ وَاعِظٍ فِي‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ وَ آمَنُوا شَرَّ كُلِّ عَاقِبَةِ سُوءٍ وَ لَمْ يَخَافُوا