نتایج جستجو

صفر صلح صلصل صلو صلى صور صيف ضحى ضحک ضرع ضلل ضيز طبق طرف طعم طغو طغى طلح طلع طلق طمث طمس طمع طهر طور طوع طوف طوى طير ظلل ظنن ظهر عاد عبد عبر عبس عبقر عجل

و [معارج:40]. رجوع شود به «شَرَقَ» و راجع به آيه [كهف:86]. رجوع شود به «طلع» و «حماء». در كريمه [اعراف:137]. مراد زمين شام و فلسطين است به قرينه «الّتى

گفته: [ق:10]، نخل‏هاى بلند كه ميوه آن روى هم چيده است. ل حصد نخل حبب ها جنن طلع ه رزق نضد ب عبد نبت حيى نا

طلوع چنانكه گفته شد به معنى به روز است به همين مناسبت به ميوه و غنچه و گل طلع گفته مى‏شود كه از درخت ظاهر مى‏شود. [انعام:99]. از درخت خرما از ميوه‏اش خوشه‏هاى

براى فريب مردم اين سخن را گفته است. ف تبع بلغ ل سبب من حتى اذا ب اله ى سمو طلع الذين ثم ه الى ما وله الله هم شىء فى غرب دون کلل لعل وجد قطع دعو شمس انن صرح

در آیه مورد بحث اگر «طلع» به معناى شکوفه هاى خرما باشد «هَضِیم» به معناى در هم فرو رفته است که نشانه پر بار بودن درخت است، و اگر «طلع» به معناى نخستین ثمره

این پوسته مى شکافد و خوشه ظاهر مى شود. گاهى واژه «طلع» به نخستین میوه این درخت نیز گفته مى شود. «طَلْع» از مادّه «طلوع» به این مناسبت است که نخستین میوه

ذکرى ... و النخل باسقت لها طلع نضید) ۳- اهمیت نخل و خرما، در میان درخت ها و میوه ها (فأنبتنا به جنّ-ت ... و النخل باسقت لها طلع نضید) برداشت بالا با توجه

مى‏ترسد و نه از ظلم. 2- [شعراء:147-148]. هضيم را متداخل گفته‏اند. در صحاح گويد:«طلع هضيم» ميوه خرما را آنگاه گويند كه از قشرش خارج نشده و متداخل و بعضى به بعضى

تين هذا ب جنن خلف بلد کلل امن نظر ل دنو انن کم عرش قنو الى فى سوم نبت ها طلع اذا ذلک اوى

نن عذب قارون کلم غرو ويل صبر حرف رجل نا فوق نصارى اخو ثنى شطن قسو ثوب زيل طلع على رود قلب ضلل

ذلک خلق زيد ثم قطر ابو شمس متع فعل غفر هى شىء علم لم لقى وهب نهر بعث جمع طلع نا ردد وصد قلل

قمر نا نن دنو نخل صور دعو خرج زين کذب رجل ظهر يا مثل رحم ايى عن خوف ليل عزل طلع سمو طلق وعد الذى ثم وسم دين انن خضر رئف حيى سلط وجف رسل کفر خلف هى ا صرخ قنو

قرآن مجيد آمده است: نمل:44- قصص:38- غافر:36. ى ل قول ه ف لعل انن ها سبب من طلع دخل مرد هامان لما يا قرر بلغ بنو رئى جعل الى کفر سمو اله ربب عن کشف سوق حسب

وله اخر عذب ان فکه سليمان ذلک سکن رئى دخل نا شدد جند ذکر وقد شىء التى نمل طلع کلا لو هيج غرم زرع غفر ها هم اولى من نحن خلد ام ايى لبب شعر يا

متع ابب خلف وقد ل لم دنو هذا عرش کم کلل نا مسس يى بلد قنو نور سوم درر نظر طلع کوکب انن الى على کان ذلک

سگشان بازوهاى خود را بر آستانه در گشوده بود «اَلْوَصيدُ: اَلْفِناءُ». هم على طلع ب فى نور لو عمد مدد ه ذرع شئم ها انن بسط فئد صحب ل نا ولى کلب شمل التى من

ولى کوب دعو طرف حذر ام شمس اخر خشع کون نهر دخل صلى نصب ائى قطف جرم صحب اوى طلع ضرع قلب هى کما رجو اذن کذب تلو رحم لعل ذکر رضو امم

الو دور جسم بل همم حضر موت وصد روح وى لعن بلغ فرح نحن الذى لکن نن سمع يوم طلع ضعف جوب ثقف

مى‏ترسد و نه از ظلم. 2- [شعراء:147-148]. هضيم را متداخل گفته‏اند. در صحاح گويد:«طلع هضيم» ميوه خرما را آنگاه گويند كه از قشرش خارج نشده و متداخل و بعضى به بعضى