نتایج جستجو

استثناء در آيه‏اخير روشن گرديد. اصولاً سخنى كه از روى وهم و خيال باشد خواه به صورت نظم باشد يا نثر در اسلام نذموم است ولى بيان حقائق در هر قالب كه باشد ممدوح

راست مكروه است مگر آنكه احقاق حق بسته به آن باشد و حتى وارد است كه شخص در صورت امكان خسارت را قبول كند و سوگند نخورد و اگر كسى سوگندى خورد و آن را شكست

چشم غیر مسلح دیده مى شود، هفت کره بیش نیست) و با توجّه به این که «هفته» به صورت یک دوره کامل زمان، هفت روز بیشتر نیست و تمام کره زمین را نیز به هفت منطقه

را به فتح اول و ضم آن خوانده‏اند ولى به ضم اول مشهور است در صورت اول مفعول مطلق است و در صورت دوم مفعول به «اغترف». و به معنى مغروف است يعنى: هر كه از آن

و دين مراد است . * [حديد:25]. مراد از ميزان ظاهرا دين و شريعت است در اين صورت «الميزان» بيان كتاب و يا عام بعد از خاص است ايضا در آيه [شورى:17]. وزن اعمال

عَلَيْهِمْ مايَلْبِسُونَ» يعنى چون اينها انسان و مادى‏اند لازم بود ملك را به صورت انسان در آوريم تا بتوانند با او انس بگيرند و گفت و شنود داشته باشند در اينصورت

تبديل سيئات به حسنات‏اند. مثلاً آنكه شرك ورزيده و قتل نفس كرده و زنا نموده در صورت توبه و ايمان و عمل صالح روز قيامت خواهد ديد كه شرك مبدّل به توحيد و قتل نفس

شب همه چيز را جمع كرده به شكل سياه در مى‏آورد و ماه به تدريج بزرگ شده به صورت چهارده شبه مى‏آيد. آمدن شب پس از شفق شامگاهى، احاطه تاريكى بر موجودات، وسعت

حال بارگیری... مسخ بنابرآنكه در مجمع و قاموس و اقرب ذكر شده عوض شدن شكل و صورت است به شكل قبيح. راغب آنرا عوض شدن شكل و اخلاق گفته است و از بعضى حكما نقل

گفته: آن چيزى است كه جز خدا معبود اخذ شود و به قولى آن چيزى است كه جسم يا صورت نداشته باشد آن را وثن در اقرب الموارد تصريح شده كه صنم معرّب است. اصنام به

در سوره «روم» منظور صورت باطنى و روى دل مى باشد، بنابراین، منظور تنها توجّه با صورت نیست، بلکه توجّه با تمام وجود است، زیرا وجه و صورت، مهمترین عضو بدن و

خواه در صورت باشد یا جاى دیگر، بعضى آن را از مادّه «وَسْم» و بعضى آن را از مادّه «سَوْم» گرفته اند. و این که در فارسى امروز آن را به معناى چهره و صورت به کار

وحرام اند گاهى از جانب شياطين به قلب القاء مى‏شود و گاهى از مردمان ناپاك درهر صورت فقط پناه بردن به خدا از شر آنها مصون ميدارد. انس من ف ه فى ل الذى خنس وسوس

گفته شود مگر آنكه بگوئيم: نجات با سوار شدن بكشتى تحقّق يافته است، در اين صورت ثمّ در معناى معمولى خود به كار رفته است. ولى در دو آيه [نحل:110] براى ترتيب

و «سبیل» مى دانند که در صورت اول مفهومش این است «راهى بطلب» و در صورت دوم «راهى طلبید» و معناى کنایى هر دو «گوارا» است. در صورت اول مرکب از «سَلْ» فعل امر

املاء کردن تکرار ملالت انگیز مى باشد به آن گفته مى شود (گاهى به صورت املاء و گاهى به صورت املال). ف‌ (۲۹۹۹ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) ملل‌ (۱۹ بار) هُو وَلِيّه يُمِل

منجّزات خود به يك طرف ميل و گناه كند. و ميان او ورثه نزاع پيدا شود، شخص در اين صورت مى‏تواند باتعديل آن، ميان ورّاث و مورث اصلاح كند و اين شامل نهى آيه ما قبل

تدریجى و مخفیانه آب در ریشه درختان است، و از آنجا که خیانت به صورت مخفیانه و تدریجى صورت مى گیرد، به آن «غلول» مى گویند; و اگر به حرارت درونى ناشى از تشنگى،

کند و نمى پذیرد. این ماده هم به صورت «ناقص یایى» آمده و هم «ناقص واوى»، در صورت اول به معناى بغض و عداوت است، و در صورت دوم، به معناى پرتاب نمودن و طرد

«خزینه» و مرکز نگاهدارى چیزى بوده باشد. در صورت اول، معناى آیه چنین مى شود: تمام کلیدهاى غیب به دست او است، و در صورت دوم تمام خزانه هاى غیب. این احتمال نیز