نتایج جستجو

مادّه «وجف» (بر وزن حذف)، در اصل به معناى سرعت سیر است، و «أَوْجَفْتُ الْبَعِیْرَ» در جایى گفته مى شود که: انسان شتر را با سرعت به حرکت در آورد، و از آنجا

و نیکى ها و خیر مستمر، «تَبارَکَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمینَ». و «بَرَکَ الْبَعِیْرُ» مفهومش این است که شتر سینه خود را به زمین زد، سپس، این کلمه به معناى

راغب مى‏گويد: وجيف سرعت سير شتر است. ايجاف: تاختن شتر و اسب «اَوْجَفْتُ الْبَعيرَ: اَسْرَعْتُهُ» شتر را به سرعت راه بردم [حشر:6]. آن چيزها كه خدا از آنها

است. نسل‌ (۴ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) انفصال از شى‏ء. «نَسَلَ الْوَبَرُعَنِ الْبَعيرِ وَالْقَميصُ عَنِ الاِنْسانِ» كرك از شتر و پيراهن از انسان منفصل شد، فرزند

آن به کار مى رود). نسل‌ (۴ بار) انفصال از شى‏ء. «نَسَلَ الْوَبَرُعَنِ الْبَعيرِ وَالْقَميصُ عَنِ الاِنْسانِ» كرك از شتر و پيراهن از انسان منفصل شد، فرزند

در اصل قصد آب است سپس در غير آن بكار رود. در اقرب و مصباح گفته:«وَرَدَ الْبَعيرُ وَ غَيْرُهُ الْماءَ وُروُداً» يعنى به آب رسيد بى آنكه داخل شود و گاهى نيز

أمر ربهم) «عقر» به معناى مجروح ساختن است و آنگاه که گفته شود «عقر الفرس و البعیر»، یعنى پاى آن را قطع کرد. (برگرفته از لسان العرب) و در مجمع البیان آمده

إِنَّ اَلْقُرَادَ لَيْسَ مِنَ اَلْبَعِيرِ وَ اَلْحَلَمَةَ مِنَ اَلْبَعِيرِ بِمَنْزِلَةِ اَلْقَمْلَةِ مِنْ جَسَدِكَ فَلاَ تُلْقِهَا وَ أَلْقِ اَلْقُرَادَ

إِنَّ اَلْقُرَادَ لَيْسَ مِنَ اَلْبَعِيرِ وَ اَلْحَلَمَةَ مِنَ اَلْبَعِيرِ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَأْخُذُ اَلدَّابَّةَ وَ اَلْبَعِيرَ رَهْناً بِمَالِهِ لَهُ أَنْ يَرْكَبَهُ فَقَالَ إِنْ كَانَ يَعْلِفُهَا

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْبَعِيرِ بِالْبَعِيرَيْنِ يَداً بِيَدٍ وَ نَسِيئَةً قَالَ لاَ بَأْسَ بِهِ ثُمَّ قَالَ خُطَّ عَلَى اَلنَّسِيئَةِ

اَلْبَعِيرُ بِالْبَعِيرَيْنِ وَ اَلدَّابَّةُ بِالدَّابَّتَيْنِ يَداً بِيَدٍ لَيْسَ بِهِ بَأْسٌ

لِلْمُشْتَرِي أَنْ يَبِيعَهُ فَقَالَ لِلْمُشْتَرِي هُوَ شَرِيكُكَ‏ فِي اَلْبَعِيرِ عَلَى قَدْرِ اَلرَّأْسِ وَ اَلْجِلْدِ

يَغْسِلُ بَوْلَ اَلْفَرَسِ وَ اَلْبَغْلِ وَ اَلْحِمَارِ وَ يَنْضِحُ بَوْلَ اَلْبَعِيرِ وَ اَلشَّاةِ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ يُؤْكَلُ لَحْمُهُ فَلاَ بَأْسَ بِبَوْلِهِ‏

لِلذِّئْبِ قَالَ وَ مَا أُحِبُ‏ أَنْ أَمَسَّهَا قَالَ وَ سُئِلَ عَنِ اَلْبَعِيرِ اَلضَّالِّ فَقَالَ لِلسَّائِلِ مَا لَكَ وَ لَهُ خُفُّهُ حِذَاؤُهُ وَ كَرِشُهُ

فَخَرَمَ أَنْفَهَا فَأَتَتْ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ تُخَاصِمُ صَاحِبَ اَلْبَعِيرِ فَأَبْطَلَهُ وَ قَالَ إِنَّمَا نَذَرْتِ لَيْسَ عَلَيْكِ ذَلِكِ‏

عنوان : حدیث امام على (ع) در کتاب الكافي جلد ۶ كِتَابُ الذَّبَائِح‏‏ بَابُ الْبَعِيرِ وَ الثَّوْرِ يَمْتَنِعَانِ مِنَ الذَّبْح‏ موضوعات :

اَلْإِبِلُ اَلْجَلاَّلَةُ إِذَا أَرَدْتَ نَحْرَهَا تَحْبِسُ اَلْبَعِيرَ أَرْبَعِينَ يَوْماً وَ اَلْبَقَرَةَ ثَلاَثِينَ يَوْماً وَ اَلشَّاةَ عَشَرَةَ أَيَّامٍ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْبَعِيرِ بِالْبَعِيرَيْنِ يَداً بِيَدٍ وَ نَسِيئَةً فَقَالَ نَعَمْ لاَ بَأْسَ إِذَا سَمَّيْتَ بِالْأَسْنَانِ

وَ عَنِ اَلْبَعِيرِ بِالْبَعِيرَيْنِ يَداً بِيَدٍ وَ نَسِيئَةً فَقَالَ نَعَمْ لاَ بَأْسَ إِذَا سُمِّيَتِ اَلْأَسْنَانُ‏ جَذَعَانَ أَوْ ثَنِيَّانَ ثُمَّ