۱۴٬۰۳۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بیان عجول بودن انسان و نکته های آیه «وَ یَدعُ الإنسانُ بالشَّرّ دعائه بالخیر...»
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
<span id='link46'><span> | <span id='link46'><span> | ||
بنابراين، مقصود از اين كه فرمود: «انسان عجول است»، اين خواهد بود كه: | بنابراين، مقصود از اين كه فرمود: «انسان عجول است»، اين خواهد بود كه: | ||
او، وقتى چيزى را طلب مى كند، صبر و حوصله به خرج نمى دهد، در جهات صلاح و فساد خود نمى انديشد تا در آنچه طلب مى كند، راه خير برايش مشخص گردد، و از آن راه به طلبش اقدام كند، بلكه به محض اين كه چيزى را برايش تعريف كردند و مطابق ميلش ديد، با عجله و شتابزدگى به سويش مى رود و در نتيجه، گاهى آن امر، شرّى از آب در مى آيد كه مايه خسارت و زحمتش مى شود، و گاهى هم خيرى بوده كه از آن نفع مى برد. | |||
اين آيه و آيات بعدی اش، در سياق توبيخ و سرزنشى است كه ناشى از منت نهادن خداى تعالى در آيات قبل است كه مسأله «هدايت أقوم» را به رُخ بندگانش مى كشد. گویى كه فرموده است: ما كتابى نازل كرديم كه شما را به سوى ملتى أقوَم هدايت مى كند و گروندگان به آن ملت و كيش را به سعادت و بهشت مى رساند و به سوى اجرى عظيم و خيرى كثير ارشاد مى كند. | اين آيه و آيات بعدی اش، در سياق توبيخ و سرزنشى است كه ناشى از منت نهادن خداى تعالى در آيات قبل است كه مسأله «هدايت أقوم» را به رُخ بندگانش مى كشد. گویى كه فرموده است: ما كتابى نازل كرديم كه شما را به سوى ملتى أقوَم هدايت مى كند و گروندگان به آن ملت و كيش را به سعادت و بهشت مى رساند و به سوى اجرى عظيم و خيرى كثير ارشاد مى كند. | ||
