۱۳٬۸۷۹
ویرایش
خط ۲۱۵: | خط ۲۱۵: | ||
<span id='link302'><span> | <span id='link302'><span> | ||
==از ياد بردن | ==از ياد بردن قيامت، سبب اصلى اعراض از هدايت و فساد اعمال است == | ||
و جمله | و جمله «بَل ظَنَنتُم أن لَن نَجعَل لَكُم مَوعِداً» از نظر معنا، نظير آيه «أفَحَسِبتُم أنَّمَا خَلَقنَاكُم عَبَثاً وَ أنَّكُم إلَينَا لَا تُرجَعُون» مى باشد، و اين جمله اگر به خاطر كلمه «بَل» و به ظاهر سياق، اعراض از جمله قبل باشد، تقدير آن از نظر معنا چنين مى شود: | ||
و | زينت دنيا و تعلق دل هايتان به اسباب ظاهرى، شما را از عبادت ما و سلوك راه هدايت ما باز داشته، بلكه از اين هم بالاتر، پنداشته ايد كه ما براى شما موعدى كه در آن ما را ديدار كنيد، و ما به حسابتان برسيم، مقرر نكرده ايم. | ||
و به عبارت ديگر: اشتغالتان به دنيا و علاقه دل هايتان به زينت آن، هر چند كه سبب شده از ياد ما اعراض كنيد و خطايا و گناهانى را مرتكب گرديد، ليكن در اين ميان يك سبب ديگرى براى اعراض شما هست كه از سبب مذكور قديمى تر و اصلى است و آن، اين است كه شما پنداشته ايد كه ما برايتان موعدى مقرر نكرده ايم. | |||
آرى، از ياد بردن قيامت، سبب اصلى اعراض از طريقه هدايت و فساد اعمال شما است. | |||
همچنان كه در آيه ديگر به اين معنا تصريح شده، مى فرمايد: «إنَّ الَّذِينَ يُضِلُّونَ عَن سَبِيلِ الله لَهُم عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَومَ الحِسَاب». | |||
ویرایش