۱۳٬۸۳۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←تأييد مطلب، در روايات شیعه و اهل سنت
| خط ۱۷۷: | خط ۱۷۷: | ||
در روايات شيعه و اهل سنت هم، همين معنا تأييد شده، و خلاصه آنچه در روايات آمده، اين است كه: | در روايات شيعه و اهل سنت هم، همين معنا تأييد شده، و خلاصه آنچه در روايات آمده، اين است كه: | ||
داوود حكم كرد به نفع صاحب زراعت و عليه صاحب گوسفندان، به اين كه بايد گوسفندان را به غرامت به صاحب زرع بدهد. و سليمان حكم كرد به اين كه چون گوسفندان منافع زمين را تلف كرده اند، صاحب گوسفند بايد منافع آن گوسفندان، يعنى شير و پشم و متاع آن ها را تا آخر سال، به صاحب زراعت بدهد. | داوود حكم كرد به نفع صاحب زراعت و عليه صاحب گوسفندان، به اين كه: بايد گوسفندان را به غرامت به صاحب زرع بدهد. و سليمان حكم كرد به اين كه: چون گوسفندان منافع زمين را تلف كرده اند، صاحب گوسفند بايد منافع آن گوسفندان، يعنى شير و پشم و متاع آن ها را تا آخر سال، به صاحب زراعت بدهد. | ||
بعيد هم نيست كه حكم مسأله اين بوده كه صاحب گوسفند آنچه را كه از زراعت تلف شده، ضامن است، و اين ضمان از نظر قيمت، با قيمت گوسفندان برابرى مى كرده. لذا داوود حكم كرده كه خود رقبه گوسفندان را به غرامت بدهد و سليمان حكم آسانترى داده و آن، اين بوده كه صاحب زراعت، به جاى استيفاى منافع زمينش كه نمى تواند بكند، آن منافع را از گوسفندان طرف بگيرد، و آن نيز از نظر قيمت تقريبا با حكم داوود برابر است. براى اين كه منفعت يكساله يك گوسفند را اگر در نظر بگيريم، تقريبا برابر با قيمت خود آن گوسفند خواهد بود. | بعيد هم نيست كه حكم مسأله اين بوده كه صاحب گوسفند آنچه را كه از زراعت تلف شده، ضامن است، و اين ضمان از نظر قيمت، با قيمت گوسفندان برابرى مى كرده. لذا داوود حكم كرده كه خود رقبه گوسفندان را به غرامت بدهد و سليمان حكم آسانترى داده و آن، اين بوده كه صاحب زراعت، به جاى استيفاى منافع زمينش كه نمى تواند بكند، آن منافع را از گوسفندان طرف بگيرد، و آن نيز از نظر قيمت تقريبا با حكم داوود برابر است. براى اين كه منفعت يكساله يك گوسفند را اگر در نظر بگيريم، تقريبا برابر با قيمت خود آن گوسفند خواهد بود. | ||
