۱۴٬۱۹۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه نامگذاری قيامت به «يَومَ تُبلَى السّرائِر»
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
«'''فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَ لا نَاصِرٍ'''»: | «'''فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَ لا نَاصِرٍ'''»: | ||
يعنى نه خودش نيرويى دارد تا عذاب خدا را از خود دفع كند، و نه ياورى دارد كه او از وى دفاع كند. و خلاصه در روز «رجع»، براى هيچ كس | يعنى نه خودش نيرويى دارد تا عذاب خدا را از خود دفع كند، و نه ياورى دارد كه او از وى دفاع كند. و خلاصه در روز «رجع»، براى هيچ كس هيچ قدرتى نيست. نه از ناحيه خودش، و نه از ناحيه ديگران. | ||
«'''وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْع وَ الاَرْضِ ذَاتِ الصّدْع'''»: | «'''وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْع وَ الاَرْضِ ذَاتِ الصّدْع'''»: | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
بعضى گفته اند: منظور از رجع آسمان، باريدن آن است. و مراد از «زمين صاحب صَدع»، شكافتن زمين و روييدن گياهان از آن است، و مناسبت اين دو سوگند با مسأله معاد، بر كسى پوشيده نيست. | بعضى گفته اند: منظور از رجع آسمان، باريدن آن است. و مراد از «زمين صاحب صَدع»، شكافتن زمين و روييدن گياهان از آن است، و مناسبت اين دو سوگند با مسأله معاد، بر كسى پوشيده نيست. | ||
==وصف قرآن به اين كه «قَولٌ فَصلٌ» است و «هَزل» نيست== | |||
«'''إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصلٌ وَ مَا هُوَ بِالهَْزْلِ'''»: | «'''إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصلٌ وَ مَا هُوَ بِالهَْزْلِ'''»: | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
به معناى امهال، يعنى مهلت دادن، و خلاصه هر دو لفظ به يك معناست. اما اولى - كه باب تفعيل است - تدريج را مى رساند و دومى، كه از باب افعال است، يكبارگى را. و كلمۀ «رويد»، به معناى اندك است. | به معناى امهال، يعنى مهلت دادن، و خلاصه هر دو لفظ به يك معناست. اما اولى - كه باب تفعيل است - تدريج را مى رساند و دومى، كه از باب افعال است، يكبارگى را. و كلمۀ «رويد»، به معناى اندك است. | ||
و معناى آيه اين است كه: وقتى مى بينى آن ها كيد و حيله گری هايى دارند، و من نيز حيله هايى دارم به عين آنچه آن ها حيله اش مى خوانند، و با در نظر داشتن اين كه «خداى تعالى بر كار خود غالب و مسلط است»، پس تو منتظر عذاب آنان باش، و در باره آنان عجله مكن، كمى مهلتشان بده كه به زودى آنچه در تهديدشان وعده دادم، خواهد آمد. چون هر آينده اى نزديك است. و در اين كه اول تعبير فرمود به «مَهِّل | و معناى آيه اين است كه: وقتى مى بينى آن ها كيد و حيله گری هايى دارند، و من نيز حيله هايى دارم به عين آنچه آن ها حيله اش مى خوانند، و با در نظر داشتن اين كه «خداى تعالى بر كار خود غالب و مسلط است»، پس تو منتظر عذاب آنان باش، و در باره آنان عجله مكن، كمى مهلتشان بده كه به زودى آنچه در تهديدشان وعده دادم، خواهد آمد. چون هر آينده اى نزديك است. و در اين كه اول تعبير فرمود به «مَهِّل: مهلت بده» - كه چون باب تفعيل است - تدريج را مى رساند، و در نوبت دوم، تعبير كرد به «أمهِل» كه گفتيم يكبارگى را مى رساند، و «أمهل» را به قيد «رُوَيداً» مقیّد كرد، لطافتى است كه بر كسى پوشيده نيست. | ||
<span id='link298'><span> | <span id='link298'><span> | ||
==رواياتى در ذيل برخى آيات سوره طارق== | ==رواياتى در ذيل برخى آيات سوره طارق== | ||
