۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رد استناد بعضى از مفسران به جمله «كَانُوا قَوماً بُوراً»، براى اثبات جبر، و شقاوت ذاتى كفار
| خط ۱۸۱: | خط ۱۸۱: | ||
و اگر بين بلاگردانى و يارى ترديد انداخت، گويا به اين منظور بوده كه هم تأثير مستقل را از آن ها نفى كند، و هم غير مستقل را، چون صرف استقلال را مى رساند، و نصرت، عدم آن را. | و اگر بين بلاگردانى و يارى ترديد انداخت، گويا به اين منظور بوده كه هم تأثير مستقل را از آن ها نفى كند، و هم غير مستقل را، چون صرف استقلال را مى رساند، و نصرت، عدم آن را. | ||
البته غير از «عاصم»، ساير قراء از طريق «حَفص»، آيه را «يَستَطِيعُون» با «ياء» قرائت كرده اند، و اين قرائت خوبى است، و با مقتضاى سياق سازگارتر است. و بنابراين، معنايش اين مى شود كه: معبودهاى شما، شما را در آنچه مى گفتيد - كه اين ها خدايانند و درد و بلا از شما دور مى كنند، و يا حداقل شما را يارى مى كنند - تكذيب كردند، و نتيجه اين تكذيب، اين شد كه اين معبودين، نه مى توانند بلاگردان شما باشند، و نه حداقل ياريتان كنند. | البته غير از «عاصم»، ساير قراء از طريق «حَفص»، آيه را «يَستَطِيعُون» با «ياء» قرائت كرده اند، و اين قرائت خوبى است، و با مقتضاى سياق سازگارتر است. و بنابراين، معنايش اين مى شود كه: | ||
معبودهاى شما، شما را در آنچه مى گفتيد - كه اين ها خدايانند و درد و بلا از شما دور مى كنند، و يا حداقل شما را يارى مى كنند - تكذيب كردند، و نتيجه اين تكذيب، اين شد كه اين معبودين، نه مى توانند بلاگردان شما باشند، و نه حداقل ياريتان كنند. | |||
و اين كه فرموده: «وَ مَن يَظلِم مِنكُم نُذِقهُ عَذَاباً كَبِيراً»، مراد از «ظلم»، مطلق ظلم و معصيت است، هرچند كه مورد آيات سابق خصوص ظلم به معناى شرك است. پس جمله «مَن يَظلِم مِنكُم...»، از قبيل وضع قانون عمومى در جاى حكم خاص است. چون اگر منظور از آن، حكم خصوصى بود، حق كلام اين بود كه بفرمايد: «وَ نُذِيقُكُم بِمَا ظَلَمتُم عَذَاباً كَبِيراً»، براى اين كه همه آنان به ظلم شرك، ظالم بودند. | و اين كه فرموده: «وَ مَن يَظلِم مِنكُم نُذِقهُ عَذَاباً كَبِيراً»، مراد از «ظلم»، مطلق ظلم و معصيت است، هرچند كه مورد آيات سابق خصوص ظلم به معناى شرك است. پس جمله «مَن يَظلِم مِنكُم...»، از قبيل وضع قانون عمومى در جاى حكم خاص است. چون اگر منظور از آن، حكم خصوصى بود، حق كلام اين بود كه بفرمايد: «وَ نُذِيقُكُم بِمَا ظَلَمتُم عَذَاباً كَبِيراً»، براى اين كه همه آنان به ظلم شرك، ظالم بودند. | ||
