۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نكوهش آلهۀ مشركان، كه خالق چيزى نبوده، مالك نفع و ضرر، و موت و حيات و نشورى نيستند
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
«''' وَ لَا يَملِكُونَ لِأنفُسِهِم ضَرّاً وَ لَا نَفعاً'''» - در اين جمله، مالكيت از بت ها نفى شده، و مالك نبودن آن ها بديهى است، و نفى اين امر بديهى، به خاطر اين است كه بت پرستان، آن ها را مى پرستند، تا ضررها را از ايشان دور نموده، منافع را برايشان جلب كنند. و چون بت ها مالك نفع و ضرر، حتى براى خود نيستند، ناگزير عبادتشان، جز ضلالت و گيجى چيزى نيست. | «''' وَ لَا يَملِكُونَ لِأنفُسِهِم ضَرّاً وَ لَا نَفعاً'''» - در اين جمله، مالكيت از بت ها نفى شده، و مالك نبودن آن ها بديهى است، و نفى اين امر بديهى، به خاطر اين است كه بت پرستان، آن ها را مى پرستند، تا ضررها را از ايشان دور نموده، منافع را برايشان جلب كنند. و چون بت ها مالك نفع و ضرر، حتى براى خود نيستند، ناگزير عبادتشان، جز ضلالت و گيجى چيزى نيست. | ||
با اين بيان، روشن مى شود كه واقع شدن جملۀ «لِأنفُسِهِم» در سياق، توبيخ بيشترى را مى رساند، و كلام را در معنايش ترقى مى دهد. چون معنايش اين مى شود: اين بت | با اين بيان، روشن مى شود كه واقع شدن جملۀ «لِأنفُسِهِم» در سياق، توبيخ بيشترى را مى رساند، و كلام را در معنايش ترقى مى دهد. چون معنايش اين مى شود: اين بت ها، مالك ضرر و نفع خود نیستند، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۲۴۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۲۴۵ </center> | ||
تا آن را دفع و اين را جلب كنند. آن وقت چگونه مالك نفع و ضرر غير هستند، و اگر در آيه، «ضرر» را از «نفع» جلوتر آورد، براى اين بود كه دفع ضرر، مهمتر از جلب نفع است. | |||
«'''وَ لَا يَملِكُونَ مَوتاً وَ لَا حَيَوةً وَ لَا نُشُوراً'''» - يعنى: مالك مرگ نيستند، تا آن را از پرستندگان خود و يا از هر كس كه بخواهند، دور كنند و نيز مالك حياتى نيستند تا از هر كس بخواهند آن را بگيرند، و يا به هر كس كه بخواهند، بدهند. و نيز مالك نشور هم نيستند، تا مردم را به دلخواه خود مبعوث و زنده كرده و در مقابل كرده هايشان، آنان را جزا بدهند، و إله، آن كسى است كه مالك اين امور باشد. | «'''وَ لَا يَملِكُونَ مَوتاً وَ لَا حَيَوةً وَ لَا نُشُوراً'''» - يعنى: مالك مرگ نيستند، تا آن را از پرستندگان خود و يا از هر كس كه بخواهند، دور كنند و نيز مالك حياتى نيستند تا از هر كس بخواهند آن را بگيرند، و يا به هر كس كه بخواهند، بدهند. و نيز مالك نشور هم نيستند، تا مردم را به دلخواه خود مبعوث و زنده كرده و در مقابل كرده هايشان، آنان را جزا بدهند، و إله، آن كسى است كه مالك اين امور باشد. | ||
