۱۵٬۹۷۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۴۲: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
←حكايت اجمالى داستان دعوت لوط «ع» و تكذيب قوم او و هلاكتشان
| خط ۳۰۸: | خط ۳۰۸: | ||
<span id='link369'><span> | <span id='link369'><span> | ||
== | ==اجمالى از داستان دعوت لوط «ع»، و تكذيب قوم او و هلاكتشان == | ||
«'''وَ لُوطاً إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفَاحِشةَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ'''»: | «'''وَ لُوطاً إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفَاحِشةَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ'''»: | ||
اين | اين آيه، به طورى كه بعضى گفته اند: عطف است بر محل جملۀ «أرسَلنَا» در داستان سابق، به فعلى كه در تقدير است. و تقدير آن چنين است: «وَ لَقَد أرسَلنَا لُوطاً». همچنان كه در داستان قبلى فرمود: «وَ لَقَد أرسَلنَا إلَى ثَمُودَ...». | ||
ممكن هم هست بگوييم عطف است بر اصل داستان | ممكن هم هست بگوييم عطف است بر اصل داستان. آن وقت فعل «أُذكُر» را در تقدير بگيريم. يعنى «و به ياد آر لوط را كه...». و كلمۀ «فاحشة»، به معناى خصلتى است كه بى نهايت شنيع و زشت باشد، كه در اين جا، مراد عمل زشت لواط است. | ||
«''' | «'''وَ أنتُم تُبصِرُون'''». يعنى: اين عمل زشت را در حالى انجام مى دهيد كه مردم هم آن را مى بينند. و بنابر اين معنا، جملۀ مورد بحث، نظير جملۀ «وَ تَأتُونَ فِى نَادَيكُمُ المُنكُر» است. بعضى هم گفته اند: مراد از آن، «بصيرت» قلب است. يعنى با اين كه دلتان گواه بر اين زشتى و شناعت است، ليكن اين معنا بعيد است. | ||
